Σχόλια & Σχολιανά [5/12]

Ένα μεγάλο μπράβο στους 800.000 Έλληνες που έβαλαν στοπ στον ραγιαδισμό της Ν.Δ. Φίλοι αναγνώστες, όλες αυτές τις μέρες, οι διάφοροι αναλυτές προσπαθούν να βρουν τι ήταν αυτό που έφταιξε και έχασε η Ντόρα με τόσο μεγάλη διαφορά, απ’ τον Αντώνη. Άλλοι μιλάνε για την επιμονή της, να στηρίζει ακόμα και σήμερα την πολιτική Καραμανλή, άλλοι να λένε ότι αποτελούσε συνέχεια της αποτυχούσας πολιτικής που έφθασε το κόμμα στο 33%, με τη γνωστή χασούρα του 10%. Αιτιώνται πολλά και διάφορα τελείως μηδαμινά και δεν πάνε στην καρδιά του προβλήματος. Και η καρδιά του προβλήματος είναι η ίδια που θα αποβάλλει πάντα όσους νομίσουν πως μπορούν να διαχειρίζονται την ακεραιότητα της Ελλάδας, κάτω απ’ τις οποιεσδήποτε παγκόσμιες ή ευρωπαϊκές δεσμεύσεις.

Της Χαριτίνης Ρασιάς

Ο ελληνικός λαός είναι ξύπνιος. Κρατάει και θα κρατάει τις αξίες του. Δεν ενοχλεί κανένα, αλλά και δεν ανέχεται να του διεκδικούν την πατρίδα, όταν αυτοί που θα έπρεπε να την υπερασπίζονται, κόπτονται μετά μανίας υπέρ των εχθρών της. Διότι τι άλλο από εχθρός μπορεί να χαρακτηρισθεί αυτός, που θέλει να πάρει κομμάτι της χώρας σου; να παραβιάζει συνεχώς τον εθνικό σου εναέριο χώρο, να έχει κάμει οίκο διερχομένων (maison de pas) την ελληνική Θράκη και να έχουν μεταβάλει σε χαβούζα ψυχών την Ελλάδα, οι Γκρίζοι Λύκοι της Τουρκίας μέσω των λαθρομεταναστών; Εμείς οι Έλληνες παρακολουθούσαμε πολύ κοντά όλα τα δρώμενα στην εξωτερική μας πολιτική.

Είναι δυνατόν να ξεχάσουμε την απαράδεκτη παρέμβαση της τότε ΥΠΕΞ, όταν ο Καραμανλής ήταν στην Μόσχα και υπέγραφε για τον αγωγό με τον Πούτιν, εκείνη θεώρησε σκόπιμο να πάρει το μέρος των Αμερικανών που θέλανε να στήσουν συστοιχίες πυραυλικών συστημάτων στην Πολωνία και την Τσεχία, με στόχο την Ρωσία, όταν είχαν σιωπήσει επιφυλασσόμενοι οι ευρωπαίοι ηγέτες; Ή ξεχάσαμε τις καρπαζιές που έφαγε η εθνική μας υπερηφάνεια όταν εν γνώσει της εξωτερικής μας πολιτικής πάρκαρε ο Γκρουέφσκι με το αεροπλάνο των Σκοπιανών Μακεδονικών Αερογραμμών στην Κέρκυρα και έσπευδαν να σβήσουν τη λέξη «Μακεδονία», πράγμα που δεν πέρασε απαρατήρητο;

Αυτά και τόσα άλλα που πλήγωσαν την αξιοπρέπειά μας και τον αυτοσεβασμό μας, έστειλαν από εκεί που ήρθε, σε πρώτη φάση την κυβέρνηση Καραμανλή, ο οποίος στάθηκε αδύναμος να διοικήσει και σε δεύτερη φάση τον ισχυρότερο συνεργάτη του, τον οποίον δεν κατάφερε να τον τιθασεύσει σε πολιτικές που δε θα διέσυραν την Ελλάδα. Υπάρχει χειρότερο απ’ το να σε επαινούν οι εχθροί σου; Οι εχθροί μας, δεν είναι ποτέ μεγαλόψυχοι, κάτι εισπράττουν από μας για να μας επαινούν.

