Το παρόν κείμενο γράφτηκε πριν ένα και πλέον μήνα, όμως οι συνταρακτικές εξελίξεις στην Ουκρανία καθυστέρησαν τη δημοσίευσή του. Στο μεταξύ, γεννήθηκε μια νέα ελπίδα για την Ελλάδα, το κόμμα του κ. Στ. Θεοδωράκη, επιφανούς πρώην δημοσιογράφου, μετέπειτα τηλεοπτικού αστέρα και πλέον πολιτικού ηγέτη! Ο κ. Μαραντζίδης έσπευσε να ενταχθεί από τους πρώτους στο νέο εθνοσωτήριο κόμμα, προφανώς για να αποφύγει το συνωστισμό που επακολούθησε Τουλάχιστον σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις…). Ευτυχώς, το κείμενό μου δεν έχασε τίποτε απ’ την αρχική ζωντάνια του…
Στις φιλόξενες σελίδες της “Καθημερινής” ανδρώθηκε μια νέα νεοφιλελεύθερη ελληνική σχολή, με χαρακτηριστικά γνωρίσματά της τη λατρεία προς την αγορά και τις ιδιωτικοποιήσεις, το μίσος προς κάθε τι δημόσιο ή κρατικό και τον παλιάς κοπής αντικομμουνισμό!
Βασικά “στελέχη” τής (καταδικασμένης σε αποτυχία, όπως και ο πρώτος διδάξας, Ανδρέας Ανδριανόπουλος!) άτυπης αλλά καλά συγκροτημένης ομάδας είναι ο Στάθης Καλύβας, ο Πάσχων Μανδραβέλης και ο Νίκος Μαραντζίδης.
Ο τελευταίος υπογράφει με τους εξής βαρύγδουπους τίτλους: “αναπληρωτής καθηγητής στο πανεπιστήμιο Μακεδονίας και επισκέπτης καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Καρόλου στη Πράγα και στο πανεπιστήμιο της Βαρσοβίας”! Σε όλα τα κείμενά του, υπογράφει μ΄αυτό το κατεβατό, τη σημασία του οποίου μπορεί κάλλιστα να αντιληφθεί ακόμη και ο πλέον νεόκοπος ακαδημαϊκός…
Ο κ. Μαραντζίδης είναι ο “θεωρητικός” του νεοφιλελεύθερου τόξου, τόσο με τα δικά του πονήματα, όσο και με άφθονους προλόγους, σχολιασμούς και παρουσιάσεις βιβλίων ομοϊδεατών του. Η αρχή της ελληνικής κρίσης τούς βρήκε να βάλουν κατά ριπάς εναντίον “του κράτους” γενικά. Πάντως, όχι συγκεκριμένα κατά του διαχρονικού δεσμού αίματος που συνδέει το κράτος με όλους σχεδόν τους επιφανείς Έλληνες επιχειρηματίες! Η κριτική τους σταματούσε, το πολύ, στα “κατορθώματα” των πράσινων και δεξιών συνδικαλιστών…
Ο κ. Μαραντζίδης έγραψε ένα… πρωτοχρονιάτικο κείμενο με τον χαρακτηριστικό (για τα “πιστεύω” του) τίτλο: “Νέε χρόνε, φέρε μας ένα μικρότερο κράτος”!!! Λίγες μέρες αργότερα δημοσιεύτηκε νέα έρευνα του ΟΟΣΑ και μάλιστα στο περιοδικό “Economist”, διόλου γνωστό για την συμπάθειά του προς “το κράτος”. Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, “το ελληνικό Δημόσιο δεν είναι μεγάλο, βρίσκεται περίπου στο μέσο όρο της ΕΕ. Το πρόβλημα δεν είναι ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων, αλλά η λανθασμένη κατανομή των υπαλλήλων στους τομείς του”!
Ο κ. Μαραντζίδης δεν ενδιαφέρεται για λογικά συμπεράσματα, ούτε αναζητά τη “σωτηρία” της χώρας. Ο κ. Μαραντζίδης και η παρέα του έχουν ασκηθεί στη μετατροπή του ψέματος σε δόγμα και στην εμφάνιση της αντεστραμμένης λογικής ως… υπέρτατης αλήθειας.
Η “λογική” αυτή διέπρεψε στην αρχή της κρίσης, εν μέσω της γενικής σαστιμάρας, αλλά είναι ήδη ξεπερασμένη, ακόμα και από τις λύσεις που προτείνουν τα πιο συντηρητικά στελέχη που διαχειρίζονται την κρίση. Όσο για τη νεοφιλελεύθερη ομάδα, αυτή θα έχει την τύχη του Μίμη Ανδρουλάκη, πρώην “θεωρητικού” της κομμουνιστικής, ανανεωτικής και πασοκικής “Αριστεράς”!!!
Χρήστος Φωτιάδης
