Το «γιατί;» θα πρέπει να αναζητηθεί στη γενική εικόνα που παρουσίασε και παρουσιάζει το ΠΑΣΟΚ: απουσία θέσεων (όχι όμως και οραμάτων), έλλειψη οργάνωσης και ο θρίαμβος του κομματικού μηχανισμού – που ταυτίστηκε για αρκετά χρόνια με τον κρατισμό και «κόβει» a priori τα νέα πρόσωπα.
Στην ιδιαίτερη περίπτωση του Μαρουσιού πρέπει να προστεθεί το «σύστημα» που είχε δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια (όχι απαραίτητα ΠΑΣΟΚικό), εκφράστηκε με συγκεκριμένο ψηφοδέλτιο και από συγκεκριμένους ανθρώπους, και τελικώς έπαιξε καθοριστικό –εις βάρος του ΠΑΣΟΚ– ρόλο, παρά το γεγονός ότι ακόμη και η Χαριλάου Τρικούπη ματαιοπονούσε ως την ύστατη ώρα ότι θα στηρίξει το ΠΑΣΟΚ…
Πώς γίνεται, όμως, το ΠΑΣΟΚ να ξοδεύει εκατομμύρια ευρώ για τη «διαβουλευτική δημοσκόπηση» και να θυμάται να στηρίξει τον υποψήφιό του, τρεις μέρες πριν το β’ γύρο με εννιά μονάδες «στην πλάτη»; Πώς γίνεται ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ να στηρίζει τον υποψήφιο με μια ανεπίσημη επίσκεψη στο εκλογικό κέντρο… ξημερώματα πριν την Κυριακή των εκλογών; Πώς γίνεται πρωτοκλασάτα αυτοδιοικητικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ να αποφεύγουν τις δημόσιες εμφανίσεις στο Μαρούσι, για να έχουν όλες τις πόρτες ανοιχτές; Πώς γίνεται βουλευτές της Β’ Αθήνας (όχι μόνο παλαιοκομματικοί) να στηρίζουν και το «σύστημα» και τον επίσημο υποψήφιο;
Μοιραία, λοιπόν, η επιλογή του ΠΑΣΟΚ χρεώθηκε προκαταβολικά την ήττα. Στο πρόσωπό του πλήρωσε και τη συνέχεια του «συστήματος» και την κακή εικόνα του ΠΑΣΟΚ και φορτώθηκε στην πλάτη του τους παλαιοκομματικούς και τους μηχανισμούς που έκαναν… πάρτι στο Μαρούσι.
Η εκλογική δικαίωση του Αλέξη Τσίπρα και του Γιάννη Μπουτάρη απέδειξαν ότι ο κόσμος ψάχνει απεγνωσμένα «νέες συνταγές». Απεχθάνεται τα «παλιά υλικά». Αναζητά ουσιαστική ανανέωση σε πρόσωπα και ιδέες, κάτι που δεν γίνεται ανακυκλώνοντας «βαρίδια» και μηχανισμούς σε ένα κουρασμένο ψηφοδέλτιο.
Όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου μιλούσε για «Αλλαγή» το 1981, δεν φανταζόταν ούτε ο ίδιος ότι η λέξη αυτή θα γινόταν σύμβολο της πολιτικής. Μ’ αυτή τη λέξη και μόνο –και όχι τα πρόσωπα– κέρδισε η Νέα Δημοκρατία τον Δήμο που είχε «ξεχάσει» από το 1982…
Ενδεχομένως η νίκη του Γιώργου Πατούλη να αποτελέσει «δεξιά παρένθεση», όπως ψελλίζουν ήδη μερικοί. Ενδεχομένως, όμως, στα χνάρια της κυβέρνησης Καραμανλή, να εδραιωθεί ως «νέα διακυβέρνηση», λόγω της προφανούς αδυναμίας του ΠΑΣΟΚ. Και σαν το Μαρούσι υπάρχουν και άλλοι δήμοι που πρέπει να γίνουν «καμπανάκι» για το ΠΑΣΟΚ.
Ο συνδυασμός του Πάνου Αλεξανδρή είχε τον εύγλωττο τίτλο «Επόμενη Μέρα». Η διαχείρισή της θα αποδείξει εάν θα επιβεβαιωθεί για το ΠΑΣΟΚ η θρυλική ατάκα της Βίβιαν Λι στο «Όσα Παίρνει ο Άνεμος»…
