- Έχω χάσει συνέχειες φαίνεται.
- Όταν σπούδαζα πολιτικές επιστήμες (πήρα το πτυχίο μου επί δικτατορίας Παπαδόπουλου) και μιλούσαμε για «πανεπιστημιακό άσυλο», μας εξηγούσαν ότι το «άσυλο» αφορούσε τη διατύπωση ιδεών, την ελευθερία της έκφρασης.
- Έτσι, όταν διάβασα στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Παντείου την πτυχιακή μου εργασία και αναφερόμουν σε δικτατορίες και στρατιωτικά πραξικοπήματα, κανείς δεν μπορούσε να κάνει τίποτα.
- Διάβασα την εργασία μου, χειροκροτήθηκα από τους «ξεψάρωτους» συμφοιτητές μου, δέχθηκα συλλυπητήρια από τους «ψαρωμένους» για το θράσος μου (είχαμε δικτατορία, έτσι;) και αυτό ήταν.
- Μέσα στη Σχολή βέβαια.
- Αυτό ήταν το «άσυλο».
- Ήταν άλλο το θέμα ότι εκτός σχολής, μπήκα στην παρακολούθηση μήπως ήμουν «και βομβιστής» ή «άλλο ανατρεπτικό στοιχείο».
- Ήταν άλλο το θέμα, ότι την επομένη κιόλας ημέρα ήρθαν δύο κουστουμαρισμένοι στην οδό Κοιμήσεως Θεοτόκου, που έμενα, και ρωτούσαν στο μπακάλικο των αδερφών Λούη, «τι παιδί» ήμουν.
- Μέσα στη Σχολή, ουδέν συνέβη.
- Έτσι είχαμε διδαχθεί το «άσυλο» από τα πρώτα χρόνια των σπουδών μας (πριν τη χούντα, δηλαδή) και γι’ αυτό σεβόμαστε και το περιβάλλον μας, και γι’ αυτό ούτε αφίσες κολλούσαμε, ούτε γράφαμε στους τοίχους του Πάντειου.
- Με δυο λόγια, «άσυλο» δεν είχαμε, όταν καταλαμβάναμε τους χώρους για διαδηλώσεις, ούτε όταν καταστρέφαμε τα υλικά της σχολής για να «διαμαρτυρηθούμε».
- Υπήρχε πρόσκληση των υπευθύνων από την Πρυτανεία και έπεφταν οι σχετικές «καμπάνες» (μέχρι απώλειας του έτους σπουδών, μέχρι αποβολής από τη σχολή κλπ).
- Τώρα η λέξη «άσυλο» έχει χάσει το νόημά της και ψάχνουν να το βρουν οι πανελίστες της TV, μετά τα βραδινά δελτία αποπροσανατολισμού.
- Τώρα η λέξη «άσυλο» και η παράγωγη λέξη «ασυλία» χρησιμοποιούνται ασύστολα για να καλύπτουν κάθε έκφραση της δημόσιας ζωής.
- Έτσι, οι σχολές έχουν εξελιχθεί σε «άσυλα αστέγων» και αργότερα ίσως σε «άσυλα ανιάτων» και άντε να δούμε πότε θα γίνουν «άσυλα πραγματικών σπουδών»
- Επίσης, κάτω από την ασυλία, βγαίνουν βουλευτές στα κανάλια να μας πουν ότι «δεν έγινε και τίποτα με το Βατοπαίδι», «είναι κουτσομπολιά αυτά που ακούγονται για τη Siemens», ότι «δεν έτρεξε και τίποτα με το Χρηματιστήριο» ή ότι «δεν υπήρξε ποτέ θέμα με την παρακολούθηση των τηλεφώνων του Καταλληλότερου» (αν θυμάται κανείς ΚΑΙ αυτό το απίθανο σκάνδαλο)
- Τέλος, έχουμε και την ασυλία των τοπικών αρχόντων, οι οποίοι στο όνομα της «πλειοψηφίας», θεωρούν σκόπιμο να επαναλαμβάνονται πάνω «στα ίδια και τα ίδια» και να έχουν την απαίτηση από το ακροατήριο «να βγάζει το σκασμό», προκειμένου να μιλήσουν.
Άγγελος Πολύδωρος
