Γράφει η Zωή Ράπτη – ΔικηγόροΣ, LL.m Γραμματέας Σχέσων Κοινωνίας – Κόμματος στη Νέα Δημοκρατία
Πριν καν ο πολιτικός ασχοληθεί με την επιτέλεση των καθηκόντων του, πρέπει να είναι σίγουρος ότι συμβαδίζει με την κοινωνία. Ότι αποτελεί τμήμα της, αποδέχεται την ιστορία της, επιδιώκει να ξεπεράσει τις σκοτεινές πλευρές της και να αναδείξει τα ατού που διαθέτει. Κάθε πολιτικός που ενδιαφέρεται για την παραγωγή σημαντικού έργου πρέπει να είναι βέβαιος ότι θέλει και μπορεί να καθοδηγεί τους πολίτες με το προσωπικό παράδειγμά του και με τις ορθές λύσεις που προτείνει για τα συλλογικά προβλήματα και τις προκλήσεις που τίθενται κατά καιρούς μπροστά στο εθνικό σύνολο.
Είναι ανεπίτρεπτο, άτοπο και παράλογο να ηγείται κάποιος μιας χώρας που δεν τον εκφράζει και να ασχολείται με τα ζητήματα που δεν τον ενδιαφέρουν, εκποιώντας τα εθνικά ασημικά, απλά επειδή στα δικά του μάτια δεν έχουν κάποια αξία.
Αυτό αντελήφθησαν οι Έλληνες για τη στάση της Κυβέρνησης σχετικά με το ζήτημα της ονομασίας του κρατιδίου των Σκοπίων. Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ με τα μισόλογά τους, την ασάφεια της γραμμής που σκόπευαν να τηρήσουν, την έλλειψη ενημέρωσης των πολιτικών δυνάμεων για τη στρατηγική που θα ακολουθήσει η χώρα και -πάνω απ’ όλα- με την ελαφρότητα με την οποία αντιμετώπιζαν το ιερό -για τους πολλούς- όνομα της Μακεδονίας, εξόργισαν τους πολίτες, οι οποίοι με τα πάνδημα, παθιασμένα και μεγαλειώδη συλλαλητήρια της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας προειδοποίησαν την κυβέρνηση αλλά και όλα τα κόμματα για τις κόκκινες γραμμές του λαού στο Μακεδονικό.
Για την Αριστερά, είτε αυτή πρόκειται για την κομμουνιστική εκδοχή της είτε για κάποιο αριστερίστικο μόρφωμα, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, το όνομα Μακεδονία ανήκει περισσότερο (ή τουλάχιστον εξίσου) στους Σλάβους. Ας μην ξεχνάμε ότι η δημιουργία ψευδομακεδονικής εθνότητας και συνείδησης ήταν ένα από τα πολλά «παίγνια» του Τίτο και του Στάλιν, το οποίο αποδέχθηκαν ως ιστορική πραγματικότητα άπασες οι ηγεσίες του ΚΚΕ και των διαφόρων… απολήξεών του. Άλλωστε, και πρόσφατα, το 2008, 200 στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, πολλοί εκ των οποίων εν ενεργεία Υπουργοί, υπέγραφαν κείμενα για να αναγνωριστούν τα Σκόπια ως Δημοκρατία της Μακεδονίας, αφού, κατ’ αυτούς, «δεν υπάρχει κανένα εθνικό συμφέρον που να διακυβεύεται εάν δοθεί η δυνατότητα στη γειτονική χώρα να διατηρήσει τη συνταγματική ονομασία της».
Η Ιστορία, όμως, η αληθινή, εκείνη που έχει αποτυπωθεί με άπειρα αρχαιολογικά τεκμήρια, ιστορικές μαρτυρίες και κάθε είδους μη αμφισβητήσιμα ντοκουμέντα, έχει καταγράψει την Μακεδονία ως μια ελληνική αυτοκρατορική δύναμη που άλλαξε τον κόσμο, εξελληνίζοντας την Ανατολή και επηρεάζοντας ανεπίστροφα τη Δύση.
Οι εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες που βρέθηκαν στη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα δεν είναι «έξαλλοι, γραφικοί, ακροδεξιοί, αναχρονιστές» όπως τους θέλουν οι απολογητές της μνημονιακής Αριστεράς και άλλοι εκπρόσωποι του πολιτικού και κοινωνικού περιθωρίου. Είναι Έλληνες που αξιώνουν σεβασμό – και από τους εκπροσώπους τους στο Κοινοβούλιο αλλά και από τη διεθνή κοινότητα. Είναι Έλληνες που αντιδρούν γιατί δεν εμπιστεύονται αυτούς που τους κυβερνούν, για να διαπραγματευτούν. Γιατί δεν δέχονται κάποιοι να παίζουν με την αξιοπρέπεια και τον πατριωτισμό τους. Γιατί δεν δέχονται να γίνονται αντικείμενο υποτίμησης για να αξιοποιηθούν στο πλαίσιο μιας ακόμα διχαστικής αντιπαράθεσης, στο βαθμό που, ακόμα και σήμερα, τα Σκόπια δεν συμφωνούν να αλλάξουν το Σύνταγμά τους και να απαλείψουν τις αλυτρωτικές αναφορές σε βάρος της χώρας μας.
Ο πολιτικός κόσμος οφείλει να ακούσει τη φωνή του λαού, ο οποίος ήταν και παραμένει κυρίαρχος στον τόπο του – κάτι που μπορεί να αποδείξει ανά πάσα στιγμή.
