Μια ποιητική ταινία, που δένει το στίχο με την εικόνα πλάθοντας μια λυρική ιστορία, παρμένη μέσα από τη ζωή την καθημερινότητα και μιλώντας για τις σχέσεις, τον έρωτα, την εγκατάλειψη και την απώλεια.
Η αφαιρετική σκηνοθεσία, δένει με μαεστρία την κίνηση με τις εκφράσεις, την ομιλία με τις δημιουργικές σιωπές και δίνει ένα άλλο νόημα σ’ αυτά που μας περιτριγυρίζουν και στα οποία δεν δίνουμε σημασία ενώ μας κυριεύουν.
«Μπαίνει στη ζωή σου
μαθαίνει λεπτομέρειες
από το παρελθόν σου από το σώμα σου
από τις καθημερινές σου συνήθειες
Η ζωή χωρίς αυτήν την ελεητική παρουσία
δεν έχει πια νόημα – και ξαφνικά
φεύγει και η ζωή δεν έχει νόημα…
Το πένθος διαρκεί έναν καιρό κι αν ζήσεις – που θα ζήσεις
αρχίζεις ξανά ν’ αφηγείσαι
τις ίδιες λεπτομέρειες από το παρελθόν,
ν’ αφήνεις το σώμα σου σ’ ένα άλλο σώμα, να μοιράζεσαι ξανά την κάθε σου μέρα
Η επανάληψη αυτή σε μαθαίνει.
Σε μαθαίνει ν’ αγνοείς
τη βεβαιότητα των καταφάσεων.
Σε μαθαίνει ν’ αγνοείς
την εντυπωσιακή αρχιτεκτονική
μιας ζωής με νόημα».
«Το κυπαρίσσι του βυθού» προβλήθηκε στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 2015, στο 28ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου και στο φεστιβάλ «Ποίηση και Κινηματογράφος» στο Όσλο τον Φεβρουάριο 2016.
Η ταινία θα προβάλλεται στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος από τις 24 Μαρτίου και θα διοργανωθούν εισηγήσεις από τον σκηνοθέτη, καθώς και συζητήσεις με το κοινό και τους συντελεστές.
