Ο Λευτέρης ήταν φοιτητής στο 5ο έτος της Iατρικής. Τη βραδιά του Πολυτεχνείου έκρινε σκόπιμο να προσφέρει και να υπηρετήσει από τα χωρικά του ύδατα. Πήγε λοιπόν στα εξωτερικά ιατρεία του Γενικού Νοσοκομείου Αθηνών -Γ. Γεννηματάς- το οποίο τότε εφημέρευε αποκλειστικά και κάθε μέρα για όλη την Αττική.
Σε λίγη ώρα στα εξωτερικά ιατρεία έγινε το αδιαχώρητο. Pανζουρλισμός, φωνές, κλάματα, πόνοι, βρισιές, πολυκοσμία, αναμπουμπούλα, ανοιχτά τραύματα, αίματα. Παντού άκουγες κλαυθμούς και οδυρμούς, αναψοκοκκινισμένους νέους, κυριευμένους από το πόθο της ελευθερίας και της επανάστασης γι΄ αυτήν.
Οι λίγοι γιατροί, εν σχέσει με το πλήθος των τραυματισμένων, προσπαθούσαν να γιάνουν τα τραύματα και να ανακουφίσουν από τον πόνο.
Ανάμεσα στους τραυματισμένους βρέθηκε κάποιος νεαρός ο οποίος είχε σχίσει το χέρι του στο «θέναρ» περιοχή κάτω από το μεγάλο δάχτυλο στην παλάμη.
Ο Λευτέρης δειλά ρωτάει:
– Κύριε επιμελητά, να τον ράψω;
– Ξέρεις;
– Αμέ!
Παίρνει το νεαρό σε μια γωνία. Έρχεται και η νοσοκόμα με το τρόλεϊ και τα εργαλεία. Του ετοιμάζει γάντια, βελονοκάτοχο, βελόνες και ράμματα. Ο Λευτέρης πλένεται, φορά τα γάντια, ετοιμάζει το ράμμα με τη βελόνα στο βελονοκάτοχο όπως είχε δει άλλες φορές στα χειρουργεία, ζητάει από την αδελφή να τον βοηθήσει στο ράψιμο και αρχίζει η δοκιμασία.
Η βελόνα περνάει με σχετική δυσκολία στο ένα χείλος του τραύματος. Όταν επιχειρεί να περάσει και στο άλλο χείλος δεν περνά με τίποτα. Το δέρμα δεν τρυπιέται αλλά σηκώνεται. Ο νεαρός υποφέρει από τον πόνο. Του Λευτέρη το πρόσωπο γεμίζει από ιδρώτα αγωνίας.
Δεύτερη και τρίτη προσπάθεια ανεπιτυχής. Τα βάζει με τον εαυτό του και το θράσος του να ράψει. Ο νεαρός φοιτητής της Γεωπονικής, όπως έμαθε αργότερα, θαύμα αντοχής και καρτερίας, λέει στο Λευτέρη:
– Ρε φίλε, πρωτάρης είσαι; Εγώ κάνω κουράγιο. Βάλε δύναμη και πέρασε τη βελόνα.
Ο Λευτέρης ανακουφίστηκε από τα λόγια του σπουδαστή. Τα υπόλοιπα πήγαν κατ΄ ευχή. Το ράψιμο τελείωσε. Οι γάζες και τα λευκοπλάστ ήταν εύκολη υπόθεση.
Έτσι έγινε το περιπετειώδες βάπτισμα στην ειδικότητα της χειρουργικής η οποία δεν τελεσφόρησε για άλλους πρακτικούς λόγους.
Παναγιώτης Χελάς
