Editorial – Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης
Την ώρα που η Κίνα ανακοίνωσε και επίσημα τη λήξη της έξαρσης του κορωνοϊού, με τα νέα κρούσματα να έχουν πέσει σε μονοψήφιους αριθμούς κι ενώ ο γνωστότερος επιδημιολόγος της εκτίμησε ότι η πανδημία θα έχει λήξει ως το τέλος του Ιουνίου, δεν μπορώ να μη σκέφτομαι πώς αλλάζουν οι καιροί. Κι εξηγούμαι: Η τραυματική εμπειρία που ζούμε άπαντες σε αυτόν τον πλανήτη, δυστυχώς συνοδευόμενη από χιλιάδες θανάτους, αποτελεί συνάμα και μια «χρυσή ευκαιρία» για αλλαγή προτεραιοτήτων και οπτικής των πραγμάτων από τους παγκόσμιους πολιτικούς ταγούς. Με σπουδαιότερη τη μόνιμη απαξίωση του τομέα της δημόσιας υγείας.
Στο διάγγελμά του ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ανήγγειλε την πρόσληψη με διετείς συμβάσεις 2.000 γιατρών και νοσοκόμων για την αντιμετώπιση των κρου-σμάτων του κορωνοϊού, αφήνοντας ανοικτό το ενδεχόμενο μονιμοποίησής τους. Ακολούθως, ο υπουργός Υγείας Βασίλης Κικίλιας απηύθυνε κάλεσμα προς τους γιατρούς και νοσηλευτές να κάνουν αίτηση για να μπουν στο Εθνικό Σύστημα Υγείας. Και εύλογα αναρωτιέται κανείς: Γιατί έπρεπε να φτάσουμε σε αυτή την κατάσταση (με το παράδειγμα της δραματικής κατάρρευσης των δημόσιων δομών Υγείας της Ιταλίας να έχει ως αποτέλεσμα εκατόμβη νεκρών), ώστε να αντιληφθούμε ότι υπάρχουν ορισμένοι τομείς, όπως η Υγεία και η Παιδεία, όπου απαγορεύεται να βρίσκονται οι αριθμοί και τα νούμερα πιο ψηλά από τους ανθρώπους;
Η πανδημία του SARS-Cov-2 αποτελεί μια ευκαιρία ανα-θεώρησης απόψεων, ορθής ιεράρχησης προτεραιοτήτων και απόλυτου σεβασμού από τις Αρχές, παγκοσμίως, στην προστασία και τη μόρφωση του πολίτη. Σε κάθε περίπτωση, το πάθημα ας γίνει μάθημα για την πολιτεία μας (αλλά και στις υπόλοιπες του πλανήτη). εξάρσεις ασθενειών πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν. Και ενίοτε δραματικές. Αλλά υπάρχουν και οι καθημερινές ανάγκες των ασθενών. οι οποίοι πληρώνουν φόρους για να μην στριμώχνονται υπό κάκιστες συνθήκες και με ελλείψεις σε προσωπικό, υποδομές και υλικό.
Κι επειδή στο «κάδρο» υπάρχει πάντα ο ιδιωτικός τομέας, με την υψηλή ποιότητα υπηρεσιών που παρέχει, όχι, δεν εννοούμε με αυτά που γράφουμε ότι πρέπει να βρίσκεται σε δεύτερο πλάνο. Αλλά να υπάρχει ένα κλίμα υγιούς ανταγωνισμού και ισορροπίας πρόσβασης σε πολιτισμένες συνθήκες παροχής υπηρεσιών υγείας (και παιδείας), για όλα τα κοινωνικά στρώματα και όλα τα βαλάντια.
Υ.Γ. Για την αντιπαράθεση που έχει ξεσπάσει για τη Θεία Μετάληψη και τη λειτουργία των εκκλησιών, καλό θα ήταν να ξεκινήσουμε από τα απλά: Ας ακολουθούμε όλοι τις οδηγίες που μας δίνουν οι ειδικοί με… θρησκευτική ευλάβεια (κάτι που δεν το βλέπουμε) και όλα τα άλλα μπορούν να αποτελέσουν πεδίο σοβαρής θεολογικής και φιλοσοφικής συζήτησης και θεώρησης, όταν με το καλό όλα θα έχουν τελειώσει. Μέχρι τότε, όσα είπε στο (εξαιρετικό) διάγγελμά του ο πρωθυπουργός για το θέμα, αξίζουν της προσοχής μας…
