Γράφει η Ξένια Γιαννάκου – Από την έντυπη έκδοση της καθημερινής ΑΜΑΡΥΣΙΑΣ Κηφισιά – Νέα Ερυθραία – Εκάλη, Διόνυσος 21/02/2025
Νέο, τον 1ο για την ακρίβεια, Κανονισμό Πρασίνου έθεσε σε ισχύ πριν από λίγες ημέρες ο Δήμος Κηφισιάς, θέτοντας κάποιους κανόνες πάνω στους οποίους ελπίζει ότι θα βασιστεί η προστασία -κατ’ αρχάς- και η ανάδειξη του φυσικού πλούτου με τον οποίο έχει ευλογηθεί η περιοχή.
Και λέμε «ελπίζει», γιατί δεν μπορεί παρά να εναποθέσει αυτούς τους στόχους πάνω στις προθέσεις των ίδιων των πολιτών του. Ναι, έχουν προβλεφθεί και πρόστιμα για όσους παραβούν αυτούς τους κανόνες. Αλλά ας ευχηθούμε ότι δεν θα χρειαστεί ο αρμόδιος να φτάσει στην επιβολή τους και ότι αυτά τα πρόστιμα θα λειτουργήσουν μόνο ως αποτρεπτικά μέτρα.
Γιατί αν γίνει η… ζημιά δύσκολα αποκαθίσταται. Και η πόλη έχει χάσει ήδη -λόγω Νέου Οικοδομικού Κανονισμού, πυρκαγιών, αδιαφορίας και «ωχαδερφισμού»- μεγάλο αριθμό από τους πολύτιμους «πνεύμονές» της, για να έχει την… άνεση να πορεύεται αδιάφορη. Δεν είναι λοιπόν πολυτέλεια, -όπως μπορεί κάποιος να την χαρακτηρίσει- αυτή η πρωτοβουλία για την προστασία του περιβάλλοντος (και γενικότερα η «πράσινη» πολιτική). Είναι ανάγκη και αφορά την υγεία και τη ζωή μας.
Υπενθυμίζεται ότι σύμφωνα με στοιχεία που έχουν δοθεί στη δημοσιότητα από τον ίδιο τον δήμαρχο Βασίλη Ξυπολυτά, στον Δήμο Κηφισιάς και μόνο ελέω οικοδομικής δραστηριότητας και ΝΟΚ, έχουν κοπεί τα τελευταία τρία χρόνια συνολικά, 1.043 δέντρα. Για να γίνει καλύτερα αντιληπτό το μέγεθος της καταστροφής, είναι σαν να έχει κοπεί τρεις φορές το Άλσος Κηφισιάς!
Σε αυτή την ειδική περίπτωση, η «μάχη» Δήμου και πολιτών συνεχίζεται καθώς παρά την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας να κρίνει αντισυνταγματικές τις επίμαχες ρυθμίσεις του ΝΟΚ, υπάρχουν ακόμα εκκρεμότητες που πρέπει να λυθούν ώστε να κλείσει εντελώς το θέμα, υπέρ του… πρασίνου.
Παράλληλα οι πρακτικές που θα προστατεύσουν το πράσινο της πόλης αλλά και το περιαστικό πράσινο, είναι οι αναδασώσεις, οι βιώσιμες πρακτικές διαχείρισης, οι αυστηροί περιβαλλοντικοί νόμοι και οι ευαισθητοποίηση του κοινού.
Στα δύο τελευταία, έρχονται οι πολίτες να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Αρχικά, να ακολουθούν τους νόμους και στη συνέχεια να βάλουν το δικό τους λιθαράκι για να βελτιωθεί η κατάσταση. Τα τσουχτερά (ή μη, ανάλογα πώς το βλέπει κάποιος) πρόστιμα, πιθανά να βάλουν φρένο σε ορισμένους και κάποια δέντρα να τη… γλιτώσουν και τα πάρκα να είναι περιποιημένα και καθαρά, κλπ. Σε άλλους πάλι, μπορεί να μην ιδρώσει το… αυτί τους και να βγάλουν το πριόνι για να ξεφορτωθούν κάτι που τους ενοχλεί. Το θέμα είναι, να φτάσουμε στο επίπεδο που δεν θα ακολουθούμε τους -χρήσιμους για τη ζωή μας- κανόνες επειδή φοβόμαστε το πρόστιμο αλλά να συνειδητοποιήσουμε επιτέλους πως το περιβάλλον δεν μας ανήκει, απλά μας φιλοξενεί!
