Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 25/01/2025
Ως μια από τις πιο εμφατικές «υποχωρήσεις» της κυβέρνησης Ν.Δ. στα 5 χρόνια θητείας της συνιστά το ζήτημα του τέλους ταφής απορριμμάτων.
Από την απόφαση του ΕΔΣΝΑ να «φορτώσει» τους Δήμους της Αττικής με την καταβολή των ποσών του τελευταίου τετραμήνου του 2004 και ολόκληρου του 2025 διαλύοντας τους Προϋπολογισμούς τους έως την απόφαση σε υπουργικό επίπεδο να επιστρέφεται το 85% των εισπραχθέντων πίσω στους ΟΤΑ και να εισπράττεται πλέον μέσω των δημοτικών τελών και όχι μέσω ΕΔΣΝΑ προς τον ΕΟΑΝ, μεσολάβησαν πολλά.
Αρχικά η αυτοδιοικητική «έκρηξη» της πλειοψηφίας των 66 δημάρχων του Λεκανοπεδίου, οι διαμαρτυρίες και οι προσφυγές στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση για την αρχική απόφαση. Μετά οι χειρισμοί από πλευράς Περιφέρειας Αττικής που ενείχαν αρκετές αντιφάσεις. Με αποκορύφωμα την περίφημη αλληλογραφία του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους με το ΥΠΕΝ που αποσυνέδεε την είσπραξη του τέλους ταφής από την όποια επίπτωση στα οικονομικά του ΕΔΣΝΑ (με συνέπεια να ανακληθεί άρον άρον και πλήρως η αρχική απόφαση), ενώ νωρίτερα ο ίδιος ο περιφερειάρχης είχε υποστηρίξει ενώπιον της ΠΕΔΑ ότι η αρχική απόφαση ελήφθη επειδή το Οικονομικό Παρατηρητήριο έθετε θέμα ισοσκελισμού του Προϋπολογισμού του Συνδέσμου.
Και φυσικά, μέχρι στιγμής δεν έχουμε μάθει για ποιο λόγο η συγκεκριμένη αλληλογραφία δεν ήρθε έγκαιρα εις γνώσιν της Εκτελεστικής Επιτροπής του Συνδέσμου, ποιος την κράτησε στα συρτάρια του, πώς ακριβώς «ανακαλύφθηκε» όταν οι πιέσεις των δημάρχων και οι προσφυγές ήταν καταιγιστικές και εν τέλει ποιος φέρει την πολιτική ευθύνη για τον χαμό που ακολούθησε. Βέβαια, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης «έδειξε» προς την πλευρά του περιφερειάρχη για τους εν γένει χειρισμούς του, με τον τελευταίο να εξαπολύει σφοδρότατη επίθεση στους επικριτές του, αλλά παράλληλα να εκφράζει και τη στήριξή του στο τέλος ταφής απορριμμάτων.
Στο δια ταύτα αυτής της υπόθεσης κι ενώ αναμένεται η ετυμηγορία του ΣτΕ στις προσφυγές ΚΕΔΕ και Δήμων για την οριστική «πτώση» του τέλους ταφής: Στην κυβέρνηση προφανώς εκτίμησαν ότι το πολιτικό κόστος της δυσαρέσκειας -ου μην οργής- των 66 δημάρχων της Αττικής, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων είναι «γαλάζιοι», θα ήταν προφανώς μεγάλο. Παράλληλα, κανείς δεν θα ήθελε να δει τους Δήμους να «χαροπαλεύουν» οικονομικά και να μην είναι σε θέση να υλοποιούν πολλά από τα έργα τους.
Το γεγονός αυτό οδηγεί σε ένα και μόνο συμπέρασμα: Πόσο κρίσιμος και καθοριστικός στη δημόσια ζωή είναι ο ρόλος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Η οποία εφόσον δεν πυροβολεί με «μικροκομματικές σφαίρες» τα πόδια της και αντιδρά ενωμένη και συμπαγής για να προστατέψει τα κεκτημένα της και να προσφέρει πρωτογενώς στις τοπικές κοινωνίες με ουσιαστικά έργα που βελτιώνουν την καθημερινότητα και την ποιότητα ζωής τους, μπορεί να διεκδικήσει με μεγάλες προοπτικές τη θεσμική αναβάθμισή της, προς όφελος όλων μας.
