Από τη στήλη ΕΠΕΑ ΠΤΕΡΟΕΝΤΑ – Γράφει ο Άγγελος Πολύδωρος
Παραμονή Πρωτοχρονιάς, καθηλωμένος από μια ίωση στο σπίτι και έχοντας χάσει το ρεβεγιόν μιας ξαδέρφης που μας είχε καλέσει, πήρα το ρόφημά μου και κάθισα στον καναπέ να παρακολουθήσω το εορταστικό τηλεοπτικό πρόγραμμα, σαν καλός μαζοχιστής.
Διότι, πώς να διασκεδάσω, όταν σε τηλεοπτικό ρεβεγιόν βλέπω παρουσιάστρια μια κυρία, που την έβλεπα να κάνει τα ίδια, πριν μισό αιώνα στην εποχή της ασπρόμαυρης τηλεόρασης; Άσε, που όλα είναι τόσο ψεύτικα και χαζοχαρούμενα με όλους αυτούς που γελάνε προσποιητά με τα ολόλευκα χαμόγελα διαφήμισης οδοντόπαστας…
Αλλάζω κανάλι και προσπαθώ να βρω τον Πορτοκάλογλου και τη Μόρφη, της υπέροχης εκπομπής «Μουσικό Κουτί», οι οποίοι βρίσκονται στην πλατεία Συντάγματος πάνω σε εξέδρα με τον καινούργιο δήμαρχο τον κ. Δούκα (που δεν θα έβγαινε δήμαρχος εάν δεν είχε αντίπαλο τον κ. Μπακογιάννη), να περιμένουν τον καινούργιο χρόνο. Αλλά δεν τους διακρίνω καθαρά, διότι μπροστά στην εξέδρα, ανεμίζουν παλαιστινιακές σημαίες που μου περιορίζουν το οπτικό πεδίο.
Το εορταστικό ρεπερτόριο του Πορτοκάλογλου και της Μόρφη μού φέρνουν κατάθλιψη, ενώ τα έθνικ τραγούδια της Σάτι δεν είναι της στιγμής και τηλεοπτικά μιλώντας το θέαμα είναι αντιαισθητικό και τι να το κάνω εγώ το επίσημο ένδυμα; Εφόσον όμως ο δήμαρχος κι οι καλλιτέχνες δεν ενοχλούνται, εμένα από τον καναπέ του σπιτιού μου, δεν μου πέφτει λόγος…
Κλείνω την TV, σκεπτόμενος τι θα μπορούσε να συμβεί εάν κάποιοι άλλοι ανέμιζαν σημαίες του Ισραήλ, ή ακόμα και της Τουρκίας. Γιατί όχι; Τώρα που γίναμε και φίλοι. Επίσης, θα μπορούσαν να ανεμίζουν και σημαίες του ΠΑΣΟΚ, τώρα που είναι σε άνοδο. Αυτό πώς δεν το σκέφτηκε ο κ. Δούκας; Γελάω δε μόνος μου, στη σκέψη να ανέμιζε και καμία σημαία του Ολυμπιακού. Έτσι για το σπάσιμο. Θα έκανε και πιο εορταστικό το θέαμα.
Γι’ αυτό την Πρωτοχρονιά το βράδυ το έριξα στην παρανομία. Από τον καναπέ μου, είδα επαναλήψεις εορταστικών προγραμμάτων της δεκαετίας του ’80 στα οποία ανάμεσα σε λαϊκά τραγούδια και σεξιστικά αστεία, το κάπνισμα πήγαινε σύννεφο. Ενώ, ο θιασάρχης Κώστας Χατζηχρήστος σε συνέντευξη στο καμαρίνι του, τράβηξε μια κοπέλα κοντά του και τη φίλησε με πάθος στο λαιμό και εκείνη το διασκέδαζε.
Διασκέδασα κι εγώ με τους Απαράδεκτους (και τις απαράδεκτες, για να είμαι πολιτικά ορθός). Αν ήταν στην εποχή μας βέβαια, θα τους κρεμούσαμε στην κεντρική πλατεία (πριν καν δικαστούν) ανεμίζοντας όλες τις σημαίες του ΟΗΕ κάτω από την εξέδρα.
Καλή χρονιά, φίλες και φίλοι μου, με υγεία.
