Γράφει η Ξένια Γιαννάκου – Από την έντυπη έκδοση της καθημερινής ΑΜΑΡΥΣΙΑΣ Κηφισιά – Νέα Ερυθραία – Εκάλη, Διόνυσος 16/06/2025
Ο καθαρισμός οικοπέδων δεν είναι επιλογή, είναι υποχρέωση. Αυτό φαίνεται ότι δεν το έχουν καταλάβει κάποιοι.
Καθώς φτάσαμε στο τέλος της -παράτασης της- προθεσμίας που είχε δώσει το Υπουργείο Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας για τον καθαρισμό των οικοπέδων (καταληκτική ημερομηνία η 15η Ιουνίου), η εικόνα που παρουσιάζεται σε πολλές περιοχές της Αττικής -αλλά και στους Δήμους μας- είναι απογοητευτική.
Παρά τη σαφή νομοθεσία και τις συνεχείς προειδοποιήσεις, πάρα πολλά, ιδιωτικά αλλά και δημόσια οικόπεδα παραμένουν ακαθάριστα, γεμάτα ξερόχορτα, σκουπίδια και εύφλεκτη ύλη. Και αυτό εν μέσω μιας αντιπυρικής περιόδου που προμηνύεται ξανά δύσκολη σε επίπεδο πυροπροστασίας.
Τα πρόσφατα περιστατικά στο Μαρούσι, κοντά στο Σισμανόγλειο, και στο Κάτω Χαλάνδρι, ήταν τα πρώτα καμπανάκια κινδύνου. Δεν χρειάστηκε καν να φτάσει ο Ιούλιος με τις πολύ υψηλές θερμοκρασίες -λίγοι μόνο δυνατοί άνεμοι ήταν αρκετοί για να προκαλέσουν πυρκαγιές σε περιοχές με οικιστική πυκνότητα και ζωτικής σημασίας υποδομές. Τι άλλο περιμένουμε για να καταλάβουμε πως η αμέλεια έχει κόστος; Και μια παρένθεση εδώ… για τα ακαθάριστα οικόπεδα όπου ξέσπασαν οι φωτιές αυτές, δεν θα τιμωρηθεί κανείς, καθώς δεν είχε… λήξει η προθεσμία!
Η νομοθεσία είναι σαφής: οι ιδιοκτήτες οικοπέδων οφείλουν να τα καθαρίζουν από την άνοιξη, απομακρύνοντας ξερά χόρτα, κλαδιά και κάθε είδους εύφλεκτο υλικό. Οι δήμοι, από την πλευρά τους, πρέπει να επιβλέπουν, να ειδοποιούν και, σε περίπτωση αδράνειας, να παρεμβαίνουν οι ίδιοι χρεώνοντας το κόστος στους ιδιοκτήτες. Όταν αυτό δεν συμβαίνει, δημιουργείται ένα επικίνδυνο κενό: η φύση (και ο ανθρώπινος παράγοντας) δεν περιμένουν…
Η ευθύνη δεν είναι μόνο ατομική – είναι και συλλογική. Δεν μπορούμε να μιλάμε για «πολιτική προστασία» μόνο όταν ξεσπάσει η φωτιά. Ο καθαρισμός των οικοπέδων είναι το πρώτο, στοιχειώδες βήμα πρόληψης. Όταν το αμελούμε, ανοίγουμε την πόρτα στην καταστροφή. Όταν αγνοούμε τη γειτονιά μας, παραβλέπουμε ότι και το δικό μας σπίτι κινδυνεύει.
Προφανώς και οι τοπικές Αρχές πρέπει να δείξουν μηδενική ανοχή – όχι για λόγους τιμωρητικούς, αλλά για λόγους επιβίωσης. Και οι πολίτες, ιδιοκτήτες ή μη, να ενεργοποιηθούν: να καταγγείλουν τα ακαθάριστα οικόπεδα, να πιέσουν τις αρμόδιες υπηρεσίες, να γίνουν οι ίδιοι μέρος της λύσης.
Γιατί, όπως κάθε καλοκαίρι, έτσι και το φετινό, δεν είναι απλώς μία ακόμα εποχή. Είναι ένα ακόμα τεστ υπευθυνότητας, στο οποίο δεν πρέπει να αποτύχουμε… ξανά.
