Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης
Αν καθίσουμε λίγο να σκεφτούμε τι ακριβώς συντελείται αυτή τη στιγμή στο Μαρούσι, θα συνειδητοποιήσουμε ότι βρισκόμαστε ενώπιον ενός κρίσιμου «σταυροδρομιού», από αυτά που αλλάζουν σε μεγάλο βαθμό την εικόνα και τη λειτουργικότητα μιας πόλης. Πρόκειται, για την ακρίβεια, για το δεύτερο κρίσιμο «σταυροδρόμι» την τελευταία 20ετία. Το πρώτο ήταν η εποχή πριν και λίγο μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Αλλαγμένο ΟΑΚΑ, ολοκλήρωση Αττικής Οδού, «δαχτυλίδι» Λεωφόρου Κηφισιάς, μεγάλα εμπορικά κέντρα, πεζοδρομήσεις και κυβόλιθοι στο κέντρο, δρόμοι ήπιας κυκλοφορίας, νέο δημαρχιακό μέγαρο, εκτεταμένη δημοτική συγκοινωνία, ανακατασκευασμένος σταθμός ΗΣΑΠ Αμαρουσίου, νέοι σταθμοί ΚΑΤ και Νερατζιωτίσσης, προαστιακός, HELEXPO, συγκρότημα κατοικιών «Ήλιδα», Ζώνες Οικιστικού Ελέγχου, μετακόμιση του Α.Τ. στην Αγία Φιλοθέη, δημοτική αστυνομία, κατασκευή και… γκρέμισμα του γηπέδου ποδοσφαίρου, κλειστό γυμναστήριο Αγίου Θωμά… Μιλάμε για κοσμογονία, με τα θετικά και αρνητικά της, η οποία άλλαξε οριστικά τον ρου του Αμαρουσίου.
Εν συνεχεία, η διοίκηση Πατούλη κλήθηκε να διαχειριστεί τα νέα δεδομένα και αν δούμε από κάποια απόσταση τα πράγματα, δεν είχε και λίγα εμπόδια να ξεπεράσει: Πολλά δημοτικά χρέη και δάνεια, οικονομική κρίση, περικοπή πόρων, «Καλλικράτης», μνημόνια. Αρκετά βήματα μπροστά (κοινωνική πολιτική, εκσυγχρονισμός υπηρεσιών, οικονομική εξομάλυνση, νέο κλειστό γυμναστήριο στην Κοκκινιά, Πολιτική Προστασία, αγορά διατηρητέων κτηρίων), κάποια βήματα πίσω (απώλεια και οικοδόμηση του οικοπέδου «Παναγόπουλου», χτίσιμο του ΧΕΥ Νερατζιώτισσας, απώλεια τελών στο «Golden Hall», υποτυπώδη αντισταθμιστικά από το «The Mall» με μορφή… skate park – εκεί βρισκόταν το γήπεδο ποδοσφαίρου, «γερασμένη» δημοτική συγκοινωνία) και αρκετές προκλήσεις όπως η βιοκλιματική ανάπλαση του κέντρου που ακόμη και σήμερα χρειάζεται διορθωτικές κινήσεις, η ελεγχόμενη στάθμευση που δεν εφαρμόστηκε, το υπόγειο πάρκινγκ της πλατείας Ευτέρπης που πέρασε από «σαράντα κύματα», η καθαριότητα με τα πάνω και τα κάτω της και φυσικά το ρέμα Σαπφούς που οριοθετήθηκε μεν, αλλά δεν διευθετήθηκε.
Αυτά τα σχεδόν 13 χρόνια είναι έτοιμα να δώσουν τη θέση τους σε μια πολύ κρίσιμη περίοδο, με άγνωστη ημερομηνία λήξης. Έχουμε και λέμε:
– Ένας ακόμη ΧΕΥ παραδίδεται σε ιδιώτες για οικοδόμηση με όρους πολεοδομικού κέντρου και απομένει εκείνο της Λεωφόρου Κύμης που, όμως, βρίσκεται κι αυτό στο πρόγραμμα του Υπερταμείου.
– Το κτήμα Δηλαβέρη προορίζεται για τη μεταγκατάσταση του καζίνο της Πάρνηθας, ενώ προβλέπεται και ξενοδοχείο και άλλες χρήσεις πολεοδομικού κέντρου.
– Το «Golden Hall» επεκτείνεται, με το πρώτο μεγάλο ενυδρείο της Αθήνας και Ολυμπιακό Μουσείο, άρα με χιλιάδες επισκέπτες από εσωτερικό και εξωτερικό.
– Το πάρκινγκ και η ανακαινισμένη πλατεία Ευτέρπης παραδίδονται προς χρήση, σε ένα «στοίχημα» που κανείς δεν μπορεί να προδικάσει ούτε την εξέλιξή του, ούτε τις επιπτώσεις του στην καθημερινή λειτουργία του κέντρου.
– Το κτήμα Καρέλα προορίζεται να υποδεχθεί το γήπεδο ποδοσφαίρου.
Σε όλα αυτά δεν «μετράμε» (ακόμη) την ενδεχόμενη αναθεώρηση του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου, τη μελλοντική έλευση της Γραμμής 4 του μετρό και τις νέες επιπτώσεις που μπορεί να φέρει στο κέντρο της πόλης ή το «Athens Alive» που φαίνεται να απομακρύνεται. Ένας Δήμος που βρίσκεται διαρκώς μεταξύ σφύρας και άκμονος είναι το Μαρούσι. Σε ένα φουρτουνιασμένο ταξίδι, που ενώ είχε αρχή, κανείς δεν ξέρει αν, πότε και ποιο λιμάνι θα «πιάσει»…