Κλείνω φίλοι αναγνώστες με την τελευταία παράγραφο από τα εμπιστευτικά του Πρετεντέρη της 1ης Δεκεμβρίου στο «Βήμα». Λέει λοιπόν: «να πάψουν να πανηγυρίζουν οι διάφοροι, ότι θα έχουν εύκολο αντίπαλο αν ο Σαμαράς κάνει πράξει τη λαϊκή και ακομπλεξάριστη Δεξιά που υποσχέθηκε. Μπορεί να βρει ακροατήριο στο ΠΑΣΟΚ ευκολότερα απ’ όσο νομίζουν ορισμένοι. Διότι ούτε το “λαϊκό> ούτε το “δεξιό> έχουν συγκεκριμένο χρώμα».Και σ’ αυτό δικαιώθηκα όταν έγραφα για το πατριωτικό ΠΑΣΟΚ.

Παρακολουθούσα λοιπόν φίλοι αναγνώστες, την προσέλευση των χιλιάδων ψηφοφόρων της 29/11/09 και σκεπτόμουν πως ίσως ήρθε η ώρα της απόρριψης των μηδισάντων του κόμματος. Και η ώρα ήρθε με την εκλογή του Σαμαρά και θα υπάρξει σίγουρα μια νέα εθνική αντίσταση όσον αφορά την ακεραιότητα της πατρίδας. Μια νέα σελίδα άνοιξε και περιμένουμε όλοι να ακούσουμε το όχι σε ότι αφορά τα εθνικά μας θέματα.

Οι συμπαραστάτες

Δεν κατάλαβα ποτέ, γιατί άτομα εκλεγμένα σε ένα κόμμα, σε μια τόσο λεπτή αναμέτρηση για την προεδρία μιας παρατάξεως, θα έπρεπε να παρασύρουν τους ψηφοφόρους στις δικές τους επιλογές, κάθε άλλο παρά ανιδιοτελείς, βεβαίως όχι πάντοτε. Ξεκινάω απ’ τους δημοτικούς συμβούλους του Αμαρουσίου, οι οποίοι έσπευσαν να δημοσιοποιήσουν την υποστήριξή τους στη Ντόρα. Αυτό δεν το κατάλαβα, όμως μου δημιούργησε κάποια ερωτηματικά.

Κατ’ αρχάς πρέπει να συμφωνείς με τα όσα πράττει το υποστηριζόμενο πρόσωπο. Ρωτάω λοιπόν με την σειρά μου αν συμφωνούσαν με την ξέφραγη δυτική Θράκη, που μπαινοβγαίνουν οι Τουρκαλάδες, με στόχο την προσάρτηση της Θράκης στην ανατολική, με πρώτο πλάνο μια άτυπη συνδιαχείριση, σχέδιο αμερικανικό. Κι εμείς να μην τολμάμε ούτε να ψελλίσουμε έστω και ένα όχι; Ακόμα είδα την έγγραφη συμπαράσταση στην κ. Μπακογιάννη, μιας παλιάς μου φίλης πολιτικού, που άρχισε το 1982. Στις 4/10/09 δυστυχώς δεν εξελέγη και η οποία πήρε το μέρος της τέως ΥΠΕΞ.

Την φίλη αυτή την εκτιμώ, ξέρω τον χαρακτήρα της, γι’ αυτό απόρησα. Γνωρίζω τους δεσμούς της με την ηγεσία του «ΑΝΤΕΝΝΑ», όπως ακόμα ξέρω πως γνώριζε τον πόλεμο που δέχθηκε απ’ το ΥΠΕΞ, ο πρόεδρος της Ολυμπιακής Επιτροπής προς χάρη του κ. Κούβελου. Είναι από τα πρόσωπα που εκτιμώ και παρακολουθούσα πάντα την πορεία της, η οποία ήταν πολύ σωστή. Αυτός είναι και ο λόγος που εξεπλάγην όταν διάβασα στην «Ελευθεροτυπία» την συμπαράστασή της, στην τέως ΥΠΕΞ. Δυστυχώς το αποτέλεσμα της κάλπης διέψευσε όλους όσους νόμισαν πως η Ελλάδα παγκοσμιοποιήθηκε.