Πολλές φορές έχω αναφερθεί σε θέματα που αφορούν την εκπαίδευση, αυτό που λέμε σχολείο, χωρίς δυστυχώς να βλέπουμε τα πράγματα να αλλάζουν.
Αναφέρομαι στο απίστευτο περιστατικό που μια δασκάλα πέρασε την πόρτα ενός αστυνομικού τμήματος για να καταγγείλει ότι ένας 6χρονος μαθητής της τη θώπευσε.
Η πρώτη αντίδραση όταν ακούς το γεγονός μη μου πείτε ότι είναι να βάλετε τα γέλια;. Αμέσως μετά όμως αντιλαμβάνεσαι πόσο σημαντικό είναι το όλο θέμα, μιας και όπως χαρακτηριστικά είπε και ένας φίλος μου, υπάρχει μια λεπτή γραμμή ανάμεσα στην προστασία των παιδιών και στην πλήρη απώλεια επαφής με την πραγματικότητα και αυτή η «δασκάλα» όχι απλώς την πέρασε, την ισοπέδωσε στην κυριολεξία.
Ακούσαμε τα απίστευτα και μάλιστα σε ζωντανή σύνδεση για το μέλλον αυτού του αγοριού, που πλησιάζοντας για να της δείξει τη ζωγραφιά του την ακούμπησε και εκείνη το αντιμετώπισε σαν ένα σημάδι από το σκοτεινό μέλλον του μαθητή της, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι πρόκειται για ένα μελλοντικό βιαστή…τα ύστερα του κόσμου που λέει και η μάνα μου.
Ο λόγος που κάθομαι να ασχοληθώ με το θέμα, δεν είναι αυτό καθαυτό, αλλά πώς το εκπαιδευτικό σύστημα αντιμετωπίζει μια συμπεριφορά, ενός εκπαιδευτικού που ξεπερνάει τα όρια.
Έχετε δει ποτέ μια ανακοίνωση από κάποιο επίσημο φορέα που εκπροσωπεί τους εκπαιδευτικούς, ανεξαρτήτως βαθμίδος, που να καυτηριάζουν ανεπίτρεπτες για λειτουργούς της εκπαίδευσης συμπεριφορές.
Η λύση λοιπόν στο πρόβλημα είναι απλή και σίγουρη.
Στέλνουμε τον εκπαιδευτικό σε κάποιο άλλο σχολείο, ενώ διατάσσεται και μια ένορκη Διοικητική Εξέταση.
Έτσι ηρεμεί η κατάσταση, η «πέτρα του σκανδάλου», φεύγει από τον μικρόκοσμο μας και πάει να «βασανίσει» κάποια άλλα παιδάκια, κάπου αλλού.
Συνεχίζουμε λοιπόν να του δίνουμε εξουσία είτε να διαμορφώνει το μυαλό μικρών μαθητών που τώρα ανοίγει στον κόσμο, είτε εφήβων που ψάχνουν να βρουν τον δρόμο τους.
Αλήθεια έχετε αναρωτηθεί, σίγουρα θα το έχετε κάνει, πόσες από αυτές της ΕΔΕ, κατέληξαν, στην απομάκρυνση ενός εκπαιδευτικού από την τάξη.
Αλήθεια έχει πάει κανείς σπίτι του;
Η δασκάλα αυτή – διάβασα μάλιστα κάπου να μη τη λέμε δασκάλα γιατί είναι εικαστικός, δείγμα και αυτό της γενικότερης νοοτροπίας της εκπαιδευτικής κοινότητας που τα γυρνάει όπως βολεύει – παραβίασε την παιδική αθωότητα με τις εμμονές της και όταν απευθύνθηκε αρχικά στον διευθυντή, εκείνος έβαλε το πρόβλημα κάτω από το χαλί, μην περιμένοντας βέβαια να το προχωρήσει η ίδια με μια καταγγελία στην Αστυνομία.
Αυτό λοιπόν είναι το πρόβλημα, ότι ένας άνθρωπος διδάσκει για δεκαετίες με το σύστημα να κλείνει τα μάτια «…για να μη χάσει ο συνάδελφος τη δουλειά του», σε μια κοινωνία που όλα αλλάζουν και όλα τα ίδια μένουν…
