Γράφει η Ξένια Γιαννάκου – Από την έντυπη έκδοση της καθημερινής ΑΜΑΡΥΣΙΑΣ Κηφισιά – Νέα Ερυθραία – Εκάλη, Διόνυσος 01/11/21
Ως, όχι γέννημα, αλλά θρέμμα των βορείων προαστίων, έχω βρεθεί να περπατώ στους δρόμους πολλών από αυτών μόνη μου ή με παρέα, διάφορες ώρες της ημέρας.
Είτε ως μαθήτρια κάνοντας «κοπάνα» από το σχολείο και πηγαίνοντας για βόλτα στο Μαρούσι, είτε μεγαλύτερη πηγαίνοντας για ποτό στο Κεφαλάρι, συχνά – πυκνά στο Χαλάνδρι για ραντεβουδάκι ή στην Αγία Παρασκευή για φαγητό.
Έχοντας επίσης μεγαλώσει στα Μελίσσια της δεκαετίας του ’80 όπου το δημόσιο φως ήταν σε κάποιους δρόμους, πολυτέλεια, έμαθα να μη φοβάμαι γιατί απλά, δεν χρειάστηκε ποτέ να φοβηθώ.
Ήμουν μόνο τυχερή; Η αλήθεια είναι ότι -μέχρι πριν από όχι και τόσα πολλά χρόνια- υπήρχαν προάστια της Αττικής -όχι μόνο τα προαναφερθέντα- όπου ένιωθες μία ασφάλεια. Δεν φοβόσουν να κυκλοφορήσεις μόνος σου τα βράδια, ειδικά αν ήσουν γυναίκα, άφηνες τις μπαλκονόπορτες ανοιχτές, το αυτοκίνητο ξεκλείδωτο και τα παιδιά να παίζουν στην πυλωτή χωρίς άγχος.
Σαφώς και αυτές οι περιοχές δεν έχουν μετατραπεί σε άντρο παραβατικότητας αλλά η πρόσφατη ειδησεογραφία σε κάνει να αναρωτιέσαι… τι συμβαίνει.
Ένας 43χρονος άνδρας, έπεσε νεκρός από σφαίρες την ώρα που έκανε τη δουλειά του σε δρόμο της Νέας Ερυθραίας, πρωί Σαββάτου. Στον Διόνυσο, είναι επαναλαμβανόμενα τα κρούσματα παρεμπόδισης δρομολογίων του ΟΑΣΑ. «Τα περιστατικά παρατηρούνται στην ευρύτερη περιοχή (Δήμοι Κηφισιάς και Διονύσου) και αφορούν σε απρόκλητους βανδαλισμούς από νεαρά άτομα, με κίνδυνο για τη σωματική ακεραιότητα τόσο των οδηγών των λεωφορείων όσο και των επιβατών», σημειώνει η δημοτική Αρχή.
Στα Μελίσσια άνδρας βγήκε στο μπαλκόνι του επιδεικνύοντας όπλο σε παιδιά που έπαιζαν σε διπλανή αυλή, πιθανότατα όχι για να τα βλάψει καθώς έχει ένα ιδιαίτερο ιστορικό, αλλά και πάλι… οι λέξεις «παιδιά» και «όπλα» στην ίδια πρόταση, προκαλούν τρόμο.
Και δυστυχώς τα περιστατικά παραβατικότητας γίνονται πλέον πιο συχνά και δεν αφορούν -τις πιθανά πιο… αναμενόμενες- ληστείες ή κλοπές. Είναι ολοφάνερο ότι κάτι έχει αλλάξει και το αναγνωρίζουν περισσότερο όσοι που έχουν μέτρο σύγκρισης με το παρελθόν.
Ποιος φταίει; Ας μην επικαλεστούμε πάλι την καραντίνα. Σαφώς, ο εγκλεισμός και τα μέτρα που παραμένουν σε ισχύ έχουν βαρύνει την ψυχολογική κατάσταση όλων και κάποιων ακόμα περισσότερο. Και ναι, η οικονομική κρίση έχει αφήσει βαρύτατο αποτύπωμα στην κοινωνία. Πώς αντιμετωπίζονται ή προλαμβάνονται όμως αυτά και όλα τα άλλα που έχουν φέρει την παραβατικότητα στην καθημερινότητά μας; Ο Δήμος Διονύσου για παράδειγμα, ζητά ενίσχυση του Αστυνομικού Τμήματος Διονύσου και αύξηση των περιπολιών αστυνόμευσης, κάτι που είναι σίγουρο ότι αποτελεί επιθυμία της πλειοψηφίας των δημοτικών Αρχών.
Φτάνει όμως αυτό ή κρύβονται κι άλλα τα οποία χρήζουν ειδικότερης έρευνας ώστε να προβλεφθούν τα χειρότερα;
