Κάτω από δυσμενείς οικονομικές συνθήκες, τα τελευταία χρόνια, οι Δήμοι λειτουργούν «επί ξηρού ακμής».
Τους έχουν εκχωρήσει πολλές αρμοδιότητες, χωρίς τα αντίστοιχα οικονομικά κονδύλια. Έρχονται λοιπόν να αντιμετωπίσουν τις ζωτικές αυτές λειτουργίες οι Δήμοι με τα μειωμένα, για πολλούς λόγους, πενιχρά έσοδά τους.
Ο «Καλλικράτης» (το νομοθέτημα αυτό), ήρθε να απαντήσει και να ικανοποιήσει χρονίζοντα αιτήματα των Δήμων, για μια πραγματική αυτοδιοίκηση, που δεν περιορίζεται μόνο στη συλλογή των απορριμάτων.
Γράφει η Κατερίνα Μουστάκη
Γραμματέας του ΔημοτικούΣυμβουλίου Κηφισιάς
Με τη μεταφορά πόρων, θα εξασφαλιζόταν η εύρυθμη λειτουργία και των νέων δομών και του συνόλου του Δήμου. Όμως, εκτός από τις συνενώσεις των όμορων Δήμων, μέσω των οποίων, πραγματοποιήθηκε μια «οικονομία κλίμακος», ουδεμία υπεσχημένη, οικονομική συνεισφορά δόθηκε. Αυτή η δύσκολη οικονομική κατάσταση της χώρας επηρεάζει νομοτελειακά τους δήμους και τις δομές τους.
Κάτω από τέτοιες συνθήκες, αλλά και υπό το βάρος της κρατικής γραφειοκρατίας, θέματα ζωτικής σημασίας για την Τοπική Αυτοδιοίκηση καθυστερούν, καρκινοβατώντας ανάμεσα σε χαρτιά και νόμους, απόψεις και ερμηνείες τους, με αποτέλεσμα, οι Δήμοι να ασφυκτιούν αδρανούντες, περιμένοντας πολλές φορές, την πολυπόθητη υπουργική υπογραφή.
Τον τελευταίο καιρό διαπίστωσα ότι οι πολίτες που προσφεύγουν στα ανώτερα όργανα ελέγχου των Δήμων, τις περισσότερες φορές, δικαιώνονται, είτε διότι οι έχοντες τον έλεγχο κρατικοί λειτουργοί δεν ασχολούνται με την ουσία του θέματος και αποφασίζουν με ακατανόητα για μένα κριτήρια, είτε επειδή ο νόμος τους το επιτρέπει, τους δικαιώνουν «σιωπηρώς».
Τι σημαίνει όμως αυτό; Με βάση το νόμο, η αρμόδια επιτροπή, όταν παρέλθει ένας μήνας από την υποβολή, χωρίς να έχει συζητηθεί η ένσταση, τότε απορρίπτεται «σιωπηρώς»!
Μα είναι νόμος αυτός; Πρέπει να αλλάξει και μάλιστα άμεσα, για να αποδίδεται δικαιοσύνη μετά από παρουσία και συζήτηση των ενδιαφερομένων. Δεν είναι δυνατόν να γίνονται προσφυγές στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ), που θα μπορούσαν να έχουν συζητηθεί και επιλυθεί σε χαμηλότερα όργανα.
Τέτοιες και άλλες παρόμοιες αγκυλώσεις έχει κάθε φορά να αντιμετωπίσει ο Δήμος και τα Δημοτικά Συμβούλια, αγκυλώσεις που δημιουργούν όχι μόνο προβλήματα λειτουργίας αλλά και συναισθηματική επιβάρυνση στους δημοτικούς συμβούλους, που υπηρετούν ανιδιοτελώς το καθήκον τους.
Είναι γεγονός ότι όλα όσα παραπάνω παρέθεσα μοιάζουν ανακατεμένες σκέψεις, σκόρπιες, θαρρείς. Και έτσι είναι! Μετά από δώδεκα, περίπου, χρόνια εμπειρίας μου στην ενεργή ζωή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης διεπίστωσα πολλά άτοπα και κατέληξα ότι: Τοπική Αυτοδιοίκηση όπως η λέξη την ορίζει, αλλά και όπως στα περισσότερα προηγμένα κράτη ισχύει, δεν υπάρχει στην Ελλάδα. Όχι γιατί δεν γίνεται, αλλά επειδή κάποιοι πρέπει να διατηρήσουν την υπέρτατη εξουσία τους, και δεν έχουν σκοπό να παραχωρίσουν ούτε μια κεραία. Γι’ αυτό και ο «Καλλικράτης», στην ουσία, έμεινε ανενεργός και ισχύει μερικώς, δηλαδή, όπου δεν υπάρχει σύγκρουση εξουσιών. Τον ερχόμενο Μάιο πρόκειται να γίνουν οι επόμενες Αυτοδιοικητικές Εκλογές. Αυτή η θητεία, θεωρείται μεταβατική, και διαρκεί λιγότερο από τέσσερα χρόνια, περίπου τριάμιση.
Όμως ο ουσιαστικός χρόνος μέχρι τις εκλογές του Μαϊου δεν είναι αυτός που φαίνεται, εν αναμονή της έγκρισης του προϋπολογισμού του Δήμου, την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές και οι όποιες δράσεις και λειτουργίες του είναι υποτονικές. Μέχρι να ξαναπάρει η «μηχανή» μπροστά, έχει χαθεί ζωτικός χρόνος, που λόγω και της προεκλογικής περιόδου συρρικνώνεται ακόμη περισσότερο. Η φετινή χρονιά των εκλογών, λοιπόν, θα είναι ένας, «ουσία», χαμένος χρόνος για την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
