Μια απόφαση που σώζει ζωές…

Γράφει ο Μάνος Χρυσός – Από την έντυπη έκδοση της Καθημερινής ΑΜΑΡΥΣΙΑΣ Λυκόβρυση – Πεύκη, Νέα Ιωνία, Ηράκλειο 26/11/24

Ένα μήνυμα ηλεκτρονικής αλληλογραφίας τις προηγούμενες ημέρες με έκανε να αισθανθώ ιδιαίτερη χαρά και είχε να κάνει με την ένταξη μου στο μητρώο για δότες μυελού των οστών.
Είχε περάσει πολύς καιρός από την ημέρα που σε μια εκδήλωση, υπήρχε παράλληλη δράση, ενημέρωσης για την Εγγραφή Εθελοντών Δοτών.
Όταν το διάβασα ήρθε στο μυαλό μου η ιστορία ενός φίλου πριν από μερικά χρόνια, με την διαφορά ότι εκείνος έλαβε ένα μήνυμα που του έδινε την δυνατότητα να σώσει μια ζωή όντας συμβατός με κάποιον που είχε την ανάγκη του, την ανάγκη για να ζήσει.
Άλλωστε αυτός είναι ο σκοπός του Εθελοντή Δότη Μυελού των Οστών, να χαρίζει ζωή στους συνανθρώπους του που πάσχουν από λευχαιμία και άλλες αιματολογικές παθήσεις, να χαρίζει νέα ελπίδα ζωής σε χιλιάδες ασθενείς – ιδιαίτερα παιδιά – που νοσούν από καρκίνο του αίματος και άλλα αιματολογικά νοσήματα και η μεταμόσχευση μυελού των οστών είναι η μόνη ελπίδα σωτηρίας.
Ο μυελός των οστών είναι το «εργοστάσιο» παραγωγής του αίματος και του ανοσοποιητικού συστήματος του οργανισμού και η μεταμόσχευσή του σημαίνει αντικατάσταση του «άρρωστου» ανοσοποιητικού συστήματος με ένα υγιές με μια διαδικασία που μοιάζει πολύ με εκείνη της αιμοδοσίας. Δωρίζοντας το δικό μας υγιές αίμα προσφέρουμε στον ασθενή μία νέα ζωή.
Και όλα αυτά γίνονται στην πρώτη φάση με ένα πολύ απλό τρόπο, με μια μπατονέτα…
Έτσι και ο φίλος μου δεν είχε ιδέα μέχρι εκείνη την μεγαλειώδη στιγμή που πείστηκε να δώσει δείγμα σιέλου, πόσο σημαντική ήταν αυτή του η κίνηση.
Χρόνια μετά λοιπόν δέχθηκε το μήνυμα πως είναι συμβατός με έναν ασθενή και του άλλαξε όλη η ζωή, αφού δεν υπήρχε περίπτωση να αρνηθεί να κόψει τα φτερά ελπίδας σε έναν άνθρωπο που το είχε ανάγκη και υπήρχε αυτή η αιματολογική τους «συγγένεια».
Ήμουν δίπλα του στην διαδικασία και μου περιέγραφε τα πάντα, αλλά αυτό που μου έχει μείνει αποτυπωμένο ήταν η χαρά στο πρόσωπο του όταν ολοκληρώθηκε.
Προσπάθησε να μου μεταφέρει με λόγια τα συναισθήματα που τον πλημμύρησαν ξέροντας ότι ένας συνάνθρωπος μας θα είχε μια δεύτερη ευκαιρία για ζωή και η αιτία ήταν λίγα λεπτά κάποια στιγμή και ένα μικρό δείγμα σε μια μπατονέτα.
Αυτές οι σκέψεις ήρθαν στο μυαλό μου και ένιωσα πολύ όμορφα έστω και αν ξέρω ότι λόγω ηλικίας πολύ δύσκολα θα βρεθώ στη θέση του φίλου μου αλλά ίσως κάποιοι από εσάς πάρετε την απόφαση να κάνετε το πρώτο βήμα.
Γιατί να ξέρετε δεν υπάρχει τίποτα πιο ιερό από το να θεραπεύονται συνάνθρωποι μας από το δικό μας αίμα…