Πριν λίγες ημέρες, στις σελίδες τοπικής εφημερίδας, ήρθαν στο φως της δημοσιότητας τα έργα και οι ημέρες της Διοίκησης του Δήμου.
Είναι αλήθεια ότι παραδόθηκε σε χρήση το πολυτελέστατο κατά την γνώμη μου κτίριο που στεγάσθηκε το Ωδείο Αμαρουσίου και φιλοξενεί τις μουσικές ανησυχίες των νέων της πόλης μας.
Είναι αλήθεια ότι έγινε η μεταστέγαση σε σύγχρονο κτίριο της Βορεείου Δημοτικής Βιβλιοθήκης.
Είναι όμως αλήθεια, αλλά τραγική αλήθεια, ότι σε απόσταση 50 μέτρων από το πανέμορφο κτίριο Μαραγκοπούλου από τη δημοτική βιβλιοθήκη, σε σπίτι 3 δωματίων επί της οδού Περικλέους 26, είναι στοιβαγμένα 90 αθώα πλασματάκια της ηλικίας των τριών ετών στον 5ο Παιδικό Σταθμό του Δήμου και απολαμβάνουν το καυσαέριο των χιλιάδων αυτοκινήτων της Περικλέους, του προαύλιου χώρου των 50m2 μοκέτας, την υγρασία, τον θόρυβο, τους… άνετους χώρους των δωματίων και άλλα αξιοζήλευτα προτερήματα και ανέσεις.
Δεν γνωρίζω πόσοι επισκέπτονται τη Δημοτική μας Βιβλιοθήκη ή το Ωδείο Αμαρουσίου καθημερινά, αλλά διερωτώμαι και ερωτώ:
Κανείς δεν συγκινείται από την τραγική εικόνα αυτών των νηπίων, όταν καθημερινά από τα ΜΜΕ υπό μορφή ειδήσεων παρακολουθούμε τις προσπάθειες της παγκόσμιας κοινότητας μέσω των οργανισμών για το παιδί, να γίνεται αγώνας για την υγεία του, την μόρφωσή του, την ελευθερία του, την μη κακοποίησή του; Άραγε δεν αξίζουν μια καλύτερη ζωή;
Η Πολεοδομία Αμαρουσίου εγκρίνει την λειτουργία Παιδικού Σταθμού σε αυτό το προκατοχικό οίκημα;
Εάν ένας ιδιώτης, επιθυμούσε να λειτουργήσει εκεί παιδικός σταθμός, θα του χορηγούσε άδεια;
Θα εύρισκε τις προδιαγραφές του κτίσματος σύμφωνες με τον νόμο;
Τα καταβαλλόμενα τροφεία από τους γονείς των μικρών αυτών ηρώων αντιστοιχούν με τις παρεχόμενες υπηρεσίες;
Οι ίδιοι γονείς άραγε ενδιαφέρονται για τους κατοίκους της Λυκόβρυσης ή της Πεύκης που τους μεταφέρουν τα λεωφορεία του Δήμου, ή τους ενδιαφέρει απόλυτα η υγεία των μικρών αυτών αγγελουδιών;
Θεωρώ απίθανο να τύχω εγώ ή οποιοσδήποτε άλλος απλής απάντησης.
Ίσως όμως να αφυπνισθεί η πολιτική ηγεσία της Πολεοδομίας, γιατί οι εργαζόμενοι σ’ αυτήν, πιθανόν να μη γνωρίζουν ούτε καν την ύπαρξη του προβλήματος και να αντιμετωπίσει με ευθύνη πλέον αυτό και όχι με απλή συμπάθεια. Είναι ανάγκη! Ανάγκη και μάλιστα μεγάλη.
Ας δουν κάποτε κάποιοι και ας ιεραρχήσουν τις ανάγκες, για τα υπάρχοντα προβλήματα. Τι θέλει αυτός ο τόπος, χλιδάτα πολυτελή γραφεία προέδρων, ή αίθουσες σχολικές με άνετους χώρους, εξοπλισμούς με σύγχρονα εκπαιδευτικά μέσα; Τα ερωτήματα είναι πολλά και καίνε.
Μελέτης Μπασδέκης
