Με την έναρξη της κρίσης χρέους οικονομικοί και πολιτικοί παράγοντες της Ευρώπης αλλά και Διεθνών Φορέων και Οργανισμών είναι συνεχώς αντιμέτωποι με το δίλημμα εάν η Ελλάδα πρέπει να αποπεμφθεί από την ΕΕ και την Ευρωζώνη. Διότι αν και ο Ελληνικός Λαός κατά την διάρκεια της 6-ετούς μεγάλης ύφεσης έχει εξαναγκασθεί σε τεράστιες και εξοντωτικές θυσίες, πρωτόγνωρες όχι μόνον για την χώρα του, αλλά και στην παγκόσμια ιστορία, οι προβλέψεις για την περαιτέρω πορεία του και την έξοδο από το τούνελ γίνονται ακόμη περισσότερο δυσοίωνες.
Γράφει ο Γεώργιος Εμ. Δημητράκης
Ασφαλώς, ουδείς πλέον αμφιβάλλει για όλα αυτά, είτε πρόκειται για εξωγενείς είτε για ενδογενείς παράγοντες όπως π.χ. και ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, ο οποίος ορθώς δήλωσε κατά την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 2013, ότι «ο Ελληνικός Λαός τα έχει δώσει όλα, και δεν μπορεί άλλο, και ότι δεν εκβιάζεται!». Αυτό είναι αλήθεια. Όπως αλήθεια είναι όμως και η οδυνηρή πραγματικότητα, ότι οι Πολιτικές Ηγεσίες και τα κόμματα αυτής της χώρας δεν αντιλαμβάνονται πόσο ευθύνονται για την οδυνηρή τώρα κατάσταση του Ελληνικού Λαού. Αρνούμενοι ακόμη και σήμερα, αν και έχει ματώσει κυριολεκτικά ο Ελληνικός Λαός, να προχωρήσουν και να συναινέσουν όλοι τους σε όλες τις απαραίτητες για την σύσταση ενός σύγχρονου Κράτους διαρθρωτικές αλλαγές, που όφειλαν όμως να πράξουν εδώ και δεκαετίες βάσει Συμφωνιών με την ΕΟΚ το έτος 1961, και των μετέπειτα Συμφωνιών της διευρυμένης πλέον Ευρωπαϊκής Ένωσης και Ευρωζώνης.
Δεν διερωτάται κανείς, γιατί εδώ και 40 χρόνια σε κάθε αριθμητική διεύρυνση των μελών της ΕΟΚ π.χ. της ΕΕ η χώρα μας, ως μοναδική, διολίσθαινε συνεχώς εις την τελευταία και ουραγό θέση, παρά τις παράλληλες αλλά και επαναλαμβανόμενες οχλήσεις, επισημάνσεις, συστάσεις, προειδοποιήσεις και πρόστιμα των Βρυξελλών περί αθετήσεων των Συμφωνιών και αρνήσεως της εφαρμογής των διαρθρωτικών αλλαγών; Άκρως απαραίτητες για την ολοκληρωτική αλλαγή της χώρας μας, την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη η οποία θα εξασφάλιζε από πάσης πλευράς την άμεση, ισότιμη και ενεργό συμμετοχή της Ελλάδος εις το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, ως πραγματικό και εποικοδομητικό μέλος αυτής εις το οικοδόμημα της Ευρώπης.
Όλα αυτά ήταν και είναι τα «προαπαιτούμενα» που επί δεκαετίες όφειλε να εκπληρώσει και να υλοποιήσει τάχιστα και σε κάθε μορφή η Πολιτική Ηγεσία και το πολιτικό σύστημα της χώρας, ώστε να εξασφαλισθεί η άμεση και ενεργός συμμετοχή της Ελλάδος και το μέλλον όλων των Ελλήνων εις την Ευρωπαϊκή οντότητα. Δυστυχώς, όσο ωμή και αν είναι η αλήθεια, η Πολιτική Ηγεσία, τα Κόμματα και το πολιτικό σύστημα με δική τους και μόνο ευθύνη και από σκοπιμότητα κράτησαν συνειδητά τον Ελληνικό Λαό μακριά από το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι και μετέτρεψαν την Πατρίδα μας σε τριτοκοσμική χώρα εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης Για να σφετερίζονται και να καταχρώνται ανενόχλητοι και ατιμώρητοι, προς ίδιο όμως όφελος, τα τεράστια κοινοτικά κονδύλια και δάνεια, τα οποία τώρα ως «χρέος της Ελλάδος» καλείται να επιστρέψει εις το πολλαπλάσιο η πλειοψηφία των άμοιρων, εξαπατημένων, παραπλανημένων και λιμοκτονούντων τώρα Ελλήνων.
