Μια ταινία για την αποθέωση της ηδονοβλεπτικής πλευράς του ατόμου, μέσα από τη διαδικτυακή προβολή των προσωπικών μας δεδομένων.
Ένας δούρειος ίππος, μέσα στον οποίο αποσκοπούν οι καθοδηγητές να στοιβάζουν όλα τα όνειρα μικρών και μεγάλων για να τα πολτοποιήσουν.
Διαφωνώ ριζικά με την προβολή του καπιταλιστικού ιδεώδους που υποβόσκει ακόμα και στην τελευταία ατάκα της ταινίας, γιατί θεωρώ ότι μπορεί να γίνει αιτία πόλωσης του εκάστοτε κοινωνικού ιστού και λόγος σοβαρός για τη διαταραχή της ψυχικής υγείας των ατόμων μεμονωμένα. Μια υπερδύναμη που υιοθετεί μυαλά -ακατέργαστα διαμάντια- που φοιτούν στα top 10 πανεπιστήμιά της, σε καιρούς παγκόσμιας ιδεολογικής τελμάτωσης και οικονομικής κρίσης, ίσως θα έπρεπε να τα κατευθύνει σε διαφορετικές ατραπούς δημιουργίας, επανεξετάζοντας την έννοια του «κινήτρου». «Money, ok fair enough, it would be one of the targets, but not the only one». Σταθείτε, εξουσιαστικά κέντρα, μόνο για ένα δευτερόλεπτο ακίνητα και… σκεφτείτε…
Αναλογιστείτε επιτέλους τις παρενέργειες τού απόλυτα εγωκεντρικού μοντέλου απόκτησης χρημάτων που χρόνια ολόκληρα μας πλασάρετε με χυδαιότητα, με στόχο μιαν υποτιθέμενη ευτυχία. Κοιταχτείτε επιτέλους στον καθρέφτη της φύσης και κρίνετε πρώτα απ’ όλα κατά πόσο είστε κι εσείς οι ίδιοι ευτυχισμένοι…
Δεν σκοπεύω να σας αραδιάσω εδώ τις ανατριχιαστικές συνέπειες ενός τέτοιου μοντέλου συμπεριφοράς, θα σας αναφέρω απλά τη λέξη «κτηνωδία». Κι αν η «κτηνωδία» είναι νόμιμη ή απενοχοποιημένη ακόμα στα πλαίσια μιας υπεραπλουστευμένης ηθικής που στηρίζεται στην υποκρισία, δεν ξέρω πραγματικά κατά πόσο θα μπορεί να αποτελεί μοντέλο υγιούς συμπεριφοράς και στο άμεσο μέλλον, όταν η ανθρωπότητα θα έχει παραδοθεί σε μια αναπότρεπτη σήψη κι η έννοια του «ανθρώπου» ως «άνω-θρώσκοντος» δεν θα υπάρχει όχι μόνο στα ηλεκτρονικά λεξικά, αλλά ούτε κι ως ανάμνηση στο υποσυνείδητο του ανθρώπου.
Προτού η τεχνητή νοημοσύνη, η εικονική πραγματικότητα, η εξουδετέρωση των ψυχοπνευματικών αρετών του ανθρώπου κι ένα απόλυτο, υπερτροφικό «εγώ» αποτελέσουν έναν αναπότρεπτο καταστατικό χάρτη σε μια εποχή «μεταόντων», αξίζει πιστεύω να θυσιάσουμε κάτι από την απατηλή ευδαιμονία μας των αγαθών και να ασκήσουμε κριτική όλοι μαζί σε ότι απαρτίζει την έννοια της εξέλιξης. Θα πρέπει επιτέλους οι ηγέτιδες δυνάμεις να αντιληφθούν ότι όλοι εμείς, οι νέοι άνθρωποι αυτού του πλανήτη, είμαστε ικανοί και διαθέτουμε το ψυχικό σθένος να συγκροτήσουμε ισχυρές αντιστάσεις απέναντι σε οποιαδήποτε προσπάθεια εξανδραποδισμού του ανθρώπινου είδους, προκειμένου για αποσοβηθεί ο κίνδυνος εξάλειψής του.
Νίκος Τυρογιάννης
