Φίλοι αναγνώστες, συνεχώς αναφέρομαι στον Μεσαίωνα που μπήκε η ανθρωπότητα, έπειτα από τις κοσμοϊστορικές αλλαγές που έγιναν την τελευταία δεκαετία πριν την ανατολή της 3ης χιλιετίας. Αρχής γενομένης, από την πτώση του ανατολικού μπλοκ, που τα τελευταία 60 χρόνια, δεν είχε καμία εκδήλωση εγκληματικών πράξεων σαν αυτές, που παρουσίασε η εκπομπή του Mega «Φάκελοι» στις 2/1/2007, για τις δολοφονίες των Ελλήνων κομμουνιστών και φυγάδων από την Ελλάδα μετά το τέλος του μαρτυρίου της πατρίδας.
Δυστυχώς, οι Έλληνες πίστεψαν ότι αν πήγαιναν στη Μητρόπολη του κομμουνισμού, θα τους δέχονταν μετά φανών και λαμπάδων. Αγνόησαν τελείως τη συμφωνία της Γιάλτας, η οποία είχε ήδη χωρίσει τον κόσμο, σε σφαίρες επιρροής των μεγάλων νικητών. Η επιρροή της Ρωσίας ήταν μόνο το 10% για την Ελλάδα. Αλλά αντί να την πληρώσουν αυτοί που πίστεψαν τους ινστρούκτορες, την πλήρωσαν αυτοί που πίστεψαν ότι θα επικρατούσαν και θα διοικούσαν την Ελλάδα εις το διηνεκές.
Αυτά για την πρόσφατη ιστορική διαδρομή της πολύπαθης πατρίδας μας – που μας θύμισε την Τρίτη το βράδυ ο κ. Αλ. Παπαχελάς. Ξημερώματα, λοιπόν, του νέου χρόνου η ανθρωπότητα είδε ταινία της Άγριας Δύσης, με κρεμάλες, σερίφηδες, κυνηγούς παρανόμων, δήμιους και θεατές να ζητωκραυγάζουν που κρέμασαν τον παράνομο. Το σενάριο πέτυχε να αισθανθούν φρίκη όλοι όσοι εξακολουθούν να αισθάνονται άνθρωποι, με το νόημα αυτού του προσδιορισμού. Όμως αυτή την αγανάκτηση των λαών, οι ηγέτες της –υποτίθεται– ελεύθερης Ευρώπης δεν τόλμησαν να τη βιώσουν και να την καταδικάσουν και οι ίδιοι διαρρήδην. Όλοι σχεδόν, άβουλα ενεργούμενα της άθλιας αυτής Νέας Τάξης Πραγμάτων. Απλά ψέλλισαν κάτι περί καταργήσεως της θανατικής ποινής και ουδέν σχόλιον.
Εδώ βγαίνουν αβίαστα και τα συμπεράσματα, τα οποία θα πρέπει να προβληματίσουν τους λαούς, που τους κυβερνάνε προσκυνημένοι του συγχρόνου «Θηρίου». Μπήκαμε στον αιώνα της βασιλείας των «θηρίων» και της αιχμαλωσίας των λαών, αθύρματα στα χέρια των πάσης φύσεως κακοποιών. Όμως υπάρχει και το ηθικό δίδαγμα… «Tην προδοσία πολλοί ηγάπησαν, τον προδότη ουδείς». Που σημαίνει ότι, οι τελευταίοι πρόεδροι της υπερδύναμης μεταχειρίστηκαν τον Σαντάμ εναντίον των Ιρανών και των Κούρδων. Μόλις ο Σαντάμ σήκωσε κεφάλι και έπαψε να υπακούει τις εντολές του Κυρίου του, τον κρέμασαν με συνοπτικές διαδικασίες. Πολύ λίγο τους ενδιαφέρει αν θα αλληλοσφαγούν στο Ιράκ μεταξύ τους. Τώρα κυνηγάνε και τον Μπιν Λάντεν, που τον μεταχειρίστηκαν στους πολέμους εναντίον της Ρωσίας με την εμπλοκή του Αφγανιστάν. Κάποια στιγμή σήκωσε ανάστημα –λόγω οικονομικής δύναμης– και τον πήραν στο κατόπιν, ψάχνοντάς τον σε όλα τα λαγούμια της Μέσης Ανατολής.
Ας δουν, λοιπόν, οι οπαδοί της διαφώτισης ότι όταν γίνεσαι όργανο, κάτω από τις οποιεσδήποτε συνθήκες, αργά ή γρήγορα θα πληρώσεις το τίμημα. Γιατί όποιος ενεργεί χωρίς να λαμβάνει υπ’ όψη του το αλάνθαστο κριτήριο του λαού του, ο οποίος σε περιπτώσεις υψηλού ρίσκου πάντα αντιδρά σωστά, τότε ρίχνει τον λαό του σε μεγάλες περιπέτειες. Άλλο καλές σχέσεις με τους ισχυρούς, κι άλλο υποτέλεια και προσβολή της αξιοπρέπειας του λαού. Αυτά πληρώνονται και μάλιστα με αγχόνες.
Τελειώνω διαπιστώνοντας ότι μαζί με τον Σαντάμ κρεμάστηκε και ο δυτικός πολιτισμός και πάνω απ’ όλα αισθάνθηκα ότι μπήκε στην κρεμάλα και ο ελληνικός πολιτισμός, έπειτα από την ανυπαρξία σθεναράς καταδίκης της βάρβαρης αυτής πράξης, η οποία ήδη στιγμάτισε τα πρώτα βήματα της 3ης χιλιετίας.
