Τα σχολεία έχουν ανοίξει και μοιραία βλέποντας κάθε πρωί αυτό το πολύβουο μελίσσι να ξεχύνεται στους δρόμους μην μου πείτε ότι δεν σας πιάνει μια νοσταλγία για τα μαθητικά χρόνια;
Μπορεί και όχι βέβαια αλλά νομίζω ότι μαθητικά χρόνια δεν θα τα αλλάζεται με τίποτα που λέει και το τραγούδι…
Αυτές οι νοσταλγικές σκέψεις μου φέρνουν ξανά στο μυαλό μια πρόταση που είχα δει να γίνεται πράξη μάλιστα σε κάποιο δήμο της περιφέρειας και πιστεύω ότι θα πρέπει να την εξετάσουν σοβαρά οι δημοτικές Αρχές.
Μιλάω για την δημιουργία μουσείων ιστορίας Δημοτικής Εκπαίδευσης, είτε μικρά είτε μεγάλα στα οποία θα παρουσιάζεται η πορεία της εκπαίδευσης μέσα στα χρόνια, για να μαθαίνουν οι νέοι αλλά και να θυμούνται οι παλαιότεροι για να χρησιμοποιήσω το γνωστό σλόγκαν.
Η ιδέα τότε μου είχε έρθει όταν μέλος της Ένωσης Γονέων παρατηρούσα σε πολλά σχολεία, πλήθος πεταμένων εγγράφων, εκπαιδευτικών και παιδαγωγικών βιβλίων, Εποπτικών Μέσων Διδασκαλίας και άλλων μέσων που χρησιμοποιήθηκαν κατά καιρούς στην εκπαιδευτική διαδικασία, παρατημένα στην υγρασία, την καταστροφή, σε απίθανες συνθήκες παραμελημένα και την αδιαφορία εκ μέρους τόσο της εκπαιδευτικής κοινότητας όσο και των αρχών που εποπτεύουν το σχολικό χώρο.
Με δεδομένο βέβαια ότι πολλά από αυτά θα έχουν ήδη χαθεί (υφίσταται η πρακτική της καταστροφής άχρηστου υλικού) και ότι ακόμα περισσότερο για άλλα να ήταν αργά, πιστεύω ότι υπάρχουν τεκμήρια της εκπαίδευσης που χρήζουν μιας ειδικής πολιτικής και διαφύλαξης.
Σκοπός της προσπάθειας θα είναι να παρουσιάσει στους σημερινούς μαθητές και μαθήτριες, στους εκπαιδευτικούς αλλά σε γονείς που κάποιοι από αυτούς τα αντικείμενα τα έχουν συναντήσει ξανά, τις συνθήκες της εκπαιδευτικής διαδικασίας, τα διδακτηριακά στοιχεία, τα μέσα διδασκαλίας, την οργάνωση αλλά και τους τρόπους που διεξαγόταν τα μαθήματα στο τότε, καθώς και τη σύγκριση με το σήμερα.
Σε πολλά σχολεία υπάρχουν σημαντικά τέτοια «εκθέματα» που σαπίζουν σε κάποια ανήλια αποθήκη, η υπόγειο, όπως θρανία παλαιού τύπου, έδρες διδασκαλίας και βιβλιοθήκες που χρησιμοποιήθηκαν πριν από δεκαετίες για την εκπαίδευση των γονιών και των προγόνων μας, βιβλία παντός τύπου, όργανα φυσικής και χημείας, χάρτες πατριδογνωσίας και Γεωγραφίας της Ελλάδας και Ηπείρων, τετράδια εποχής, καμπάνες, κουδούνια χειρός, όργανα χειρός, φωτογραφικό υλικό, αναμνηστικά εποχών και πολλά άλλα αντικείμενα και βιβλία από το παρελθόν.
Νομίζω ότι αξίζει την προσπάθεια, αν και πολύ φοβάμαι ότι έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος και σημαντικός πλούτος έχει ήδη χαθεί.
Οφείλω όμως να καταθέσω εκ νέου την πρόταση με την ελπίδα να βρεθούν ευήκοα ώτα και κάποια μέρα – στο άμεσο μέλλον – να κληθώ να καλύψω τα εγκαίνια ενός τέτοιου μουσείου.
