Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 08/02/2025
Μπορεί η περιοχή Σαντορίνης – Αμοργού να σείεται παρατεταμένα προκαλώντας έντονη ανησυχία και κύματα φυγής, ωστόσο οι πολιτικές «δονήσεις» για το θέμα της τραγωδίας των Τεμπών έχουν κι αυτές τη δική τους «σεισμική ακολουθία». Και όπως και στην περίπτωση του Αιγαίου, κανείς δεν ξέρει αν βρισκόμαστε σε (πολιτικούς) «προ-σεισμούς» αναμένοντας τον «μεγάλο» ή θα παραμείνουν μεσαίου και μικρού μεγέθους για αρκετό καιρό ακόμη, μέχρι να εκτονωθούν (και πάλι).
Ωστόσο, η περίπτωση των Τεμπών μένει στην ιστορία όχι μόνο για τους τραγικούς λόγους που έχουν πληγώσει την ελληνική κοινωνία. Μα κι επειδή στη «μαύρη βίβλο» των μαζικών τραγωδιών της χώρας, είναι η μόνη (μέχρι στιγμής) που η κοινωνία μας, όπως φάνηκε στην πλατεία Συντάγματος και σε δεκάδες πόλεις της Ελλάδας και του εξωτερικού, αρνείται να «ξεχάσει».
Θα πει κάποιος «μα και άλλες τραγωδίες όπως το Μάτι ή η Ηλεία π.χ. αρνούμαστε να τις ξεχάσουμε». Σωστά. Μόνο που στην περίπτωση των Τεμπών, το «δεν ξεχνώ» δεν αφορά μόνο τη μνήμη και τη συλλογική συνείδηση του «τραύματος». Εδώ έγινε κάτι πρωτοφανές: Παρά το πέρασμα δύο χρόνων, ο κόσμος δεν χρειάστηκε παρά ένα ερέθισμα, τα ηχητικά ντοκουμέντα του «112» εκείνη τη μοιραία νύχτα, για να ξαναβγεί στους δρόμους μαζικά. Δεν θυμόμαστε ποτέ άλλοτε να έχει συμβεί κάτι αντίστοιχο ή ανάλογο.
Διότι εκτός από την απαίτηση για καθαρή απονομή δικαιοσύνης, στην οποία αναφερθήκαμε στο προηγούμενο editorial, καθώς συνιστά το βασικότερο διακύβευμα σε μια Πολιτεία που λέει ότι είναι δημοκρατική, σε αυτή την νέα κινητοποίηση των πολιτών συνέβαλαν και άλλες παράμετροι. Από αυτές που βρίσκουμε δυστυχώς μπροστά μας εδώ και αρκετά χρόνια και όπως φαίνεται ενοχλούν την κοινή γνώμη σφόδρα πλέον. Όπως η αμετροέπεια και οι κατά καιρούς σχεδόν αλαζονικές δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών για το θέμα. Οι δηλώσεις του πρωθυπουργού στην πολυσυζητημένη συνέντευξη στον Alpha, οι οποίες αναθεωρούν τις αρχικές του, κατά την πρώτη περίοδο μετά το ατύχημα. Οι κατά καιρούς εξοργιστικές τοποθετήσεις προβεβλημένων τηλεοπτικών δημοσιογράφων και τηλεπαρουσιαστών που πολλές φορές προσβάλλουν τη νοημοσύνη, οι οποίες ακολούθησαν την τηλε-δημοσιογραφική «σιγή ασυρμάτου» τους πρώτους μήνες μετά την τραγωδία, όταν η λέξη «Τέμπη» φαινόταν να είναι… απαγορευμένη και το θέμα να θεωρείται… λήξαν. Οι καταιγιστικές αποκαλύψεις εγγράφων και πληροφοριών που ενισχύουν την υποψία πολιτικής και υπηρεσιακής «συγκάλυψης» βασικών παραμέτρων της σύγκρουσης, της έκρηξης και των πρώτων χειρισμών.
Είναι πάρα πολλά μαζεμένα αυτά που έγιναν αυτή τη διετία. Και επαναλαμβάνουμε: δεν πρόκειται για κάποια πολύνεκρη τραγωδία στην οποία αναμειγνύεται ο παράγοντας «φύση». Όσα έγιναν στα Τέμπη αποτελούν ξεκάθαρα και αποκλειστικά αποτέλεσμα ανθρώπινων χειρισμών σε υπηρεσιακό και πολιτικό πεδίο. Και επέφερε τον θάνατο δεκάδων νέων ανθρώπων που είχαν μια ζωή να ζήσουν μπροστά τους, οδηγώντας παράλληλα στα σκοτάδια και τον πόνο τις οικογένειές τους.
Η διαρκής εγρήγορση και τα αντανακλαστικά που επιδεικνύει η κοινωνία μας λόγω όλων των παραπάνω, με έξτρα όπλα την αξιοποίηση και της δύναμης των social media και όσων δημοσιογραφικών φωνών εξακολουθούν να ερευνούν και να θέτουν ερωτήματα, αφήνει παράθυρα αισιοδοξίας για το μέλλον της. Πάντα όμως (και θα επανερχόμαστε συνεχώς σε αυτό), σε συνάρτηση με το αίσθημα απόδοσης δικαιοσύνης. Ώστε στο μέλλον οι πολιτικοί μας ταγοί να είναι πολύ πιο προσεκτικοί και περισσότερο προσγειωμένοι στο έδαφος της εξυπηρέτησης του δημοσίου συμφέροντος και του πολίτη.
