Γράφει ο Αλέξανδρος Καζαντζίδης – Από την έντυπη έκδοση της Καθημερινής Αμαρυσίας, φύλλο Χαλανδρίου – Αγίας Παρασκευής – Παπάγου – Χολαργού – 09/10/2024
Λένε πως τα ζώα, άγρια & κατοικίδια, μυρίζουν τον φόβο αλλά και την αγάπη μας. Δεν είναι ζήτημα επιλογής, αλλά ένστικτο επιβίωσής τους. Αυτό σημαίνει πως σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει όλοι να μάθουμε ότι συνυπάρχουμε με τα τετράποδα πλάσματα. Στις 4 Οκτωβρίου -Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων- εφημερίδες, διαδίκτυο και τηλεόραση «κατακλύστηκαν» από φωτογραφίες & λόγια για τους καλύτερους φίλους των ανθρώπων.
Ωστόσο, η αγάπη και ο σεβασμός προς τις τετράποδες ψυχές είναι δείγμα ενός καθημερινού πολιτισμού. Η δύσκολη κατάσταση στις περισσότερες γειτονιές με τις αδέσποτες υπάρξεις στους δρόμους είναι, άλλωστε, ένδειξη αδιαφορίας υπευθύνων και ανευθυνότητας ιδιοκτητών.
Δια νόμου, εδώ και μία δωδεκαετία, οι Δήμοι υποχρεούνται να μεριμνούν για την περισυλλογή και τη διαχείριση των σκυλιών & γατιών που δεν έχουν σπίτι. Η αρμοδιότητα αυτή, όπως τόσες άλλες, μεταφέρθηκε από το κεντρικό Κράτος στην Τοπική Αυτοδιοίκηση χωρίς τους αντίστοιχους πόρους και το απαραίτητο προσωπικό. Αποτέλεσμα ήταν τη… μερίδα του λέοντος να αναλαμβάνουν φιλοζωικές ενώσεις και σωματεία.
Ωστόσο, οι τετράποδοι φίλοι μας μάλλον απαιτούν και από εκείνους που δεν έχουν κατοικίδια να αντιμετωπίζονται με ευαισθησία και όχι σαν απλή διεκπεραίωση. Η αγάπη προς τα ζώα, άλλωστε, στην Ελλάδα για πολλούς -δυστυχώς- παραμένει μόδα.
Αρκετοί ιδιοκτήτες δε γνωρίζουν τι υποχρεώσεις έχουν απέναντι στο τετράποδό τους. Παίρνουν έναν σκύλο χωρίς να έχουν χρόνο και χώρο γι΄αυτόν. Διαπιστώνουν στην πορεία πως είναι και αυτό ζωντανό πλάσμα και έχει ανάγκες. Αφού το χρησιμοποιήσουν ως αξεσουάρ τους ή παιχνίδι για ένα παιδί, αφήνουν το ζωάκι σ’ ένα μπαλκόνι επί ώρες ή παρατάνε μια ψυχή στον δρόμο.
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση έχει κάνει βήματα τα τελευταία χρόνια, αλλά είναι αναγκαία και περισσότερα. Η συνεργασία με τοπικά φιλοζωικά σωματεία κι εθελοντές που έχουν αποδεδειγμένα εμπειρία και αγάπη για τα ζώα παραμένει δικλείδα ασφαλείας. Τα αδέσποτα πλάσματα απαιτούν εγρήγορση για στειρώσεις και καταγραφή στην ηλεκτρονική βάση. Οργανωμένα σημεία παροχής τροφής και νερού, σπιτάκια φιλοξενίας πρέπει να παρέχονται σε ψυχές χωρίς ιδιοκτήτη, ενώ οι προσπάθειες υιοθεσίας θα μπορούσαν να ήταν πιο συντονισμένες ή εξωστρεφείς.
Ενημερωτική καμπάνια ίσως λείπει και για την υπενθύμιση των υποχρεώσεων που έχουν οι ιδιοκτήτες των κατοικιδίων για την καθημερινότητα των τετράποδων αλλά και τη διατήρηση της καθαριότητας. Χρειάζονται δημοτικά κτηνιατρεία, με προσωπικό & εφόδια αλλά και πάρκα σκύλων. Σε κάθε περίπτωση, προϋπόθεση όλων είναι -αν όχι η αγάπη- τουλάχιστον ο σεβασμός της κοινωνίας προς κάθε τετράποδη ύπαρξη.
