Η ελληνική και η διεθνής ιστορία είναι γεμάτη με ηγέτες οι οποίοι πάσχουν από ποικίλα εγκεφαλικά Hot spots. Τα χοτ σποτς αυτά στους εγκέφαλους των πολιτικών άλλοτε υπερθερμαίνονται και άλλοτε παραμένουν ανενεργά. Πάντοτε όμως κρύβονται στα μυαλά των ανθρώπων για να εμφανιστούν σε ανύποπτο χρόνο και να βασανίζουν ολόκληρους λαούς με πόλεμο και προσφυγικά κύματα όπως αυτά με το διετή εμφύλιο πόλεμο στη Συρία και αλλού.
Από ό, τι δείχνουν τα πράγματα φοβάμαι πως βρισκόμαστε και πάλι, μπροστά σε εγκεφαλική κρίση από την οποία απορρέει κάθε είδος συμφορά. Με μια Ευρώπη κλινικά νεκρή (όπως έγραφε η γαλλική Μοντ) και την Ελλάδα να παραπαίει ανάμεσα ύπαρξης και ανυπαρξίας οι οιωνοί δεν είναι καθόλου καλοί για τη χώρα. Μοιάζει πως η συμβίωση με τους πληθυσμούς της Ασίας και της Αφρικής δεν θα είναι προσωρινή, όπως άλλωστε έγινε και με τους βαλκανικούς γείτονές μας. Με την έξαρση των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών η Ευρώπη, αν όχι άμεσα τώρα, σύντομα θα βρεθεί σε «πολιορκία» με αμέτρητες χιλιάδες απελπισμένων ανθρώπων με την Ελλάδα να σηκώνει το μεγαλύτερο βάρος. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος ωστόσο, δεν είναι μόνον αυτός. Είναι προπαντός η εξάπλωση του πολέμου που μοιάζει να έρχεται όλο και πιο κοντά στην ανατολική Μεσόγειο. Όπως έχουμε τονίσει και άλλη φορά από αυτή τη στήλη, οι χώρες του δυτικού πολιτισμού (Ευρώπη, Η.Π.Α. Ρωσία) πάσχουν από μεγάλο έλλειμμα ικανών και φωτισμένων πολιτικών ηγετών.
Ισχυροί και λογικοί ηγέτες με θάρρος και τόλμη να ανακόψουν τη σφαγή που γίνεται στη Συρία και αλλού, δεν υπάρχουν και γι΄ αυτό η Ευρώπη πελαγοδρομεί και παραπαίει στο κενό. Αμερική και Ρωσία κατάφεραν να αναβιώσουν έναν νέο τύπου ψυχρό πόλεμο με απρόβλεπτες συνέπειες για την ειρήνη. Κάθε μικρή και μεγαλύτερη χώρα στην Ε.Ε., η κάθε μια ξεχωριστά, αυτοδικαιώνει τον εαυτό της ότι πράττει τα σωστά για το μεγάλο πρόβλημα του προσφυγικού που τώρα τείνει να διαλύσει το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Οι ιδεοληψίες και τα «Hot spots» κάποιων πολιτικών εγκέφαλων, όπως στο παρελθόν, έτσι και τώρα, αφού πρώτα προκαλούν την καταστροφή, ύστερα ίσως καθίσουν στο εδώλιο της ιστορίας, αλλά φοβούμαι τότε θα είναι πολύ αργά για όλους. Πυκνά σύννεφα στον γεωπολιτικό ορίζοντα, ύστερα από δεκαετίες σχετικής κοινωνικής γαλήνης, άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους με συχνές – πυκνές τρομοκρατικές επιθέσεις όπως εκείνη στο Παρίσι και η προχθεσινή στις Βρυξέλες που σηματοδοτούν και πάλι, την απαρχή ενός νέου κύκλου παγκόσμιας αποσταθεροποίησης για την οποία πληρώνουν πρώτα οι μικρές και αδύναμες χώρες. Η Ελλάδα με μια κυβέρνηση μαθητευόμενων μάγων εμφορούμενη με την αισιοδοξία της άγνοιας και γιατί όχι, της ιδεοληψίας που έχει τις ρίζες στην εμφυλιακή περίοδο αδυνατεί, ή δεν θέλει να αντιμετωπίσει τα σημαντικά αναλώνοντας πολύτιμο χρόνο στην κομματική αντιπαράθεση. Το αθάνατο μικρόβιο που ταλαιπωρεί το γένος. Πριμαντόνες της πολιτικής με, ή χωρίς, εγκεφαλικά Hot spots δεν αντιλαμβάνονται τη σοβαρότητα στο εθνικό και διεθνές περιβάλλον για να θωρακίσουν τη χώρα και το λαό απέναντι σε απρόσμενες εξελίξεις που βρίσκονται προ των πυλών. Σε περιόδους κρίσης και κοινωνικής αστάθειας, οι συνωμοσιολόγοι και οι μεσσίες έχουν μεγαλύτερη πέραση στο λαό. Γίνονται εύκολα πειστικοί.
Ως κοινωνία, πολιτικοί και πολίτες, πρέπει να αντιληφθούμε πως για τους επίδοξους πολιτικούς η παραπλάνηση είναι δεύτερη φύση. Εμείς, οι πολίτες, να πάψουμε να σκεφτόμαστε ως Δον Κιχώτες.
Γιώργος Σταυράκης
κοινωνιολόγος
