Με άρθρό της η Μαρία Γερολυμάτου, μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής στη δημοτική κίνηση ΛΥΚΟΒΡΥΣΗ – ΠΕΥΚΗ 2020, και ένας από τους πρωτεργάτες σύστασης της ομάδας λίγο μετά την ολοκλήρων των δημοτικών εκλογών του 2014, κάνει λόγο για την πορεία της δημοτικής κίνησης τα δύο τελευταία χρόνια, για τη συμμετοχή της σε αυτή και τις σχέσεις της με τους ανθρώπους που την απαρτίζουν. Ταυτότχρονα «αποκαλύπτει» με απλό, καθημερινό τρόπο, ως ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας τον τρόπο που σκέφτεται και αισθάνεται για την πόλη της και τους ανθρώπους της. Ο τρόπος αυτός σκέψης και τα αισθήματα αυά συμπυκνώνονται σε μία φράση: «όλοι μαζί για μία επόμενη καλύτερη μέρα!». Ας δούμε όμως αναλυτικότερα όσα έχει να πει η Μαρία Γερολυμάτου.
Αυτά τα δύο χρόνια πέρασαν σχετικά γρήγορα και είδα με χαρά την παρέα μας να μεγαλώνει. Μετά από 2 σχεδόν χρόνια στενής συνεργασίας με τον Παναγιωτη (Ιωαννου) και τον Γιάννη (Βακαλόπουλο) μπορώ να πω ότι έμαθα πολλά. «Μα γιατί δεν τους προσφωνείς κύριους;», θα με ρωτούσε κάποιος. Γιατί στη δική μας την παρέα είμαστε όλοι κύριοι όποτε οι προσφωνήσεις περισσεύουν. Επίσης στη δική μας παρέα είμαστε όλοι ίσοι. Και σεβόμαστε το διαφορετικό. Γιατί είμαστε όλοι διαφορετικοί μεταξύ μας και κάθε οπτική προσφέρει έναν εναρμονισμένο πλουραλισμό στη σύνθεση των ιδεών και των κινήσεων μας.
«Κοντά σε έναν προοδευτικό πολιτικό που ήταν για μένα πάντα εκεί!»
Ο Τάκης είναι ο πιο προοδευτικός. Εγώ αν και νεαρότερη είμαι πιο συντηρητική. Ο Γιάννης ο πιο ρομαντικός. Ο Τάκης για μένα υπήρξε ένας αυστηρότατος δάσκαλος. Αλλά συνάμα μου στάθηκε στις δυσκολότερες μου στιγμές. Τότε που η προσωπική μου ζωή έφτασε στο ναδίρ και η υγεία μου κλονίστηκε ήταν εκεί. Με άφησε να σταθώ στα πόδια μου και ήξερε σαν έμπειρος πατέρας ότι θα επιστρέψω όταν νιώσω ικανή ξανά. Όπως και έγινε.
«Όλοι για έναν και ο ένας για όλους μας»
Ο λόγος που πιστεύω ότι αυτή η ομάδα μεγαλώνει τόσο ραγδαία είναι γιατί πάνω από όλα είμαστε άνθρωποι και φερόμαστε με την ανάλογη ανθρωπιά και κατανόηση. Χωρίς ψευδοεπισημότητες και φανφάρες. Χωρίς ξύλινη γλώσσα και εγωιστικές αψιμαχίες. Όλοι για έναν και ο ένας για όλους μας. Φυσικά και διαφωνούμε. Σε όλες τις οικογένειες υπάρχουν διαφωνίες, το θέμα είναι ότι τις λύνουμε μεταξύ μας χωρίς βία και δόλο. Και γράφουμε τα προτερήματα των συνοδοιπόρων μας στην πέτρα και τα κουσούρια τους στο χιόνι. Και μέσα από αυτό γινόμαστε όλοι καλύτεροι και εξελισσόμαστε διαρκώς. Γιατί όταν σταματάς να κουνιέσαι, πεθαίνεις και αποσυντίθεσαι. Και εμάς ο στόχος είναι εκ διαμέτρου αντίθετος. Η σύνθεση, η δημιουργία και η αρμονία.
Μέσα από αυτή την ομάδα μού δίνεται συνεχώς η ευκαιρία να προβάλω θέματα τα οποία με απασχολούν και μου ταλανίζουν τη σκέψη. Χαίρομαι αν μπορώ να ευαισθητοποιήσω τον συμπολίτη μου και να τον φέρω σε επαφή με το «αδοκίμαστο και από αλλού φερμένο». Κοινωνικός επιστήμονας γαρ \έχω μια λόξα με τις ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες και κυρίως με τη διαφορετικότητα. Παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες, άτομα με ειδικές ανάγκες, μονογονεϊκές οικογένειες, άτομα με εξαρτήσεις, περιθωριοποιημένα άτομα, κακοποιημένες γυναίκες, έφηβοι με προβατική συμπεριφορά και η προσωπική μου αγάπη για τα ζωάκια του δρόμου.
«Στηρίζουμε τη διαφορετικότητα!»
Είμαστε μια ομάδα που στηρίζει την διαφορετικότητα και το δικαίωμα σε αυτήν. Η κοινωνία δεν απαρτίζεται μονό από πολίτες που με τον ένα η τον άλλο τρόπο τα καταφέρνουν καλά στη ζωή τους αλλά και από άτομα και ομάδες που χρειάζονται την αρωγή και την αγάπη όλων μας . Θεωρώ ότι η τοπική αυτοδιοίκηση πρέπει να είναι κοντά στο νοικοκυριό , να μπαίνει μέσα στα σπίτια και να ξετρυπώνει κοινωνικά προβλήματα αλλά ταυτόχρονα να παρέχει σημεία στα οποία κάποιος να μπορεί να απευθυνθεί για να λύσει τέτοια προβλήματα. Πρέπει να υπάρχουν ειδικοί επιστήμονες μέσα στις τάξεις, πρέπει να γίνονται ομαδικές συνεδρίες υπό την αιγίδα του δήμου για θέματα γυναίκειας θυματοποίησης και λεκτικής ή σωματικής βίας. Επίσης είναι κομβικό να ενημερώνονται από ειδικούς τα παιδιά στο σχολείο για τις εξαρτήσεις από ουσίες αλλά και από το αλκοόλ που θα καταναλώσουν παράνομα με ευκολία ακόμα και στις σχολικές πολυήμερες εκδρομές τους. Κατανοώ ότι τα οικονομικά ζητήματα που ταλανίζουν την τοπική αυτοδιοίκηση είναι σημαντικά. Η αλήθεια είναι ότι έμενα προσωπικά με ενδιαφέρει περισσότερο ο ανθρώπινος παράγοντας και γνωρίζω ότι η βοήθεια σε αυτό το επίπεδο μπορεί να έρθει με πολύ μικρό κόστος σε σχέση με την κατασκευή μεγάλων έργων. Αν λοιπόν δεν θεωρούμε μεγάλο και σημαντικό έργο την ψυχική ισορροπία των παιδιών μας κυρίως, τότε μπορούμε να συνεχίσουμε να έχουμε σαν προτεραιότητα αλλά ζητήματα.
Ο κάθε ένας από μας μπορεί αρκεί να θέλει.
