Πάντως… εγώ, είχα όλη την καλή διάθεση… Όταν ο νυν Δήμαρχος Αμαρουσίου, κάλεσε τον τοπικό Τύπο στην πρώτη του συνέντευξη εν όψει των δημοτικών εκλογών του 2006, συστήθηκα και τον πληροφόρησα, πως είμαι 5η γενιά Μαρουσιώτισσα και ότι έχω την αθεράπευτη τάση να «αγαπάω τους δημάρχους που κάνουν καλά πράγματα για τον Τόπο μου». Σχετικός… σχολιασμός (σικ) γι’ αυτήν μου την ομολογία, υπάρχει στην ΑΜΑΡΥΣΙΑ – για να μην πει κανείς πως… ψεύδομαι.
ΤοποΓράφει η Θέμις Μαυραντή
Από τότε, πέρασαν οι μήνες. Πέρασαν τα χρόνια. Φτάσαμε στο σήμερα, κι όχι μόνο δεν ικανοποιήθηκε η… «τάση», αλλά αντιθέτως, είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που αισθάνομαι τον Δήμαρχο της πόλης σαν «εισβολέα». Δεν αναφέρομαι στις πολιτικές επιλογές που διαφοροποιούν τις εκάστοτε Διοικήσεις. Αναφέρομαι στη νοοτροπία, η οποία εισέβαλε στον Τόπο μας και απαξίωσε Ο,ΤΙ βρήκε μπροστά της. «Χιροσίμα Αγάπη μου» έγραφα στο Μαρουσιώτικο Περιοδικό «ΟΔΟΣ ΘΕΜΙΔΟΣ», αφού ο νέος δήμαρχος άμα τη αναλήψει των καθηκόντων του, προέβαλε το Μαρούσι από όλα τα πρόσφορα Μέσα, σαν τα «Σόδομα και Γόμορρα»! Μόνο «μπουρλότοοο» δεν τον ακούσαμε να φωνάζει. Όλα τ’ άλλα τα επικοινώνησε (και τα επικοινωνεί ακόμα) και από το… «ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ» ευαγγελιζόμενος συνάμα με ιερό πάθος, πως η δική του διοίκηση θα επαναφέρει το ελεεινό και τρισάθλιο πολιτικό τοπίο του Δήμου μας στον ίσιο δρόμο και το Μαρούσι στην οδό της ανάπτυξης και της προόδου. Κι ύστερα, άρχισε η προβολή του σίριαλ: «Έργα επί Δημαρχείας…»
Παρακολουθώ την life style εκδοχή επί τρία χρόνια, ενώ βίωσα εκ του σύνεγγυς την τελευταία 30ετία, κατά την οποία το Μαρούσι οδηγήθηκε στο απόγειο της ανάπτυξής του, με κορύφωση την 16ετή Διοίκηση Τζανίκου. Παρακολουθώντας, «ζω στο πετσί μου» την κομπορρημοσύνη της νέας εξουσίας, να ΥΠΟΤΙΜΑ την πόλη μου, και να ΠΡΟΣΒΑΛΛΕΙ τη νοημοσύνη των πολιτών της, όταν εγκαινιάζονται «Επί Δημαρχείας Γεωργίου Πατούλη», τα σημαντικότερα στοιχεία τα οποία ΚΛΗΡΟΔΟΤΗΣΑΜΕ στον Τόπο μας. Με τέτοια δεδομένα λοιπόν, πήγε περίπατο κάθε καλή διάθεση για… «αγάπες και λουλούδια» διότι:
ΔΕΝ ανέχομαι να προσβάλλονται οι ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΕΣ των Μαρουσιωτών, που ΨΗΦΙΖΑΝ Δημάρχους των οποίων το: «Έργον Βίου Πολιτικής Πάλης» παρέλαβε η νέα Διοίκηση, ευτελίζοντάς το με τον πλέον απαράδεκτο πολιτικά τρόπο.
ΔΕΝ ανέχομαι δηλαδή, να μου προβάλλονται παρεμβάσεις του τύπου: νοικοκύρεμα – διορθώσεις – εξ αρχής αριθμήσεις πολιτιστικών εκδηλώσεων – μετονομασίες φορέων – μερεμέτια – διακοσμήσεις – μετακομίσεις από ’δω εκεί κι από πέρα δώθε, σαν έργα ανάπτυξης, μέσα από τα οποία -κατά την κορύφωση μιας αγχωμένης πολιτικής αυταρέσκειας- πληροφορηθήκαμε ΚΑΙ το ότι: Η Πλατεία Κασταλίας, «ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΗΚΕ… Επί Δημαρχείας Γεωργίου Πατούλη το… 2009».
ΔΕΝ αποδέχομαι, το ότι η νέα Διοίκηση επιχειρεί… «ρήξεις με το πρόσφατο παρελθόν», προβάλλοντας ταυτόχρονα σαν δικό της το ΤΕΡΑΣΤΙΑΣ αξίας και εμβέλειας έργο που παρέλαβε. Τα είκοσι τέσσερα τελευταία χρόνια ανάπτυξης του Δήμου Αμαρουσίου, ο οποίος είχε καταστεί ΠΡΟΤΥΠΟ και ΣΗΜΕΙΟ ΑΝΑΦΟΡΑΣ χάρις στις καινοτόμες πολιτικές που οδήγησαν την πόλη μας σε ένα εξαιρετικά υψηλό επίπεδο από όλες τις πλευρές, ΔΕΝ τα χαρίζω σε κανέναν. Κι ας όψονται οι Ολυμπιακοί του 2004, οι οποίοι έσπρωξαν -από ανθρώπινα και πολιτικά λάθη- το πολύ «βαρύ» ετούτο καράβι να προσαράξει. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως θα πρέπει να βουλιάξει. Τα λάθη καταλογίστηκαν από όλους ΜΑΣ!!! Πληρώθηκαν και θα πληρώνονται μέχρις εξοφλήσεως, με πολύ υψηλό… τίμημα. Από εκεί και πέρα, δεν νομιμοποιείται κανείς, να μπει μέσα και να το «κουρσέψει»….
Kαι όταν λέμε κανείς, εννοούμε κανείς!
