Τα καθημερινά επώδυνα προβλήματα της κοινωνίας μας και το άγχος εξεύρεσης τρόπων επιβίωσης, εμποδίζει το νου να σκεφθεί και να κρίνει νηφάλια και εποικοδομητικά το παρόν και να διακρίνει σε ομιχλώδες περιβάλλον τις διάφορες προσφερόμενες ή προτεινόμενες λύσεις των προβλημάτων του. Μέσα σε αυτή την εν γένει σύγχυση εν πολλοίς ατμόσφαιρα τις πολυπράγμονες και αντιφατικές ενίοτε προτάσεις των αρμοδίων, καθιστά δύσκολο μέχρι αδύνατο, ο μέσος πολίτης να διακρίνει το βέλτιστο ή ακόμη πιο δύσκολο, το μη χείρον, ποσώ δε μάλλον να μελετήσει και προσδιορίσει το μέλλον της χώρας μας, μέσα ή έξω από το Ευρώ, μέσα ή έξω από την Ε.Ε. και άλλα ακόμη πιο δύσκολα ερωτήματα.
Γράφει ο Νίκος Αναγνωστάτος
Ο σκοπός αυτού του σημειώματος είναι να ξεδιπλώσει τις δικές μου σκέψεις και απόψεις, με προσπάθεια να αναλύσω τα γεγονότα του παρόντος και να προσδιορίσω τον αλγόριθμο του μέλλοντος της χώρας μας, πάντοτε κατά την άποψη του γράφοντος. Επειδή το μέλλον υπερέχει ως αξία, αφού βέβαια ξεπεράσουμε τα προβλήματα του παρόντος, θα ασχοληθώ πρώτα με τον Οδικό Χάρτη του μέλλοντος και τις προοπτικές του.
Το μέσα ή έξω από το Ευρώ, είναι το πρώτο ερώτημα που προκύπτει. Η απάντηση είναι ασφαλώς μέσα στο Ευρώ, αλλά όχι στο Ευρώ όπως ισχύει σήμερα, το οποίο είναι ένα νόμισμα στον αέρα κυριολεκτικά. Ένα νόμισμα, το όποιο νόμισμα, αντιπροσωπεύει και αντικατοπτρίζει την οικονομία του κράτους που το εκδίδει και λειτουργεί συγχρόνως ως εργαλείο στα χέρια της χώρας, για υποτίμηση, ανατίμηση, για περιορισμό ή έκδοση νέου χρήματος, καθορισμό των επιτοκίων και της οικονομικής πολιτικής από την Κεντρική Τράπεζα, για τη βελτίωση πάντοτε των δεικτών της οικονομίας και την ευημερία των πολιτών.
Το Ευρώ επομένως στην παρούσα του μορφή δεν είναι βιώσιμο, είναι ένα νόμισμα στον αέρα, χωρίς δυνατότητα ευελιξίας, το οποίο εξυπηρετεί και ωφελεί μόνο τις ισχυρές οικονομικά χώρες σε βάρος των αδυνάτων και είναι το πρώτο που πρέπει να αλλάξει. Είναι επομένως αδήριτη ανάγκη να προχωρήσει η Ευρωζώνη τουλάχιστον στην κοινή οικονομική πολιτική, με κοινό οιονεί Υπουργείο Οικονομικών, το οποίο θα προσδιορίζει και θα καθορίζει την κοινή οικονομική πολιτική για όλα τα κράτη μέλη ως οιονεί μία χώρα, οπότε δεν θα δημιουργείται έντονη οικονομική κρίση σε κανένα κράτος, όπως συμβαίνει με τις επαρχίες ενός κράτους, όπου αν υπάρξει ανάγκη, το κεντρικό κράτος λαμβάνει εγκαίρως μέτρα αποτροπής.
Το επόμενο βήμα είναι η σταδιακή αλλά με γρήγορα βήματα, εφαρμογή των άρθρων της Συνθήκης για την Ε.Ε., με αξιολογική σειρά, με πρώτο την κοινή εξωτερική πολιτική, έτσι ώστε κάθε κράτος μέλος και κυρίως η Ελλάδα ως η πλέον ευάλωτη σε εξωτερικούς κινδύνους, απειλές και παραλογισμούς (Τουρκία, Σκόπια, Αλβανία κλπ) να αντιμετωπίζεται ως Ευρωπαϊκή Ένωση και όχι ως μεμονωμένο κράτος. Το βήμα αυτό θα απαλλάξει τη χώρα μας από τις υπερβολικές αμυντικές δαπάνες τις οποίες είμαστε υποχρεωμένοι να διατηρούμε για την εξασφάλιση της ασφάλειας και ακεραιότητας της χώρας μας και θα εδραιωθεί έτσι η ηρεμία και η ειρήνη, παράγων καθοριστικός για την οικονομική και όχι μόνο, ανάπτυξη.
