Editorial – Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 12/05/2023
Ήθελα να γράψω αυτό το κείμενο εδώ και μήνες, αλλά συνεχώς η επικαιρότητα το έφερνε πίσω. Επιλέγω να το γράψω τώρα, ως «αποσυμπίεση» από τον προεκλογικό χαμό και τις αυτοδιοικητικές εξελίξεις. Έχει να κάνει με μια πραγματικά αλγεινή εικόνα που αντικρίζω εγώ και όποιος άλλος επισκέπτεται το κέντρο της Αθήνας.
Όσοι το κάνουν, ασφαλώς δεν χρειάζονται τη φωτογραφία που παραθέτω, το ζουν και οι ίδιοι. Για όσους δεν τυγχάνει, όμως, να βρεθούν τους τελευταίους πολλούς μήνες στην αρχή της οδού Ακαδημίας, λίγο μετά την πλατεία Κάνιγγος, οφείλω να περιγράψω την κατάσταση: Σε μόνιμη βάση, από τη στιγμή που ξεκίνησαν οι αντιδράσεις και η ένταση στη γειτονική πλατεία Εξαρχείων για τη δημιουργία σταθμού της Γραμμής 4 του μετρό, στην αριστερή πλευρά της οδού Ακαδημίας, στο τμήμα από την οδό Θεμιστοκλέους έως την οδό Εμμανουήλ Μπενάκη, βρίσκονται μονίμως σταθμευμένες από 3 έως 4 κλούβες των ΜΑΤ, κυριολεκτικά «σκοτεινιάζοντας» το σημείο, το οποίο ούτως ή άλλως είναι γκρίζο και τσιμεντένιο.
Την πραγματικά αποπνιχτική αυτή εικόνα ενισχύουν οι… σκοπιές πάνοπλων ανδρών των ΜΑΤ στις δύο γωνίες, Θεμιστοκλέους – Ακαδημίας και Εμμ. Μπενάκη – Ακαδημίας. Την εικόνα συμπληρώνουν οι αλλαγές φρουράς του εργοταξίου μεταξύ διμοιριών των ΜΑΤ, οι οποίοι διασχίζουν πεζή την απόσταση από την πλατεία έως τις κλούβες, θυμίζοντας περιπολίες σε… στρατόπεδο. Φυσικά στο πεζοδρόμιο όπου δίπλα του είναι σταθμευμένες οι κλούβες, συζητούν ένστολοι των ΜΑΤ και άλλοι αστυνομικοί. Όλα αυτά, ενώπιον χιλιάδων πολιτών, αλλά πλέον και τουριστών, που περνούν από το σημείο καθημερινά για δουλειές ή για βόλτα.
Σε προσωπικό επίπεδο, η εικόνα αυτή λειτουργεί αρνητικά στην ψυχολογία μου ως καταναλωτής, μιας και στο σημείο βρίσκονται καταστήματα που με ενδιαφέρουν. Ενώ ήμουν τακτικός επισκέπτης τους όταν βρισκόμουν στην περιοχή, με αυτή τη βαριά εικόνα και ατμόσφαιρα που μου προκαλεί το όλο σκηνικό, πλέον δεν μου κάνει καρδιά να τα επισκεφθώ. Μου κόβεται η χαρά της επίσκεψης στα συγκεκριμένα καταστήματα. Και αναρωτιέμαι, τι επιπτώσεις μπορεί να έχει και στην αγοραστική κίνηση στην περιοχή αυτή η κατάσταση; Διότι δεν είναι καθόλου ευχάριστη η εικόνα να περπατάς ανάμεσα σε αστυνομικούς πάνοπλους και το φως να κρύβεται κυριολεκτικά από τις κλούβες.
Γνωρίζω ότι τέτοια σκηνικά διαρκούς «στρατοπέδευσης» δεν είχε ζήσει το Κέντρο ούτε στον απόηχο των ταραχών για τη δολοφονία Γρηγορόπουλου, ούτε επί των ημερών των συγκεντρώσεων και διαδηλώσεων για τα μνημόνια. Γνωρίζω, επίσης, ότι δεν συναντάς εύκολα αντίστοιχο σκηνικό και την απορρέουσα αίσθηση «αστυνομοκρατίας» σε εμπορικούς δρόμους μεγάλων ευρωπαϊκών πρωτευουσών και πόλεων.
Αυτό που δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω, είναι ως πόσο μεγάλη αξιολογούν η Ελληνική Αστυνομία και το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη την «απειλή» για το εργοτάξιο του μετρό στα Εξάρχεια, ώστε να διατηρεί μια τόσο έντονη αστυνομική παρουσία εκεί. Και μάλιστα των δυνάμεων καταστολής. Μπορεί να κρίνεται ως απαραίτητη. Είναι, όμως, αυτό το μόνο σχέδιο; Είναι όντως τόσο απαραίτητη; Μήπως πρέπει να το ξαναδεί το Υπουργείο, με την όποια πολιτική ηγεσία του προκύψει μετά τις εκλογές;
