Σε τούτα εδώ τα μάρμαρα, κακιά σκουριά δεν πιάνει… Τα ακούτε αυτά κύριοι παγκοσμιοποιημένοι, που τα μυαλά σας έχουν γίνει σκέτο κουρκούτι; Ακούω απ’ ένα δίσκο τα Λιανοτράγουδα του Γιάννη Ρίτσου, καθισμένη στη βεράντα του σπιτιού που φιλοξενήθηκα λίγες μέρες στην ελληνική περιφέρεια.
Της Χαριτίνης Ρασιά
Πριν μπω φίλοι αναγνώστες στο σχολιασμό της αθλιότητας, που μας επεφύλαξαν οι εκλεγμένοι από μια μερίδα του λαού, θα σας μεταφέρω σε μια μικρή πόλη του Παγασητικού. Μια φίλη μαρουσιώτισσα, η κ. Τζινιέρη, ετοίμασε την απόδρασή μας απ’ την κόλαση του άστεως σε μια παραθαλάσσια κωμόπολη, τόπο καταγωγής της.
Μιλάμε για την Αμαλιάπολη. Είναι κτισμένη αμφιθεατρικά και όπου κι αν καθίσεις, απέναντί σου βλέπεις το βουνό των Κενταύρων. Ο παραθαλάσσιος αυτός παράδεισος, δεν έχει να ζηλέψει τίποτα απ’ τις πανάκριβες ευρωπαϊκές λουτροπόλεις. Την έκτισε η Βασίλισσα Αμαλία απ’ την οποία πήρε το όνομά της. Οι κάτοικοί της και ιδίως αυτοί που λόγω επιχειρήσεων δέχονται ξένους, τους δείχνουν με κάθε τρόπο πως εδώ, στην πανέμορφη και ευλογημένη γη, είναι η μήτρα που γέννησε την Ευρώπη.
Απόλαυσα τον Ταρζάν, έναν Έλληνα μαγαζάτορα που διαθέτει πλοιάρια που συνδέουν τα νησιά μας με την ηπειρωτική Ελλάδα και ο οποίος μετέτρεψε ένα γκρουπ Πολωνών σε φαντάρους. Υποτίθεται πως τους δίδασκε συρτάκι, αλλά τα παραγγέλματα θύμιζαν στρατό. Ήρθε στο τραπέζι μας και του παρατήρησα πως περίμενα να τους δώσει το σύνθημα για να φωνάζουν όλοι μαζί ζήτω η Ελλάδα. Ένιωσα πως ζούσα σε άλλη χώρα. Ευτυχώς που υπάρχει ακόμη η ελληνική περιφέρεια. Διότι οι διεφθαρμένες αστικές περιοχές, μόνο δεινά επιφυλάσσουν για την πατρίδα.
Για όσους δεν γνωρίζουν την ιστορία της περιοχής, σήμερα η Αμαλιάπολη είναι γνωστή με το όνομα Μιτζέλα. Το θαυμάσιο αυτό καλοκαιρινό θέρετρο, σε κάποια στιγμή κατοικήθηκε από τους κατοίκους ενός χωριού του Πηλίου, όπως μου είπαν. Η Μιτζέλα είναι ένα αρωματικό λουλούδι της περιοχής και όντως αυτή η πόλη λάμπει και μοσχοβολάει. Περπάτησα παντού, δεν είδα πουθενά ούτε ένα χαρτάκι. Ρώτησα και με πληροφόρησαν πως αυτή είναι δουλειά των κατοίκων κι όχι των αρχών. Αυτές οι λίγες μέρες θα μου μείνουν αξέχαστες από πολλές πλευρές. Ο Δημιουργός χάρισε στην Ελλάδα τον ωραιότερο χώρο ίσως όλης της δημιουργίας.
❍ ❍ ❍
Οι νονοί
Το τσούρμο των υπουργών -εντοπίων και αλλοδαπών- έχει μανία να βαφτίζει με νέα ονόματα ότι βρει μπροστά του. Πιάσαν δουλειά με τα υπουργεία και τους άλλαξαν τα φώτα, με ονόματα σιδηροδρόμους, ώστε να μπερδεύουν κατά τρόπο παρανοϊκό, ακόμα και τις αρμοδιότητές τους. Τους αρκεί να βγαίνει μια άλλη σημειολογική έννοια. Οι τίτλοι των υπουργείων δεν μας αφήνουν να ξεχάσουμε τα ξεχαρβαλωμένα μυαλά τους.
Τα βάλανε και με τις λέξεις οι οποίες προσδιορίζουν την έννοια του αντικειμένου που θα πρέπει να εξυπηρετηθεί π.χ. Στο υπουργείο Δημοσίας Τάξεως τους ενοχλούσε η λέξη τάξις. Αλλάξανε το ρόλο του υπουργείου και τον κάνανε φιλανθρωπικό ζητούμενο. Τι θα πει Προστασίας του Πολίτη;
Για όσους γνωρίζουμε την αρχαία ελληνική γραμματεία, κάπου γράφει πως «χωρίς λέξη, δεν υπάρχει σκέψη». Επομένως στους πολίτες υπάγονται και τα πάσης φύσεως κακοποιά στοιχεία και σημαίνει πως το υπουργείο είναι φιλανθρωπικό σωματείο. Διότι από τι θα προστατέψει τους πολίτες γενικώς το υπουργείο – αχταρμάς; Απ’ τη γρίπη; Απ’ τα αφροδίσια νοσήματα; Απ’ τη βαρυστομαχιά;
Γιατί απ’ τους εγκληματούντες λαθραίους και μη, περί αυτών δεν γίνεται λόγος! Μέχρι που άκουσα τον κ. Καμίνη να προσπαθεί να τους προστατεύσει. Σκεφθείτε φίλοι αναγνώστες να εκλεγεί περιφερειάρχης, θα βάζει όλους αυτούς να κοιμούνται στη Βουλή! Πράγμα που αν με ρωτάτε, θα ευχόμουν να μπουν μέσα και να διαλύσουν το σύστημα, μπας και δούμε καμιά φορά «Κυρίου πρόσωπο». Οι πάντες, κουλτουριάρηδες και μη, κόπτονται για τα δίκια των παρανόμων και των κακοποιών! Παράδειγμα η συμπεριφορά προς μια εκ Βουλγαρίας, η οποία σε συμπλοκή υπέστη τραυματισμούς.
Της παρασχέθηκε ακόμα και τζάμπα διαμέρισμα και συνεχής αστυνόμευση. Ερωτάται: πόσα διαμερίσματα χάρισε το αλλοδαπό αυτό κράτος, στις οικογένειες των δολοφονημένων αστυνομικών; Πόσα διαμερίσματα χάρισαν στις οικογένειες των Ελλήνων που δολοφονήθηκαν απ’ τους κακοποιούς που το κράτος προστατεύει; Το ωραίο είναι πως διαμαρτυρήθηκαν οι δικηγόροι της, γιατί βγάλανε τη φρουρά απ’ την εν λόγω κυρία. Οι Έλληνες δεν είναι δολοφόνοι και δεν συμφωνούν μ’ αυτές τις πράξεις. Όμως απαιτούν το σεβασμό αυτών που απρόσκλητοι μπήκαν στην Ελλάδα και οι οποίοι δρουν εγκληματικά εναντίον των πολιτών. Αυτά που συμβαίνουν στον τόπο μας είναι τελείως ακατανόητα, για οποιοδήποτε ευνομούμενο κράτος.
