-Εκείνοι που ασχολούνται με το άθλημα κάθονται σε πολυτελή γραφεία, σε χρηματοπιστωτικά ιδρύματα (Τράπεζες) φορούν μεταξωτή γραβάτα και σινιέ κοστούμι τους οποίους κανένας δεν μπορεί να υποψιαστεί μέχρις ότου αποκαλυφθούν οι μεγάλες απάτες σε βάρος του δημοσίου χρήματος. Σήμερα οι ληστές αντί να φοράνε την ξεφτισμένη και βρώμικη φουστανέλα της εποχής του Νταβέλη, του Γιαγκούλα και του Αρβανιτάκη, κυκλοφορούν με πανάκριβες λιμουζίνες. Μερικοί άλλοι αγόρασαν «το μισό Λονδίνο» για να έχουν ένα κεραμίδι, βρε αδελφέ, για τα γεράματά τους. Ως άξιοι συνεχιστές των κλεφταρματολών μέσα από τα φινετσάτα πολυτελή γραφεία τους, κατάφεραν να οδηγήσουν τη χώρα στη χρεοκοπία και τους πολίτες «να πνίγονται στη λίμνη Αχερουσία». Οι «μίζες» οι παράνομες συναλλαγές, οι απάτες, οι εύνοιες δεν φαίνεται να είχαν (έχουν)όρια.
-Οι κλέφτες ποδηλάτων, όπως ήταν ο τίτλος παλαιάς ιταλικής ταινίας, δηλαδή η ληστοκρατία του προ-περασμένου αιώνα ωχριά συγκριτικά μπροστά στην απελπισία των νεομπουρζουά της διασπάθισης δημοσίου χρήματος και πολιτικής φαυλότητας.
-Εν τέλει ως δίδαγμα πρέπει να εξάγουμε ότι: Το ιστορικό παρελθόν κάθε λαού επηρεάζει και διαμορφώνει το παρόν και το μέλλον του. Δε βλάπτει επίσης να θυμηθούμε ένα απόσπασμα από τον Εμμανουήλ Ροΐδη που έγραφε: «Την τύχη του κάθε λαός την κάνει μοναχός του. Κι όσα του κάνει η τρέλα του, δεν του τα κάνει ο οχτρός του».
