Σοβαρό ατόπημα του Πανεπιστημίου Κρήτης. Διαβάζω στα «Επίκαιρα» πως οι Έλληνες χάσαμε το μυαλό μας. Μετά την άρνηση της Γερμανίας, να συζητηθεί το θέμα των αποζημιώσεων και του σβησίματος των ελληνικών ολοκαυτωμάτων στο όνομα της νέας ελληνογερμανικής φιλίας, σειρά έχει και η αμφισβήτηση της σημασίας της μάχης της Κρήτης. Αφορμή η ένταξη και αναγόρευση του συγγραφέα ενός βιβλίου που αμφισβήτησε τη μάχη της Κρήτης σε επίτιμο καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Κρήτης. Ο Χάινς Ρίχτερ τόλμησε να πατήσει το πόδι του στην Μεγαλόνησό μας. Το βιβλίο του κυκλοφόρησε στην Κρήτη το 2011 και προκάλεσε την οργή του επίτιμου αρχηγού ΓΕΕΘΑ, στρατηγού Μανούσου Παραγιουδάκη, ο οποίος έστειλε επιστολή διαμαρτυρίας προς τον Πρύτανη του Πανεπιστημίου Κρήτης. Παραθέτω το γράμμα του στρατηγού.
Γράφει η Χαριτίνη Καλαμπόκη
Προς Πρύτανη Ευριπίδη Στεφάνου, Ρέθυμνο
Αξιότιμε κ. Πρύτανη,
Πληροφορήθηκα ότι την 19η Νοεμβρίου θα λάβει χώραν στο Πανεπιστήμιο, τελετή αναγόρευσης σε επίτιμο διδάκτορα από το τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Γερμανού καθηγητή και συγγραφέα κ. Χάινς Ρίχτερ. Θα ήθελα να θέσω υπ’ όψιν σας επιστολή που έστειλα στις 25 Ιουλίου 2011 στον κ. Ρίχτερ με την ευκαιρία της παρουσίασης του βιβλίου του, «Η Μάχη της Κρήτης» στις 08/06/2011. Ο κύριος καθηγητής δεν απάντησε στην επιστολή μου που έχει ως εξής.
Κύριε καθηγητά.
Την 8η Ιουνίου 2011 παραβρέθηκα στην παρουσίαση του βιβλίου σας, «Η Μάχη της Κρήτης» προσκεκλημένος από σας μέσω του κ. Μιχελάκη, στο ιστορικό Μουσείο της Κρήτης στο Ηράκλειο. Ένας εκ των εισηγητών, ο καθηγητής κ. Στεργίου, ανέφερε μεταξύ άλλων, ότι η Μάχη της Κρήτης δεν ήταν κάτι σημαντικό στο πλαίσιο των συνολικών επιχειρήσεων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ότι η καθυστέρηση για έξι εβδομάδες της επιχείρησης Barbarossa ήταν μύθος, ότι το αντάρτικο στην Κρήτη ήταν ασήμαντο και άλλα απαξιωτικά για την μάχη. Όπως θα θυμάστε, επιχείρησα να αντικρούσω τις απόψεις του στον λίγο χρόνο που μου εδόθη. Εσείς δεν πήρατε θέση γι’ αυτό αποχώρησα με τους Ρεθυμνιώτες φίλους μου, την κ. Μιχελάκη και τον Α. Σπυρόπουλο. Έχοντας ολοκληρώσει την ανάγνωση τού εκ 543 σελίδων βιβλίου «Η Μάχη της Κρήτης», παραθέτω επιγραμματικά ορισμένες από τις απόψεις σας.
«Οι συνέπειες της Μάχης της Κρήτης …….. οι ισχυρισμοί αυτοί ανήκουν στην σφαίρα του μύθου!». Το επαναλαμβανόμενο επιχείρημα ότι οι επιχειρήσεις ΜΑΡΙΤΑ και ΕΡΜΗΣ, καθυστέρησαν κατά έξι εβδομάδες την γερμανική επίθεση εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης, ζει ως μύθος τον οποίον τείνουν να πιστεύουν οι Έλληνες. Με το να καλλιεργείται η ψευδαίσθηση ότι η ελληνική συμβολή στον πόλεμο ήταν αποφασιστικής σημασίας για τη νίκη των συμμάχων και τονώνεται το Ελληνικό εθνικό φρόνημα.
Η νίκη των αλεξιπτωτιστών στην Κρήτη
Ο ίδιος αναφέρετε όπως και πολλοί άλλοι συγγραφείς ότι «το ύψος 107 και το αεροδρόμιο Μάλεμε, που έκριναν την Μάχη της Κρήτης, εγκατελείφθη από τους αμυνόμενους Νεοζηλανδούς και οι αλεξιπτωτιστές το κατέλαβαν αμαχητί».
«Οι Έλληνες και οι Βρετανοί αλεξιπτωτιστές θαυμάζουν τις στρατιωτικές επιδόσεις των Γερμανών αλεξιπτωτιστών οι οποίοι αποτελούν πρότυπο». Η μάχη περιγράφεται ως ιπποτική και δίκαιη.
Η γερμανική πλευρά δυσκολεύεται να καταλήξει σε αντικειμενική αξιολόγηση της επιχείρησης. Έχει φθάσει ο καιρός να προσπαθήσει και η γερμανική πλευρά να καταλήξει σε μια αντικειμενική εικόνα. Όταν αναπτύχθηκε ο ανταρτοπόλεμος (…) ο αγώνας αυτός δεν ήταν πια καθαρός και έντιμος αλλά «βρόμικος και κτηνώδης» με ευθύνη του αντιπτεράρχου Κουρτ Στούντεντ, σχεδιαστού και εκτελεστού της αεροβατικής επιχειρήσεως! Εκθέτω παρακάτω τμήμα από την διαταγή που εξέδωσε την 31η Μαΐου 1941 (σ. 412).