Αλ Μαρούσι νιους
Ποδαρικό στη νέα χρονιά έκαναν κανά δυο παρατράγουδα. Παρ’ όλους τους αγιασμούς και την ικανή αντιπροσωπεία του κλήρου και τις ψαλμωδίες του κ. Γ. Αντωνόπουλου, δεν γλιτώσαμε τις εκρήξεις και την κατσικοποδαριά.
Ο ασκών χρέη τελετάρχου απερχόμενος πρόεδρος του Δ.Σ. είπε ότι δεν γνωρίζει τους κανόνες του Πρωτοκόλλου. Αυτό εξηγεί και το ότι αντί μετά τους δημάρχους –απερχόμενο και νέο– να καλέσει τον δεύτερο τη τάξει κ. Αλεξανδρή, αρχηγό της μείζονος μειοψηφίας κάλεσε τον κ. Λ. Παπαδημητρίου. Και έμπλεξαν τα πράγματα.
Όλοι όσοι γνωρίζουμε έστω και τα στοιχειώδη, είδαμε την αβλεψία. Αλλά πολλά πράγματα κάνουμε ότι δεν τα βλέπουμε, σε τέτοιες ώρες και τέτοιους χώρους. Ο κ. Γ. Συκαμιώτης συμμετέχει χρόνια στα κοινά του Δήμου και δεν διακρίνεται για περίεργες συμπεριφορές. Φαίνεται ότι η οργή που επικρατούσε τα δύο τελευταία χρόνια στον Δήμο μας δεν καταλάγιασε ακόμα.
Όμως ο κ. Γ. Πατούλης είχε δίκιο που αντέδρασε, διότι δεν ευθύνεται ο ίδιος για τις πράξεις και τις τακτικές μιας δεκαεξαετίας, που διοικούσαν όλοι μαζί. Ουδείς νοήμων μπορεί να το δεχθεί αυτό… Eξάλλου, ο Δήμος δεν μπορεί να λειτουργήσει από τις πεπονόφλουδες, που έβαλαν οι ποσοστοποιημένες σουφραζέτες. Δικαίως ο νέος δήμαρχος είπε, όσα είπε.
Το άλλο παρατράγουδο είχε στόχο τη γράφουσα. Προήλθε από εκδότρια περιστασιακής έκδοσης εντύπου, που αριθμεί ελάχιστα φύλλα, μέσα σε μια διάρκεια δεκαετίας και πλέον. Και η οποία κατά περίπτωση απηχεί θέσεις, οι οποίες ουδεμίαν σχέση έχουν με τον έλεγχο της εκάστοτε εξουσίας.
Στην πόλη μας, έχουμε πολλές περιστασιακές εκδόσεις, όταν πλησιάζουν εκλογές. Τώρα όταν λέμε Τύπο, εννοούμε την εφημερίδα, η οποία εκδίδεται ανελλιπώς και διαθέτει κατ’ αρχάς επαγγελματική στέγη και συνεργάτες, οι οποίοι αναγράφονται στην ταυτότητα της εφημερίδας. Ενημερώνει και δεν είναι παπαγαλάκι κανενός. Ακόμη δεν αναμασά τα όσα μπορεί να συμβαίνουν και να λέγονται επάνω σε οργή, μέσα σε εκρηκτική διαδικασία ενός φορέως. Αυτό είναι έγγραφο κουτσομπολιό και δεν προσφέρει τίποτε άλλο παρά την απαξίωση προσώπων και θεσμών.
Όσον αφορά τον ποιον εκπροσωπώ, αυτό είναι και η αρχή της σωστής δημοσιογραφίας. Ο συνειδητός δημοσιογράφος, πέραν της εφημερίδας του, εκπροσωπεί και τη δική του άποψη, η οποία καταγράφεται και τον διακρίνει για τη δεοντολογική του συμπεριφορά εκφράσεως και προσεγγίσεως των θεμάτων, αλλά και για το δικό του υπόβαθρο.
Θεωρώ ως κομπλιμέντο, το ότι εκπροσωπώ πέραν της ΑΜΑΡΥΣΙΑΣ –όταν βρίσκομαι σε δημόσιες συνεδριάσεις, φορέων– βεβαίως και τον εαυτό μου. Αυτό ισχύει για τον καθένα που είναι ή το παίζει δημοσιογράφος.
Αυτά τα ολίγα, έχω ν’ απαντήσω στη βλακώδη επίθεση εναντίον μου.
Κλείνω με την έκκληση του κ. Χρ. Πασαλάρη στον «Ελεύθερο Τύπο» στις 4/1/2007.
Γράφει, λόγω ανυπαρξίας αντιπολιτευτικής τακτικής στα έργα και τις ημέρες της εξουσίας, ζητώντας οι «καθαρές πένες» να ελέγξουν την εξουσία. Και «καθαρές πένες» δεν είναι τα παπαγαλάκια της οποιασδήποτε εξουσίας.
Όμως «ουδέν κακόν, αμιγές καλού» που έλεγαν οι σοφοί μας. Δώσαμε οι ασχολούμενοι με τον Τύπο τα διαπιστευτήριά μας στη νέα αρχή. Όταν τρέχει η γλώσσα γρηγορότερα από το μυαλό, τότε τ’ αποτελέσματα γίνονται μπούμερανκ γι’ αυτόν που δεν ελέγχεται. Καλή χρονιά σε όλους σας και πάντα με υγεία.
Χαριτίνη Ρασιά-Καλαμπόκη
