Σε πέντε μήνες έχουμε εκλογές Αυτοδιοικητικές και Ευρωεκλογές. Το ερώτημα είναι απλό αλλά καίριο: Είμαστε σαν πολίτες έτοιμοι; Είμαστε ψύχραιμοι και με την απαραίτητη και κατάλληλη ενημέρωση για να πάμε στις κάλπες με το θάρρος της γνώμης μας; Είμαστε σωστά και αντικειμενικά ενημερωμένοι, έτσι που να είμαστε σε θέση να μπορούμε να διακρίνουμε τα πραγματικά μας συμφέροντα και να ψηφίζουμε σωστά; Μπορούμε την κρίσιμη στιγμή να έχουμε σταθερή, πραγματικά ελεύθερη πολιτική άποψη;
Ας συζητήσουμε λοιπόν για την πολιτική με λογική και με επιχειρήματα, με πνεύμα ελεύθερο και καθαρό. Ας μιλήσουμε πρώτα και ειλικρινά με τον εαυτό μας, ας μελετήσουμε τα κριτήρια βάσει των οποίων κάναμε τις επιλογές μας στο παρελθόν.
Ψηφήσαμε τους πιο άξιους ή τους πιο γνωστούς, αυτούς που θα προωθούσαν το γενικό καλό ή το ατομικό μας συμφέρον; Με τις επιλογές μας προωθούσαμε τους άξιους αυτούς που θα εξασφάλιζαν μια ευημερούσα κοινωνία; Μήπως αγνοούσαμε το γενικότερο καλό ή πολλές φορές τα κριτήριά μας ήταν τελείως εγωκεντρικά και εις βάρος του γενικότερου συμφέροντος; Μήπως από άγνοια ή καιροσκοπισμό θεωρούσαμε ότι μπορούσαμε να ευημερούμε μέσα σε μια κοινωνία που υποφέρει, απομονωμένοι στο γυάλινο πύργο μας, αδιαφορώντας για τον περίγυρό μας; Μήπως φθάσαμε ως εδώ γιατί σαν πολίτες εγκλωβιστήκαμε και ανεχτήκαμε ένα κράτος διεφθαρμένο που υπηρετούσε τους λίγους, ζώντας με την αυταπάτη ότι ανήκαμε σ’ αυτούς, εις βάρος των πολλών;
Ας είμαστε ειλικρινείς και όταν βρίζουμε συλλήβδην και δυστυχώς χωρίς εξαιρέσεις τους πολιτικούς, ας σκεφτούμε ότι εμείς τους εκλέξαμε.
Έχουμε και λέμε λοιπόν: Πρώτο: Είναι απαράδεκτο να λέμε «τους σιχάθηκα, δεν ασχολούμαι πια με την πολιτική, δεν θα πάω να ψηφίσω». Είναι ανθρώπινο και αναμενόμενο να «σιχαθείς» με την απίθανη έκταση της διαφθοράς που διαπιστώνεις ή διαισθάνεσαι γύρω σου, αλλά πάλι είναι λάθος η αποχή από τη συλλογική δράση, λάθος η αποχή από την πολιτική. Είναι περίπου το ίδιο σαν να λέμε «δεν μ’ ενδιαφέρει αν θα υπάρχει δουλειά να δουλέψω, δεν μ’ ενδιαφέρει αν θα έχω να φάω ή όχι, αν θα έχω δικαίωμα στην εργασία, στην υγεία, στην παιδεία, εγώ και τα παιδιά μου». Είναι δυνατόν να σκεφτόμαστε έτσι; Όχι βέβαια! Ένας ενεργός, συνειδητοποιημένος πολίτης λοιπόν, οφείλει να ασχολείται με την πολιτική, να συμμετέχει ενεργά στις εκλογές με την ψήφο του, αφού θα το αντιληφθεί ξεκάθαρα ότι η πολιτική είναι συνυφασμένη με τη ύπαρξή μας ως κοινωνικών όντων, με τη συλλογική μας ζωή.
