Editorial – Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης
Έχοντας βρεθεί στο Παίδων Πεντέλης μέσα στο πρώτο 45λεπτο από το ξέσπασμα της πυρκαγιάς στο Ντράφι την περασμένη Τρίτη, έγινα μάρτυρας ενός από τα θετικά που συνέβησαν επιχειρησιακά εκείνο το απόγευμα και που πρέπει να δείξει τον δρόμο στο Υπουργείο Πολιτικής Προστασίας και Πολιτικής Κρίσης, σ’ όλους τους εμπλεκόμενους φορείς και την Αυτοδιοίκηση. Κυριολεκτικά, η ύπαρξη και πλήρης ετοιμότητα των υδατοδεξαμενών του Συνδέσμου Προστασίας και Ανάπλασης Πεντελικού (ΣΠΑΠ), συνέβαλε τα μέγιστα ώστε να μη γίνει η κατάσταση πολύ χειρότερη απ’ ό,τι ήδη ήταν. Σε συνδυασμό με τους επιδέξιους, εν μέσω θυελλωδών ανέμων, χειρισμούς των πιλότων των ελικοπτέρων που επιχειρούσαν στο μέτωπο της φωτιάς πίσω από τον λόφο, οι οποίοι έσπευδαν για ανεφοδιασμό σχεδόν ανά τρία με πέντε λεπτά, υπήρξε μια συνεπής και κομβική βοήθεια από αέρος, την ώρα που τα πυροσβεστικά αεροπλάνα δυσκολεύονταν ιδιαίτερα να πραγματοποιούν αποτελεσματικές ρίψεις.
Το δεύτερο θετικό έχει να κάνει με τη σχετικά άμεση κινητοποίηση των δυνάμεων πυρόσβεσης, η οποία ήταν και μεγάλη σε ποσότητα, αλλά και με αρκετά υψηλό επίπεδο συντονισμού και σχεδιασμού, σε μια φωτιά «άναρχη», με πολλά διάσπαρτα μέτωπα και ενίοτε εντός περιαστικού και αστικού ιστού. Η δε συμβολή των επίγειων δυνάμεων στην τεράστια «μάχη» που έγινε από τα μεσάνυχτα ως νωρίς τα ξημερώματα ώστε η φωτιά να μην «καβαλήσει» το βουνό και περάσει στην Παλαιά Πεντέλη, ήταν καθοριστική, συν την «απόφαση» του ανέμου να «πάρει πίσω» τις φλόγες όταν αυτές άρχισαν να καίνε τον λόφο ανάμεσα στο (έγκαιρα εκκενωμένο) Παίδων και το πρώην ΠΙΚΠΑ, τα ξημερώματα της Τετάρτης.
Κι εκεί κάπου, τελειώνουν και τα «θετικά». Διότι, για μια ακόμη φορά, οι βαρύγδουπες δηλώσεις του υπουργού Πολιτικής Προστασίας και Κλιματικής Κρίσης Χρήστου Στυλιανίδη περί ετοιμότητας, έμφασης στην πρόληψη, «δασοκομμάντος» κ.λπ. στις αρμόδιες επιτροπές της Βουλής, αποδείχθηκαν στην πράξη «λόγια του (ισχυρότατου) αέρα». Και στην περίπτωση της Βούλας και στο Πόρτο Γερμενό και στη Φθιώτιδα και στην Πεντέλη, ο κρατικός μηχανισμός πάλι έτρεχε πίσω από τη φωτιά. Και οι ζημιές είναι μεγάλες στο περιβάλλον και σε σπίτια της περιοχής, για μια ακόμη φορά. Η πολιτική της εκκένωσης μέσω 112 είναι, πλέον, η μοναδική προληπτική (αλλά… κατόπιν «εορτής») ενέργεια, αν και σίγουρα έχει βοηθήσει ώστε στις ουκ ολίγες καταστρεπτικές πυρκαγιές των τελευταίων ετών να μην υπάρξουν θύματα.
Και ένα σχόλιο για τη φράση του υπουργού στη Βουλή ότι οι φυσικές καταστροφές «δεν έχουν ιδεολογικό χρώμα». Πολύ σωστά. Ωστόσο, δεν μπορεί, φερειπείν, στην ασύλληπτη τραγωδία στο Μάτι, να μην αναγνωρίζεται το ελαφρυντικό του απίστευτα σφοδρού αέρα των (έως και) 12 μποφόρ εκείνης της ημέρας, αλλά στην περίπτωση της Πεντέλης ο περίφημος «στρατηγός άνεμος» να προβάλλεται ως ο καθοριστικότερος συντελεστής δυσκολίας κατάσβεσης και κυριότερος παράγοντας εξάπλωσης της φωτιάς. Διότι τότε όχι μόνο μιλάμε για «κομματισμό» και «ιδεολογίες», αλλά και για ανεπίτρεπτη αλά καρτ «εργαλειοποίηση».
Οι φυσικές καταστροφές δεν πρέπει να επιτρέπουν κομματική σκοπιμότητα από κανέναν. Και οι ευθύνες στους υπεύθυνους θα πρέπει πάντα να αποδίδονται, εφόσον διαπιστώνονται.
Αν η Πολιτεία βλάπτεται, η Πολιτεία τιμωρεί.
Ανεξαρτήτως κυβέρνησης.
