Editorial – Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης
Τόσο η εφημερίδα μας, όσο και τούτη εδώ η στήλη δεν δίστασαν από την πρώτη στιγμή να πάρουν θέση εναντίον της μεταφοράς ανηλίκων προσφύγων στην πτέρυγα Μπόμπολα του νοσοκομείου Αμαλία Φλέμινγκ στα Μελίσσια· ο λόγος ήταν τόσο απλός όσο και εξόχως ανησυχητικός: Ήταν πρωτοφανές μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση να προσπαθεί να καταπατήσει χώρο που είχε άλλη χρήση γης από αυτή για την οποία την προόριζε.
Ο χώρος είναι νοσοκομείο και για να χρησιμοποιηθεί για οποιονδήποτε άλλο σκοπό θα έπρεπε πρώτα να αλλάξει η χρήση γης. Κι όμως, η κυβέρνηση θέλησε να… παρανομήσει έναντι των ίδιων των νόμων των οποίων είναι θεματοφύλακας. Είχα γράψει τότε, με κάθε επίγνωση, ότι πίσω από κάθε γεγονός κρύβεται κι ένας μεγαλύτερος συμβολισμός, ότι το ζήτημα είναι ξεκάθαρα πολιτειακό, ότι παραβιάζει το σύ-νταγμα της χώρας και, ξαναλέω για να το εμπεδώσουμε, από την ίδια την κυβέρνησή της.
Πού να ξέραμε εκείνη τη στιγμή ότι τα… χειρότερα δεν τα είχαμε δει ακόμη: Κι αυτά ήρθαν με την απροκάλυπτη, ωμή και για μένα και πολλούς ακόμη, ακατανόητη και πολιτικά «αυτοκτονική» απόφαση της κυβέρνησης Μητσοτάκη να παρέμβει ουσιαστικά στο έργο της δικαιοσύνης με τη διαβόητη, πλέον, νομοθετική ρύθμιση για το θέμα της πολυϊδιοκτησίας ΠΑΟΚ και Ξάνθης προκειμένου να μην υποβιβαστούν, βάσει του ισχύοντος νόμου.
Αυτή τη φορά, βέβαια, η κυβέρνηση δεν προσπάθησε να… παρανομήσει η ίδια, αλλά ουσιαστικά αποφάσισε να «ξεπλύνει» μια καραμπινάτη, όπως αποδείχθηκε παρανομια ιδιωτικών εταιρειών, εν προκειμένω ποδοσφαιρικών. Μιλάμε δηλαδή για θεσμική εκτροπή σε τέτοιο και τόσο «στυγνό» και κυνικό βαθμό, ώστε οι πολίτες να παρακολουθούν αποσβολωμέ-νοι και προβληματισμένοι για το μέλλον τους. διότι κι εδώ το θέμα δεν έχει να κάνει με το ποδόσφαιρο, με τον πΑΟΚ, την Ξάνθη, τον Ολυμπιακό, την ΑεΚ κ.λπ. Κι εδώ ο συμβο-λισμός είναι μεγαλύτερος.
Κι εδώ πρόκειται για βαθιά πολιτειακό ζήτημα. Μια κυβέρνηση μπορεί όποτε και όπως θέλει να παρέμβει στο έργο της δικαιοσύνης, εφόσον το αποτέλεσμα δεν της είναι αρεστό!Όλα αυτά, την ίδια στιγμή που η υπόθεση Παπαγγελόπουλου, της προηγούμενης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ενισχύει τις υποψίες του μέσου πολίτη, οι οποίες, βέβαια, θα όφειλαν να έχουν κινηθεί από τη στιγμή που εισαγγελέας μπήκε παράτυπα σε φυλακές νύχτα για να ζητήσει πιεστικά από κρατούμενο να της δώσει τις πληροφορίες που «θέλει» και στο ενδιάμεσο είχε τηλεφωνική συνομιλία με αρχηγό συγκυβερνώντος κόμματος! Και δεν κουνήθηκε φύλλο!
Κι αυτά επί ΣΥΡΙΖΑ του «ηθικού πλεονεκτήματος». Το οποίο, αν και απεμπόλησε σε πολλές περιπτώσεις, δεν μπορεί, ωστόσο, να αποτελέσει το άλλοθι και τον… αγιασμό για την κυβέρνηση της Ν.Δ. ώστε να εμφορείται από αυτή την «αποφασίζωμεν και διατάσσωμεν» νοοτροπία που επιδεικνύει τους τελευταίους μήνες και η οποία οδηγεί το «παιχνίδι» σε πολύ επικίνδυνα «γήπεδα». Για όλους μας και ιδίως για τη δημοκρατία την ίδια, υπό την ομπρέλα της οποίας – υποτίθεται ότι – προστατευόμαστε..