Είναι επίσης λάθος νομίζοντας πως τιμωρείς τους πολιτικούς να τιμωρείς τον εαυτό σου ψηφίζοντας περιθωριακά αντικοινωνικά ναζιστικά φασιστικά μορφώματα. Απάνθρωποι στον πυρήνα της ιδεολογίας και πρακτικής τους οι ναζιστές μισούν και είναι χωρίς ίχνος ανθρωπισμού για όλους εκείνους που δεν συμφωνούν μαζί τους, που δεν είναι όμοιοί τους, για όλους εκείνους που διαφέρουν λόγω ιδιαιτερότητας, καταγωγής ή χρώματος.
Χρειάζεται λοιπόν ένας στοχασμός μια αναθεώρηση των επιλογών μας και των κριτηρίων μας, τα μέχρι τώρα ισχύοντα, μας οδήγησαν εδώ και επομένως πρέπει να τα αλλάξουμε να αναλάβουμε, την ευθύνη που έχουμε. Σε τοπικό επίπεδο δεν έχουμε καμιά δικαιολογία λανθασμένης επιλογής, μιας και όλοι είμαστε γνωστοί μεταξύ μας. Ξέρουμε ποιοι είναι οι καταλληλότεροι, ποιοι τα χρόνια που πέρασαν είχαν μια στάση ζωής και πρακτικές, που πέρα από τα μεγάλα λόγια και τις υποσχέσεις, προωθούσαν και στήριζαν το κοινό καλό. Ξέρουμε ποιοι είναι του φαίνεσθαι, ποιοι οφείλουν τη δημοτικότητά τους σ ένα σύστημα συμφερόντων που προωθεί ανθρώπους που πιστά το υπηρετούσαν και το υπηρετούν. Οι «τσαμπουκάδες» οι λαμπεροί και επικοινωνιακοί αλλά όχι λαμπροί δεν είναι πάντα οι κατάλληλοι για υπηρετήσουν την κοινωνία.
Τα προβλήματα είναι σύνθετα και απαιτούν ευρύτερες συναινέσεις και σχήματα που σε τοπικό επίπεδο μπορούν και οφείλουν να υπερβαίνουν τα κομματικά σύνορα. Χρειάζονται ομάδες από πολίτες που αγαπούν τον τόπο που γνωρίζουν τα προβλήματα του, που ασχολούνται με τον δήμο τους από αγάπη και όχι γιατί δεν έχουν καλύτερη επιλογή. Χρειάζονται οι άριστοι και οι καλύτεροι και τέτοιοι υπάρχουν σ’ όλους τους πολιτικούς χώρους. Χρειάζεται μια ομάδα ανθρώπων δοκιμασμένων, με αξίες και οράματα για το νέο το διαφορετικό, πολιτικοποιημένων, που να αναφέρονται και να απολογούνται όχι στο «κόμμα» τους όσο στην ίδια την κοινωνία. Χρειαζόμαστε τοπικούς άρχοντες που δεν αρκεί να επιδίδονται μόνο σε έργα βιτρίνας όπως πεζοδρόμια και πλατείες. Καλά είναι κι αυτά, αλλά κάτω από τις τραγικές συνθήκες που βιώνει η χώρα, να ενδιαφέρονται για έργα αναπτυξιακά, και πρωτίστως για προβλήματα καθημερινότητας, ανακούφισης ακόμη και επιβίωσης του πολίτη.
Ανάλαβε, λοιπόν, την ευθύνη που σου αναλογεί, μην την μεταθέτεις στον άλλο και τελικά στον κανένα. Η ψήφος διαμαρτυρίας, η αποχή, δεν είναι λύση, είναι ανευθυνότητα, και στο τέλος, είναι ανόητο να αφήνεις τους άλλους να αποφασίζουν για σένα χωρίς εσένα.
Κων/νος Κανελλάκης
Περιφερειακός Σύμβουλος Αττικής
