Ας πούμε, ότι πείσθηκαν οι 100 ή 200 μεγαλύτερες εταιρείες του κόσμου, να κάνουν μπίζνες στην Ελλάδα και μάλιστα μπίζνες σοβαρές, με επενδύσεις και δημιουργία θέσεων εργασίας.
Πόσοι εργαζόμενοι μπορούν να απασχοληθούν σε κάθε μία απ’ αυτές; Σε μια εποχή μάλιστα που η τεχνολογία έχει αφαιρέσει από την αγορά πολλές θέσεις εργασίας και σε μία χώρα, που όσο και εάν οι «εταίροι» ξεφτίλισαν τα ημερομίσθια, Κίνα και Ινδία δεν θα γίνουμε.
Η απλή αριθμητική λέει, ότι εάν συμβούν όλα αυτά τα θαύματα στην χώρα μας, οι 200 αυτές μεγάλες επιχειρήσεις μπορούν να δώσουν 100.000 άντε 200.000 θέσεις εργασίας (καθ’ υπερβολή και ως υπόθεση εργασίας).
Θα μου πείτε τεράστιο νούμερο. Μεγάλη ανάσα για πολλούς.
Έλα όμως που οι άνεργοι σήμερα στην Ελλάδα είναι 1.500.000 (δηλωμένοι) και ένας θεός ξέρει πόσοι θα είναι μέχρι να γίνουν αυτές οι φανταστικές επενδύσεις.
Το 1.500.000, αλήθεια, ή όσοι θα είναι σε 2-3 χρόνια τι προοπτική για μια θέση στον Ήλιο έχουνε;
Με τα παραπάνω δεν θέλω να ισχυρισθώ ότι δεν πρέπει να μας ενδιαφέρουν οι ξένες επενδύσεις. Καλοδεχούμενες πλην όμως με κύριο χαρακτηριστικό τους τον αριθμό μονίμων θέσεων εργασίας.
Από την άλλη πλευρά, βλέπω τα εκατομμύρια του ΕΣΠΑ, να σπαταλούνται σε προγράμματα πεντάμηνης και εξάμηνης διάρκειας, για απασχόληση ανέργων με μισθούς πείνας. Επιδοτούμενοι άνεργοι, σε πολλές περιπτώσεις νέοι με εξαιρετικά προσόντα παίρνουν μια μικρή ανάσα, γυρνώντας όμως γρήγορα σε ακόμα δυσμενέστερη θέση, αφού οι συνθήκες της αγοράς διαρκώς επιδεινώνονται.
Βλέπω επίσης Περιφερειάρχες, χωρίς στόχο και χωρίς μέτρο, οδηγούμενοι ίσως και από τις θεσμικές δυσκολίες που αποδεδειγμένα υπάρχουν, να σκορπούν τα εκατομμύρια που διαχειρίζονται σε αναπλάσεις βαπτισμένες «βιοκλιματικές» ή «προσβασιμότητας ΑΜΕΑ» και ανάλογων τίτλων, με τις ευλογίες μάλιστα του αρμόδιου Υπουργείου, στο όνομα και μόνο της απορροφητικότητας. Όταν και το τελευταίο ευρώ σήμερα, θα έπρεπε να πηγαίνει αποκλειστικά και μόνο στην δημιουργία θέσεων εργασίας και την κοινωνική συνοχή.
Παράλληλα 100.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις κατεβάσανε ρολά και 200.000 κλείνουν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς.
Επιχειρήσεις που απασχολούν 5-10 εργαζομένους κλείνουν, γιατί η αγορά στέγνωσε, η φορολογία τους τσάκισε, οι (υποτιθέμενοι αιμοδότες της οικονομίας) τράπεζες ασχολούνται μόνο πως θα εισπράξουν τα δανεικά (που εξ’ ανάγκης γίνανε) αγύριστα.
Και πολλές, βέβαια κλείνουνε, αφού ήταν προϊόν της φούσκας των τελευταίων χρόνων και δεν έχουν λόγο ύπαρξης.
Και η σκέψη του απλού πολίτη έρχεται αυτονόητα.
Αντί να κυνηγάμε τις «μάγισσες» που θα επενδύσουν, μήπως το μυστικό της καταπολέμησης της ανεργίας είναι ακριβώς στην ραχοκοκαλιά της οικονομίας μας.
Μήπως στηρίζοντας τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις με περισσότερη τόλμη και αποφασιστικότητα λύσουμε το πρόβλημα. Αφού γίνει ένα γενναίο ξεκαθάρισμα από τις παρασιτικές και άχρηστες, που το μόνο που επιτυγχάνουν είναι το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών και την ικανοποίηση του καταναλωτισμού του πάλαι ποτέ νεόπλουτου Έλληνα. Να στηρίξουμε τις υγιείς επιχειρήσεις που θα απασχολήσουν ή απασχολούν 5 και 10 υπαλλήλους.
Άρα με απλή αριθμητική 5 άτομα x 300.000 = 1.500.000 απασχολούμενοι.
Επιχειρήσεις παραγωγικές με εξωστρέφεια και προοπτικές.
Να στηρίξουμε αυτές που έχουν διασωθεί και να ευνοήσουμε την δημιουργία νέων, με κίνητρα, με επιδότηση της εργασίας (όχι της ανεργίας), με φορολογικές ελαφρύνσεις, με ενίσχυση από το παλαιό και το νέο ΕΣΠΑ (ΣΕΣ) που οσονούπω έρχεται, με ουσιαστική βοήθεια στις συναλλαγές τους στο εξωτερικό.
