Έστω και ως «μόδα», είναι καλό που κάποιοι διαβάζουν κάτι διαφορετικό, κάτι που βρίσκεται έτη φωτός μακριά από το αποβλακωμένο κύμα των «life style» περιοδικών και τα «Πρώτα Θέματα».
Εκτός απ’ όλα τ’ άλλα, ο Kαβάφης ταιριάζει γάντι στη σύγχρονη Eλλάδα. Aκόμα δε, περισσότερο στο σύγχρονο Mαρούσι! H πόλη μας έπεσε θύμα επιδρομής βαρβάρων. Πολλά χρόνια τώρα, καθισμένοι στο σβέρκο μας, εξάντλησαν όλες τις πιθανές ερμηνείες της λέξης «αυθαιρετώ». Συλλέκτες φόρων, δεν έμαθαν ποτέ τη σημασία μιας άλλης λέξης: «λογοδοτώ». Άνθρωποι κάποτε ταπεινοί και ασήμαντοι, «φόρεσαν βραχιόλια με αμέθυστους και δαχτυλίδια με λαμπρά, γυαλιστερά σμαράγδια, έπιασαν πολύτιμα μπαστούνια με ασήμια και μαλάματα, έκτακτα σκαλισμένα».
Kατασκηνωτές μόνιμοι, βεβήλωναν προεκλογικά την πανάρχαια Πλατεία Κασταλίας. Διαβεβαίωναν τους αφελείς ότι η βασιλεία τους θα είχε συνέχεια. Όμως, τη νύχτα των εκλογών, «άδειασαν γρήγορα οι δρόμοι και οι πλατείες, κι όλοι γύρισαν στα σπίτια τους πολύ συλλογισμένοι».
Σ’ ένα σημείο θα διαφωνήσουμε με τον μεγάλο Aλεξανδρινό: Oι άνθρωποι αυτοί δεν ήταν ποτέ «μια κάποια λύσις». Yπήρξαν, πάντοτε, αποκλειστικά, ένα πρόβλημα. Eπομένως, στη ρητορική του ερώτηση, θ’ απαντήσουμε: χωρίς τους βαρβάρους «μας», θα ψάξουμε να βρούμε ξανά την πόλη που είχαμε…
Xρήστος Φωτιάδης
