Γράφει η
Ελένη Κονιαρέλλη – Σιακή
Αυτές τις ημέρες πολλά ακούγονται και γράφονται για τον χώρο της Δικαιοσύνης για δικαστές, δικηγόρους, και όχι μόνο. Πού αρχίζει η αλήθεια και πού τελειώνει το ψέμα, δεν το γνωρίζει κανείς και όλοι ευελπιστούν ότι σύντομα θα ξεκαθαρίσουν τα πράγματα και θα διαλυθεί αυτό το σύννεφο που σκεπάζει τη Δικαιοσύνη.
Έχοντας στο μυαλό όλα αυτά -που καθημερινά βλέπουν το φως της δημοσιότητας και μας καθηλώνουν πολλές ώρες μπροστά στην τηλεόραση- θυμήθηκα μια ενδιαφέρουσα και διδακτική ιστορία που μας είχε διηγηθεί ο σπουδαίος καθηγητής και συγγραφέας ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΥΛΑΚΗΣ από το βιβλίο του «Η διαμόρφωση των Νόμων στην Αρχαία Ελλάδα».
Η ιστορία έλεγε: «Ο Κόραξ ήταν ένας από τους σπουδαιότερους διδασκάλους της Ρητορικής στην αρχαιότητα . Ήταν Συρακούσιος, έζησε τον Ε’ αιώνα π.Χ. και θεωρείται ο δημιουργός της ρητορικής τέχνης. Ο Κόραξ ζητούσε από τους μαθητές του για δίδακτρα αστρονομικά ποσά, γι’ αυτό μόνο οι πάμπλουτοι Συρακούσιοι κατάφερναν να εγγραφούν τα παιδιά τους στη σχολή του.
Μια μέρα παρουσιάστηκε στον δάσκαλο ένας νέος, φιλόδοξος αλλά μέτριας περιουσίας, ο Τεισίας, και προσπάθησε να τον πείσει να του κάνει κάποιο σκόντο γιατί, αν πλήρωνε το απαιτούμενο ποσό, θα έμενε κυριολεκτικά στο δρόμο, αλλά ο δάσκαλος έμεινε αμετάπειστος.
Τότε ο Τεισίας, του έκανε τούτη την πρόταση: Να του πληρώσει όλο το ποσόν που του ζητούσε ο Κόραξ, τη μέρα που θα αποδεικνυόταν πως έμαθε καλά τη ρητορική τέχνη, δηλαδή, πως έγινε καλός δικηγόρος και κέρδισε την πρώτη του δίκη. Άρεσε στον Κόρακα το παράξενο παζάρι και δέχτηκε. Άρχισαν τα μαθήματα και από την πρώτη στιγμή φάνηκε πως ο Τεισίας είχε μεγάλο ρητορικό ταλέντο, όπως άλλωστε το έδειξε μετά, γιατί έγινε κι αυτός με τη σειρά του δάσκαλος της ρητορικής και είχε μαθητές του τον Γοργία, τον Λυσία, τον Ισοκράτη.
Όταν τελείωσαν τα μαθήματα, ο Κόραξ του είπε πως ήρθε η στιγμή να πληρωθεί, γιατί είχε εκτελέσει την υπόσχεσή του και τον είχε κάνει τέλειο δικηγόρο. Ο Τεισίας όμως απάντησε πως δεν τον πληρώνει, αφού δεν είχε αποδειχθεί ακόμα με μια δίκη, η αποτελεσματικότητα των μαθημάτων. Τότε ο Κόραξ τον μήνυσε στα δικαστήρια».
Ο Τεισίας είπε στους δικαστές:
«Αν χάσω τη δίκη δεν θα πληρώσω τον Κόρακα, αφού η συμφωνία ήταν να τον πληρώσω αν κερδίσω την πρώτη μου δίκη. Αν την κερδίσω, πάλι δεν θα πληρώσω, αφού θα έχει χάσει τη δίκη ο Κόραξ που μου ζητάει τα λεφτά».
Αντίθετα ο Κόραξ είπε στους δικαστές:
«Αν χάσω τη δίκη, θα ‘χει κερδίσει την πρώτη του δίκη ο Τεισίας, και πρέπει να με πληρώσει. Αν την κερδίσω θα υποχρεωθεί από το δικαστήριο να μου καταβάλλει τα χρήματα».
Τι απόφαση να βγάλουν οι άμοιροι δικαστές; Έτσι, αντί για απόφαση, τους έδιωξαν και τους δύο λέγοντας: «Από κακό κόρακα, κακό αυγό».
Δηλαδή, σε όλες τις δυνατές περιπτώσεις αποφάσεων των δικαστών, και οι δύο, τόσο ο κατήγορος, όσο και ο κατηγορούμενος -ο καθένας από τη δική του πλευρά- θα ήταν κερδισμένοι στα αιτήματά τους.
Ευχή μας είναι, στη σύγχυση που επικρατεί αυτές τις ημέρες στους κόλπους της Δικαιοσύνης, οι δικαστές «να βγάλουν αποφάσεις» και κυρίως σωστές και ολοκληρωμένες και να μη διώξουν ατιμώρητους από την αίθουσα του δικαστηρίου, ούτε τον «κακό κόρακα» ούτε το «κακό» αυγό του.
