Η 1η Μαΐου σηματοδοτεί την επίσημη έναρξη της φετινής αντιπυρικής περιόδου. Δυστυχώς, ακόμη κι αν εξαντλήσουμε τα αποθέματα αισιοδοξίας μας, και πάλι δεν θα καταφέρουμε να σκεφτούμε κάτι θετικό για το τι μέλλει γενέσθαι με τον εναπομείναντα πράσινο θησαυρό μας. Τι κι αν άλλαξε η κυβέρνηση; Τι κι αν κατακάηκε πέρσι τον Αύγουστο η Βορειανατολική Αττική; Τι κι αν, κάθε χρόνο, το υφιστάμενο σύστημα πυροπροστασίας αποδεικνύει -με τραγικό μάλιστα τρόπο- την ανεπάρκειά του;
Του Θάνου Σταθόπουλου
«Τίποτα δεν έχει αλλάξει, αλλά και τίποτα δεν είναι όπως παλιά», όπως λέει ο στίχος του τραγουδιού. Και όντως τίποτα δεν έχει αλλάξει στον τρόπο που η κεντρική διοίκηση αντιμετωπίζει το μείζον θέμα της δασικής προστασίας, αλλά πολλά έχουν αλλάξει σε ό,τι αφορά τις εκτάσεις πρασίνου που διαθέτει πλέον η Ελλάδα. Κάθε χρόνο, εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα δάσους παραδίδονται στις φλόγες. Σε πολλά από αυτά, ακολουθεί -δειλά στην αρχή, πιο απροκάλυπτα στη συνέχεια- η οικοπεδοποίηση και η οικοδόμηση. Κανενός, όμως, δεν ιδρώνει το αφτί.
Τα λόγια περισσεύουν, αλλά οι πράξεις δεν τα τιμούν. Η κυβέρνηση προχώρησε ακόμη και στη δημιουργία υπουργείου Περιβάλλοντος, αλλά τούτο κινδυνεύει να μείνει χωρίς αντικείμενο. Γι΄ αυτό, το τελευταίο, φροντίζουν ανελλιπώς όλες οι κυβερνήσεις που διαφέντευσαν στον τόπο τις τελευταίες δεκαετίες. Και, πολύ φοβούμαστε, ότι και η παρούσα κυβέρνηση μάλλον δεν είναι διατεθειμένη ν’ αποφύγει την… πεπατημένη.
Πώς αλλιώς να εξηγηθεί η επιλογή της, όπως αποκαλύπτει σήμερα η ΑΜΑΡΥΣΙΑ (βλ. ρεπορτάζ Πεντέλης), να διατηρήσει και φέτος, ίδια κι απαράλλαχτη με πέρσι, την πολιτική πρόληψης πυρκαγιών, όπως φαίνεται στη σχετική εγκύκλιο της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας; Ούτε ένα «και» δεν βρήκαν ν’ αλλάξουν οι αρμόδιοι στην πολιτική που οδήγησε τις φλόγες μέσα στην πλατεία της Πεντέλης και παρ’ ολίγο να προκαλέσουν απώλειες ανθρωπίνων ζωών; Τίποτε δεν μπόρεσαν να διδαχθούν από την περσινή τραγωδία, που αποκάλυψε -σε υπερθετικό βαθμό- την ανυπαρξία σχεδιασμού και συντονισμού στην πρόληψη και κατάσβεση πυρκαγιών;
Αιφνιδιασμένος δηλώνει στην εφημερίδα μας ο πρόεδρος του Συνδέσμου Προστασίας & Ανάπλασης του Πεντελικού (ΣΠΑΠ) Δημήτρης Στεργίου – Καψάλης, ενώ ταυτόχρονα σημειώνει: «Αν η κεντρική διοίκηση δεν προχωρά σε αλλαγές (σ.σ.: στο υφιστάμενο σύστημα πυροπροστασίας), σημαίνει ότι δεν μπορεί ή δεν ξέρει τον τρόπο να το κάνει».
Ίσως, να υπάρχει και μια τρίτη εκδοχή, πιο «βαριά», που ωστόσο μας δίνουν οι κυβερνώντες το δικαίωμα να τη βάζουμε στο μυαλό μας. Η τρίτη εκδοχή είναι ότι αυτή η έλλειψη σχεδίου που παρατηρείται δεν οφείλεται ούτε σε αδυναμία, ούτε σε ανικανότητα, αλλά σε ψυχρό σχεδιασμό. Σ’ έναν σχεδιασμό που «κλείνει το μάτι» σε συνεταιρισμούς, συμφέροντα, εργολάβους, προκειμένου να συνεχίσουν απρόσκοπτα το καταστροφικό έργο τους. Σ’ έναν σχεδιασμό που, ναι μεν χειροκροτεί και βρίσκεται στο πλευρό των εθελοντών, οι οποίοι σπεύδουν να φυτέψουν νέα δενδράκια εκεί που χάθηκε το δάσος, αλλά ταυτόχρονα συμβάλλει, με την εγκληματικά αδιάφορη στάση του, στον επόμενο εμπρησμό.
