Με ανάρτηση στην σελίδα του στο facebook, ο Γιάννης Καλαφατέλης, προχωρά σε έναν μίνι απολογισμό των τελευταίων δύο ετών, όπου και βρίσκεται στον δημαρχιακό θώκο, σημειώνοντας ότι μέσα από τις «σημαντικές κρίσεις και κινδύνους» που αντιμετώπισε ο Δήμος Διονύσου «όλοι και όλες πράξαμε το ανθρωπίνως δυνατό, κάποιοι κατάφεραν και κάτι παραπάνω».
Τονίζει ότι «αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε επίγνωση της κατάστασης, ότι δεν αντιλαμβανόμαστε το μέγεθος των ζημιών, ότι αποποιούμαστε τις αρμοδιότητες και τις ευθύνες που μας αναλογούν» και στρέφει τα πυρά του κατά της αντιπολίτευσης κάνοντας λόγο «για όρια που ξεπερνιούνται» με «φθηνή μικροπολιτική, καθαρή καταστροφολαγνεία, επένδυση στον φόβο και τον πανικό και -το πιο σημαντικό- για συνειδητή διαστρέβλωση της πραγματικότητας».
Καταλήγοντας καλεί όσους « έχουν εύλογες και θεμιτές φιλοδοξίες» να «επενδύσουν σε θέσεις, σε προτάσεις, σε πολιτικές και σε έργα. Ας επιδιώξουν με αυτά να πείσουν τους πολίτες και να κερδίσουν της εμπιστοσύνη τους. Πάνω στα ερείπια πολιτικές καριέρες δεν χτίζονται. Κι αν χτιστούν, είναι ετοιμόρροπες».
Αναλυτικά ο δήμαρχος Διονύσου σημειώνει:
«Καλημέρα φίλες και φίλοι,
Απευθύνομαι, σήμερα σε σας, δύο χρόνια μετά τη ανάληψη των καθηκόντων μου ως δημάρχου Διονύσου.
Σε αυτά τα δύο χρόνια περάσαμε μαζί σημαντικές κρίσεις και αντιμετωπίσαμε κινδύνους. Η κοινωνία του Διονύσου, ήδη εξουθενωμένη από τις επιπτώσεις της μακροχρόνιας οικονομικής ύφεσης, κλήθηκε την τελευταία διετία να αναμετρηθεί με την πανδημία και με φαινόμενα που σχετίζονται με την ολοένα εντεινόμενη κλιματική αλλαγή.
Την καταστροφική Μήδεια, τις απειλητικές πυρκαγιές που έθρεψε η Μήδεια και, πρόσφατα, τις πλημμύρες που ευνοήθηκαν από τα γυμνά από δέντρα δάση.
Πρωτοφανή και πρωτόγνωρα για όλους μας.
Και για την Κεντρική Κυβέρνηση και για την Αυτοδιοίκηση και για την καθεμιά και τον καθένα από εμάς.
Σε όλες τις περιπτώσεις, ο Δήμος Διονύσου ως μηχανισμός, έπραξε το καλύτερο δυνατό, αξιοποιώντας κάθε προσφερόμενο πόρο. Τους αιρετούς, τους δημοτικούς υπαλλήλους και τους εθελοντές. Τα δικά του μέσα, τον διαθέσιμο εξοπλισμό, τις θεσμικές διευκολύνσεις, τη στήριξη από την Κεντρική Κυβέρνηση αλλά και τις υπηρεσίες τρίτων.
Στην ερώτηση αν θα μπορούσαμε να τα καταφέρουμε καλύτερα η απάντηση δεν είναι ένα ΝΑΙ ή ένα ΟΧΙ.
Είναι ΝΑΙ, αν -εκ των υστέρων- σκεφθούμε τί και πώς θα μπορούσαμε να έχουμε σώσει από αυτά που χάθηκαν και τί θα μπορούσαμε να έχουμε αποσοβήσει από τις ζημιές που έγιναν.
Είναι ΟΧΙ, αν -και πάλι εκ των υστέρων- αναλογιστούμε με ποια μεγέθη είχαμε να αναμετρηθούμε, ότι τα μέσα -όσα πολλά και να είναι- είναι πάντοτε πεπερασμένα, όπως πεπερασμένα είναι και το ψυχικό σθένος, και η φυσική δύναμη και η ανθρώπινη αντοχή.
Μετράμε τις πληγές μας και προσπαθούμε ανάμεσα στη μια μάχη και την επόμενη να προετοιμαστούμε, να δράσουμε προληπτικά, να ανασχέσουμε τις απειλές, να μετριάσουμε τις επιπτώσεις.
Στην ερώτηση αν είμαι ευχαριστημένος ή ικανοποιημένος,
Διαβάστε: Το Υπ. Πολιτισμού δεσμεύτηκε ότι δεν θα λειτουργήσουν τα λατομεία
