Αποτελεί κοινή διαπίστωση για το χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ότι η μετάβαση, με τις δύο σχετικά πρόσφατες μεταρρυθμίσεις, από την αρχική δομή των παραδοσιακών Δήμων και Κοινοτήτων στους «KΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΚΟΥΣ» Δήμους με διατήρηση μικρού αριθμού κοινοτήτων για ιστορικούς κατά βάση λόγους και προ 4ετίας στις ευρύτερες συνενώσεις με τη σημερινή μορφή των «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΙΚΩΝ».
Δήμων, απετέλεσαν ιστορικούς σταθμούς για τα ελληνικά δεδομένα και σε συνδυασμό με τη διοικητική αποκέντρωση της χώρας, μέσω των Περιφερειών, με τους αιρετούς περιφερειάρχες και Περιφερειακά Συμβούλια με τις αυξημένες και ουσιαστικές αρμοδιότητες.
Ένα παραδοσιακό και επί 10ετίες σύστημα με τις όποιες αυτοδιοικητικές δυνατότητες, από την ποιο μικρή Κοινότητα μέχρι τους πολυπληθέστερους Δήμους, φάνηκε και σωστά ότι δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των καιρών. Και παρά τις όποιες επιτυχίες στο εγχείρημα των «Καποδιστριακών Δήμων», επισημάνθηκαν πολύ σύντομα αδυναμίες που οδήγησαν στη σημερινή μορφή των μεγάλων συνενώσεων, στη σημερινή πραγματικότητα των «Καλλικρατικών Δήμων», αν και πολλοί υποστηρίζουν μία ακόμη πιο θαρραλέα μετάβαση σε μεγαλύτερες Δημοτικές Ενότητες.
Στη νέα αυτή πραγματικότητα, οι δημοτικές αρχές που προ 4ετίας εξελέγησαν από το λαό για να διοικήσουν «τα του οίκου τους» στον τομέα αυτής της προσαρμογής και αποτελεσματικότητας, είχαν να δοκιμαστούν οι αντοχές τους, η συνεργατικότητα και οι πρακτικές εφαρμογές.
Στην περίπτωση του Δήμου μας, διευρυμένου και συνενωμένου με τις Δημοτικές Ενότητες Ερυθραίας και Εκάλης, με τις ιδιαιτερότητες, τα εξειδικευμένα προβλήματα και τα επιμέρους χαρακτηριστικά και απαιτήσεις των δημοτών, η εκλεγμένη δημοτική αρχή του δημάρχου Νίκου Χιωτάκη, των συνεργατών, των δημοτικών συμβούλων, αλλά και με τη συμβολή ολόκληρου του Δημοτικού Συμβουλίου και τη φιλότιμη προσπάθεια των δημοτικών υπαλλήλων, κατά κοινή εκτίμηση επέτυχε τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα.
Εργατικότητα, πνεύμα συνεργασίας, δυναμική διεκδίκηση για ό,τι ο διευρυμένος και ιστορικός Δήμος δικαιούται με δυναμικές παρεμβάσεις προς την Περιφέρεια και την κεντρική εξουσία, που πάντα, παραδοσιακά και εγωκεντρικά και, γιατί όχι, έχοντας πολυποίκιλες στοχεύσεις, δεν είναι από μόνες τους «ανοιχτοχέρηδες».
