Είδα στον ύπνο μου…
– Φορούσα –λέει- άσπρες μπότες με γούνα μέσα. Άσπρο μακρύ φόρεμα, άσπρο παλτό, άσπρο σκούφο, άσπρα γάντια και βρέθηκα σε έναν κάμπο γεμάτο χιόνι.
Δεν έβλεπα τίποτα άλλο παρά χιόνι και χιόνιζε κι όλας, αλλά εγώ δεν κρύωνα. Φορούσα ζεστά ρούχα και μπότες και μου άρεσε αυτό. Δεν μου άρεσε όμως που ήταν όλα άσπρα, αλλά, άρχισα να τρέχω και να κυλιέμαι στο χιόνι ώσπου κουράστηκα και έπεσα ανάσκελα. Παφ!
Κοίταξα τον ουρανό από μια χαραμάδα που είχαν αφήσει τα σύννεφα και μια τούφα του ήλιου ήρθε και κάθισε δίπλα μου.
Δεν κουνήθηκα. Έμεινα εκεί για πολλή ώρα και ήθελα να μείνω έτσι για πάντα, αλλά έκανα λάθος γιατί θα είχα χάσει τη συνέχεια…
Βαρέθηκα ανάσκελα και γύρισα στο πλάι, εκεί που έπεφτε το φως του ήλιου. Τότε είδα ένα μάτσο μωβ μικρά λουλουδάκια, που μύριζαν πολύ ωραία. Πρώτη φορά είδα τέτοια λουλούδια, αλλά μια φωνούλα μού είπε πως ήταν μενεξέδες.
Έκοψα μερικά, και όσο έκοβα, τόσο αυτά φύτρωναν, κι όσο φύτρωναν, τόσο ο ήλιος έδιωχνε τα σύννεφα από τον ουρανό, και σκορπούσε παντού όμορφα χρώματα.
Σηκώθηκα όρθια και είδα πως ο κάμπος που πριν ήταν χιονισμένος, τώρα ήταν γεμάτος λουλούδια, δέντρα με πορτοκάλια, μήλα, μανταρίνια, όμως και γλειφιτζούρια, καραμέλες, σοκολάτες, μα και παιχνίδια διάφορα κρέμονταν από τα πολύχρωμα κλαδιά τους.
Έβαλα το χέρι πάνω από τα μάτια για την αντηλιά, κοίταξα γύρω, έβγαλα το πανωφόρι μου και το πέταξα χάμω, έβγαλα τις ζεστές μου μπότες γιατί πήραν φωτιά τα πόδια μου και έτρεξα ξυπόλητη προς τα δέντρα με τα παιχνίδια.
Ανάμεσα στα δέντρα, υπήρχαν όμορφα μικρά σπιτάκια, με κεραμίδια και καμινάδες που καπνίζανε.
Υπήρχαν δρόμοι πεντακάθαροι και παιδιά πάνω στα ποδήλατα. Κοριτσάκια με κούκλες στην αγκαλιά έκαναν βόλτες σαν μικρές μαμάδες. Παππούδες και γιαγιάδες, κάθονταν σε κουνιστές πολυθρόνες έξω από τα σπίτια για να προσέχουν τα μικρά κι ενώ είχα χαζέψει τελείως, η φωνίτσα μού είπε ξανά:
– Μην αργείς, σε λίγο θα φύγεις και πρέπει να δεις κι άλλα που δεν θα πρέπει να ξεχάσεις ποτέ σου. Ας πούμε πως είναι το δώρο σου για τις γιορτές που έρχονται.
Περπατούσα χαζεύοντας γύρω-γύρω, μέχρι που είδα κάτω από μια πολύ μεγάλη -σαν ομπρέλα της θάλασσας- μαργαρίτα που κάνει τους ηλιόσπορους, μωρά, φασκιωμένα σαν καροτάκια για να είναι ζεστά.
Τα είχαν ακουμπήσει οι μανάδες τους σε μεταξωτό παπλωματάκι το ένα κοντά στο άλλο, όσο εκείνες μάζευαν φρούτα, λαχανικά, γλυκά και παιχνίδια από τα δέντρα του χωριού τους και πιο όμορφα μωρά, δεν είχα ξαναδεί ποτέ μου. Ούτε πιο όμορφο τόπο είχα ξαναδεί, ούτε πιο καθαρούς δρόμους και σπίτια. Αλλά και ποτέ μέχρι τώρα δεν ήμουν πιο χαρούμενη.
– Πάμε πάρα κάτω. Ξανά η φωνή «με πήρε από το χέρι» και προχωρήσαμε.
Βγήκαμε σε πλατεία. Εδώ είχε μια γλυκιά παράξενη ζέστη, λες και ήταν καλοκαίρι, ενώ ήταν καταχείμωνο.
Στη μέση της πλατείας, ήταν ένας μεγάααλος βράχος που έβγαζε από παντού ροζ νερό. Εκεί έπαιζαν μαζί, μικρές νεράιδες, πολύχρωμες πεταλούδες, μέλισσες και παιδιά, και ήταν στολισμένος με αληθινά αστέρια του ουρανού που φεγγοβολούσαν και ζέσταιναν τον τόπο γύρω.
Κοντά στον βράχο, ένας τεράστιος πλάτανος είχε ξαπλώσει ένα μέρος του κορμού του μέσα στα τρεχούμενα νερά, κι έπαιζε κι αυτός με όλα τα πλάσματα της φύσης, ενώ πάνω στον γέρικο κορμό του, ήταν ξαπλωμένο και κοιμόταν, ένα νεογέννητο αγγελούδι.
Παναγίτσα μου, μπας και είναι αυτός ο Χριστός; Φώναξα και… ξύπνησα. Αυτό ήταν!…
Αυτό ήταν
Όσο άκουγα το όνειρο, χώθηκα κι εγώ μαζί με «το κοριτσάκι του δρόμου» μέσα στις εικόνες, μέσα στα χρώματα της χαράς, μέσα στο όνειρο της ανθρώπινης – παιδικής επιθυμίας.
– Λες να ήταν ο Χριστός αυτό το παιδάκι πάνω στον πλάτανο;
Με ρώτησε με λαχτάρα κοιτάζοντάς με στα μάτια.
– Γιατί να μην ήταν; Ο Χριστός μπορεί να γεννηθεί παντού!
Και η απάντησή μου ήταν έτσι όπως τη νοιώθω, διότι από τους 2012 ΟνειρόΚυκλους λέμε αλήθειες, και εδώ τελειώνουμε με ακόμα μία.
Αυτό το παιδί, ήταν «γυφτάκι» που ζητιάνευε, που έχει μάθει ξυπόλυτο, βρώμικο, να κοιμάται στα κρύα και στα σκληρά, γιατί αυτή είναι η κουλτούρα της φυλής του. Όμως, πιστεύουμε απόλυτα, πως έχει δικαίωμα στο όνειρο, έχει δικαίωμα στην αγάπη, έχει δικαίωμα στο σεβασμό και στη φροντίδα, όπως όλα τα παιδιά του κόσμου.
Από το ΡάΔΙΟ ΑΝΤάΡΑ,
Χρόνια πολλά, όμορφα και ανθρώπινα.
Φιλιά και καααλή σας μέρα.
