Γραφει ο Γιώργος Πάλλης
Αλλο ένα πεύκο ξεράθηκε πρόσφατα στην πλατεία της Αγίας Λαύρας, από καιρό ήδη υποστυλωμένο και ακρωτηριασμένο εξαιτίας του έργου της βιοκλιματικής ανάπλασής της από τον Δήμο Αμαρουσίου. Η εικόνα αυτή, που πλαισιώνεται από τα άλλα υποστυλωμένα πεύκα του χώρου από τη μια, και από τα βιδωμένα επάνω σε μεταλλικούς στύλους κανάτια από την άλλη, έρχεται για μια ακόμα φορά να μας προβληματίσει για την εικόνα του κέντρου της πόλης, αφότου αυτό δέχτηκε το κακόγουστο και σπάταλο «χάδι» των δημοτικών αρχών.
Όπως είναι γνωστό, η πλατεία Αγίας Λαύρας είχε ανακαινιστεί με αρκετά καλαίσθητο τρόπο κατά την πρώτη δημαρχιακή θητεία του Π. Τζανίκου και δεν είχε καμία ανάγκη ανακατασκευής. Εντούτοις, η διοίκηση του Γ. Πατούλη έκρινε ότι έπρεπε να ξηλωθεί ολόκληρη και να φτιαχτεί από την αρχή. Τα άθικτα σχεδόν μάρμαρα της πρώτης ανακαίνισης πετάχτηκαν. Η πλούσια βλάστηση της πιο σκιερής ως τότε πλατείας του κέντρου αποψιλώθηκε. Οι ρίζες των μεγάλων πεύκων πληγώθηκαν από τα σκαπτικά μηχανήματα, με αποτέλεσμα άλλα να ξεραθούν και άλλα να χρήζουν υποστύλωσης. Τα παρτέρια περιορίστηκαν σε έκταση, προς όφελος της πλακόστρωσης από γκρίζο γρανίτη. Η λίμνη με τη χάλκινη γοργόνα, οικεία εικόνα του χώρου από τη δεκαετία του 1950, ξηλώθηκε και συρρικνώθηκε. Η γοργόνα πήρε μετάθεση για την πλατεία του ηλεκτρικού σταθμού. Μεγάλα μεταλλικά δοκάρια στηρίζουν τώρα τα ανήμπορα πεύκα, γύρω μάλιστα από μια παιδική χαρά. Επί της λεωφόρου Κηφισιάς υψώθηκαν ανοξείδωτοι στύλοι με βιδωμένα στην κορυφή τους κανάτια –σαν ανασκολοπισμένα κεφάλια.
Ας δεχτούμε ότι η πλατεία Αγίας Λαύρας είχε όντως ανάγκη ανακατασκευής –πράγμα πολύ αμφίβολο, όπως ήδη σημειώσαμε. Σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό δήμο, ακόμα και υπό συνθήκες οικονομικής κρίσης, είναι πολύ εύκολο να δώσει κανείς ιδιαίτερο χαρακτήρα και χρώμα στις παρεμβάσεις που επιχειρεί στην καρδιά του, με πολύ μικρό κόστος. Να προκηρύξει διαγωνισμούς, να κινητοποιήσει πανεπιστημιακές σχολές, να προσκαλέσει νέους καλλιτέχνες. Η ανακατασκευή μιας πλατείας είναι μια ευκαιρία για την ουσιαστική αισθητική και περιβαλλοντική αναβάθμιση της καθημερινότητας εκατοντάδων ανθρώπων.
Η περίπτωση της πλατείας Αγίας Λαύρας δείχνει πόσο μακριά είναι από αυτή τη λογική της ουσιαστικής αναβάθμισης ο Δήμος Αμαρουσίου. Ομοιογένεια, έλλειψη καλαισθησίας και σπατάλη χαρακτηρίζουν όλη τη διαδρομή από την πλατεία Αγίας Λαύρας ως την αρχή της Ερμού: το κέντρο του Αμαρουσίου είναι ένα συνεχές πλακόστρωτο από γκρι γρανίτη –αυτόν που ξαναπληρώσαμε πρόσφατα για να γίνει αδιάβροχος. Το σκηνικό ολοκληρώνεται με μεταλλικές «αψίδες», με ένα δάσος από ήδη στραπατσαρισμένους μεταλλικούς στύλους φωτισμού –αντιστοιχεί περίπου ένας σε κάθε κάτοικο του κέντρου–, με δεκάδες ρυπαρά κιβώτια εν είδει κάδων απορριμμάτων και με λωρίδες από άθραυστο γυαλί, κάτω από τους οποίους δεν φαίνεται τίποτα, ενώ συχνά θρυμματίζονται από τα φορτηγά τροφοδοσίας που κινούνται (νομίμως) στους πεζοδρόμους. Σύντομα φαίνεται ότι το ίδιο «ένδυμα» θα αποκτήσει και η πλατεία Ηρώων. Εννοείται πως οι ιθύνοντες είναι εντελώς αδαείς ως προς την ιστορία των χώρων αυτών.
Ποιος θα δώσει εξηγήσεις για τούτη την αποκαρδιωτική εικόνα; Ποιος επέλεξε το «μνημείο» κακογουστιάς των βιδωμένων κανατιών και πόσο αυτό κόστισε; Ποιος θα χρεωθεί τις επιπλέον δαπάνες για την υποστύλωση των πεύκων ή την αδιαβροχοποίηση του γρανίτη; Προφανώς, δεν αναμένουμε απαντήσεις από το γραφείο Τύπου του Δήμου Αμαρουσίου, που ασχολείται κατ’ αποκλειστικότητα με την επικοινωνιακή προβολή του κ. Δημάρχου. Τουλάχιστον γνωρίζουμε το ακριβές κόστος όλου αυτού του έργου: 7.195.000 €, μας πληροφορεί η επίσημη πινακίδα του έργου της βιοκλιματικής ανάπλασης δίπλα στο ναό της Αγίας Σωτήρας.