3. Εταιρισμός – Κιναιδισμός – Νόμος κατά της ομοφυλοφιλίας
Όποιος Αθηναίος παραδώσει το σώμα του σε άλλον για να ασελγεί πάνω του, απαγορεύεται να εκλεγεί ως ένας από τους εννέα άρχοντες, να ασκήσει οποιοδήποτε ιερατικό αξίωμα, να διοριστεί σύνδικος του λαού, να καταλάβει ποτέ οποιοδήποτε δημόσιο αξίωμα ή αρχή, εσωτερική ή εξωτερική, με κλήρωση ή εκλογή, να σταλεί ως κήρυκας, να λάβει ποτέ το λόγο ενώπιον της Βουλής ή της Εκκλησίας του Δήμου, να εισέρχεται στα δημόσια ιερά, να συμμετέχει σε δημόσιες εορτές, να φορεί (εορταστικό) στεφάνι στις δημόσιες στεφανοφορίες, να εισέρχεται στην αγορά. Όποιος δε, καταδικασμένος για εταιρισμό, παραβεί τις ανωτέρω απαγορεύσεις «δησάντων αυτόν» οι πολίτες, αφού τον δέσουν, να τον παραδώσουν στους ένδεκα και «τεθνάτω αυθημερόν», να εκτελείται την ίδια ημέρα!!!
Ακόμη και ο Λυσίας μάς παρέχει ασφαλείς πληροφορίες περί της σκληρότατης αντιμετώπισης των κίναιδων στην αρχαία Αθήνα, όχι μόνον από τη νομοθεσία της, αλλά και από την τόσο κατά τα άλλα φιλελεύθερη κοινωνία της, η οποία και αποδοκίμαζε και στιγμάτιζε και χλεύαζε την ιδιορρυθμία κάποιων μελών της.
4. Η αντιομοφυλοφιλική νομοθεσία της αρχαίας Ελλάδος
Απαγορεύεται σ’ όποιον έχει εκδώσει τον εαυτό του σαν πόρνη ή έχει προαγάγει σε πορνεία κορίτσι ή αγόρι, να είναι Σύμβουλος της Πολιτείας.
Παρά τα περί του αντιθέτου λεγόμενα και γραφόμενα ακόμη και διδασκόμενα σε πανεπιστημιακές σχολές της Δύσεως ότι δήθεν οι ελευθεριάζουσες και οι ομοφυλοφιλικές σχέσεις ήταν όχι μόνο νομικώς επιτρεπτές, αλλά περίπου θεσμός των Αθηναίων, τούτο διαψεύδεται πανηγυρικώς από το ίδιο το Αττικό Δίκαιο. Εκείνο δε που εντυπωσιάζει μάλιστα ιδιαιτέρως είναι η σκληρότητα των κυρώσεων που επέβαλλε τούτο σε περιπτώσεις προαγωγείας, παιδεραστείας, ανδρικής πορνείας και εταιρήσεως, ποινές που εξ κινούνταν από της απαγορεύσεως εισόδου του κηρυχθέντος ως ενόχου στους ιερούς χώρους και στην αγορά, αποκλεισμού του από τις θρησκευτικές τελετές και γενικότερα τη κοινωνική ζωή της πόλεως μέχρι και του πολιτικού του θανάτου. Θα έλεγε κανείς ότι η ποινή τους ήταν η οιονείς capitis deminutio του Ρωμαϊκού Δικαίου, δηλαδή νομικός αποκεφαλισμός, μη αποκλειόμενης και της παραπομπής τους στον δήμιο.
Αυτά όλα τα προέβλεπε το Αθηναϊκό Δίκαιο, διότι εφοβούντο ότι προκαλούσαν τη θεϊκή οργή εναντίον της πόλεως των Αθηναίων.
5. Η σπαρτιατική νομοθεσία κατά της παιδομιξίας
Ο Πλούταρχος, επίσης μας πληροφορεί ότι όποιος έστω και απλώς αν επιχειρούσε να ασελγήσει επί παίδων και εφήβων, στερείτο δια βίου τα πολιτικά του δικαιώματα.
Ο σπαρτιατικός έρωτας δεν είχε σχέση με αισχρότητες. Εάν ποτέ κάποιος έφηβος τολμούσε να ανεχθεί ασέλγεια σε βάρος του, είτε κάποιος άλλος να ασελγεί σε άλλον, θα διέπρατταν μεγάλη προσβολή στη Σπάρτη γιατί τους περίμενε εξορία ή θάνατος.
Αυτά και καλά μυαλά.
