«1. Όλες τις κτηνωδίες (κυρίως στο Μάλεμε, Καστέλι των Κρητικών) που γνωρίζω προσωπικά θα τις τιμωρήσω εγώ ο ίδιος.
2. Επιβολή της τιμωρίας (…) από εκείνο το στρατιωτικό τμήμα που υπήρξε θύμα των κτηνωδιών (…) πιθανά αντίποινα εκτελέσεως, πυρπόληση χωριών, εξανδραποδισμός περιοχών. Να επιληφθεί της υποθέσεως ο στρατός και όχι τα τακτικά δικαστήρια τα οποία δεν είναι αρμόδια για κτήνη και δολοφόνους».
Ο Καντανός, ο Αλικιανός, τα Περβόλια, το Άδελε Ρεθύμνου, το Σκαλάνι Ηρακλείου και αμέτρητα άλλα. Τα παραπάνω αναφερόμενα και πολλά άλλα στο βιβλίο σας ανατρέπουν τη μέχρι σήμερα ιστορική αλήθεια, που έχει θεμελιωθεί από εξέχοντες ιστορικούς από πρωταγωνιστές της περιόδου εκείνης (Τσόρτσιλ, Χίτλερ, Στάλιν, Ρούζβελτ, πολιτικούς, στρατιωτικούς και διπλωμάτες) αλλά και από αφηγήσεις ανθρώπων -εσείς τις απαξιώνετε- που είχαν συμμετάσχει στη μάχη και την αντίσταση στην Κρήτη και ακόμα από συγγενείς εκτελεσθέντων, από βετεράνους (Άγγλους, Αυστραλούς, Νεοζηλανδούς και Έλληνες) από σύγχρονους αναλυτές και από πλήθος ντοκουμέντων.
Η εντύπωση γενικά που αποκομίζει ο αναγνώστης, είναι ότι η απρόκλητη εισβολή των Γερμανών στην Κρήτη τον Μάη του 1941, ήταν ιπποτική και δίκαιη, ενώ ο αγώνας του λαού της Κρήτης και των ανταρτών που μάχονταν για την ελευθερία, ήταν βρόμικος και κτηνώδης! Λυπούμαι να πω ότι δίνετε την εντύπωση του ιστορικού συνηγόρου των Γερμανών εισβολέων-κατακτητών, που ο τίτλος του πρωτότυπου έργου «Οperation Merkur: Die eroberung der Insel Kreta in Mai 1941» και το περιεχόμενό του δικαιολογούν, όχι όμως ο τίτλος στα Ελληνικά «η Μάχη της Κρήτης», ενώ ύστερα από εβδομήντα χρόνια λέτε ότι έχει φθάσει ο καιρός να προσπαθήσει και η γερμανική πλευρά να καταλήξει σε μια αντικειμενική εικόνα.
Επιφυλάσσομαι να ασχοληθώ εκτενέστερα αφού αναδιφήσω τις πηγές μου, με σκοπό να αντικρούσω τις ανατρεπτικές κατ’ εμέ απόψεις.
“Σας ευχαριστώ”.
Στρατηγός Μανούσος Παραγιουδάκης
Επίτιμος αρχηγός ΓΕΕΘΑ
Υ.Γ. Προ της παρουσιάσεως του βιβλίου «Η Μάχη της Κρήτης» και πριν λάβω γνώση του περιεχομένου του, σας επέδωσα ένα μικρό προσωπικό αναμνηστικό, πιστεύοντας ότι με το πολυσέλιδο έργο σας, αναγνωρίζετε τον ηρωικό αγώνα των Συμμάχων και του Κρητικού λαού, με την ευκαιρία της επετείου των εβδομήντα ετών. Μετά τα όσα εκθέτω, θεωρώ ότι οι λόγοι για τους οποίους σας επέδωσα το αναμνηστικό, δεν υφίσταντο και παρακαλώ να μου το επιστρέψετε με το σχετικό σημείωμα».
Έστω και ένας, αλλά στρατιωτικός, απάντησε για τη θρυλική Μάχη της Κρήτης. Ο Ελληνικός Στρατός έχει διαμάντια μέσα στις τάξεις του. Γι’ αυτό και σε κάθε ερώτηση δημοσκόπων, πιάνει το 90% και πάνω.
Όμως οι Κρήτες καθηγητές ξέχασαν την ιστορία και έβαλαν έναν Γερμανό καθηγητή έστω και επί τιμή στις τάξεις τους, χωρίς να σκεφθούν το περιεχόμενο του βιβλίου του, πράγμα που η αφεντιά μου, που θεωρούμαι αμετακίνητη Ελληνίδα, να τα βάλω με τους διαφόρους φίλους μου στην Κρήτη αλλά και με την αδελφή μου, που ζει στην Κρήτη! Ένα μεγάλο μπράβο στο περιοδικό «Επίκαιρα» το οποίο μου άνοιξε τα μάτια στα τεκταινόμενα πανελλαδικά (!) αλλά και ένα μεγάλο μπράβο στον Στρατηγό Παραγιουδάκη, που ζήτησε πίσω το αναμνηστικό που παραχώρησε σ’ αυτόν τον Γερμανο ψευδοϊστορικό!
