Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 28/10/2023
H εκλογική επικαιρότητα και οι δραματικές εξελίξεις στη Μέση Ανατολή απασχόλησαν τα δύο τελευταία κείμενα σε τούτη τη στήλη και έτσι σε πρώτη φάση πέρασε «κάτω από τα ραντάρ» η ψήφιση του νέου νόμου του ΥΠΕΣ για την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Μιλάμε για έναν νόμο που, ακριβώς λόγω της προεκλογικής περιόδου, έλαβε την ελάχιστη δυνατή προσοχή, ενώ υπό κανονικές συνθήκες θα είχε προκαλέσει έντονες συζητήσεις και ενδεχομένως τεράστιες αντιδράσεις. Διότι οι αλλαγές που επιφέρει στη λειτουργία των Δήμων είναι δραματικές και αλλάζουν εντελώς όσα ίσχυαν για τα τελευταία τουλάχιστον 20 χρόνια. Και αυτές τις αλλαγές θα κληθούν να τις αντιμετωπίσουν οι νέοι δήμαρχοι και τα νέα Δημοτικά Συμβούλια από 1η Ιανουαρίου.
Και μιας κι ο λόγος για τα Δημοτικά Συμβούλια, αρχής γενομένης από την «τσάτρα πάτρα» εφαρμογή της απλής αναλογικής, έως τον «νόμο Θεοδωρικάκου» είχαμε εκφράσει έγκαιρα τον προβληματισμό μας για την τάση υποβάθμισης της σημασίας του κορυφαίου δημοτικού θεσμού.
Ενδιάμεσα, είχαμε την περίοδο της πανδημίας, η οποία είχε φέρει τις τηλεδιασκέψεις στη ζωή μας, μηδέ των Δημοτικών Συμβουλίων εξαιρουμένων. Είχαμε, από τότε επίσης, εντοπίσει τις δυσλειτουργίες και την προβληματική διαδικασία που προέκυπτε, βλέποντας με ανακούφιση την επαναφορά, έστω και με αργούς ρυθμούς, στις δια ζώσης συνεδριάσεις.
Και τι έρχεται να κάνει ο νέος νόμος; Ορίζει ως υποχρεωτική μόνο μια δια ζώσης συνεδρίαση και τις υπόλοιπες τις αφήνει στη διακριτική ευχέρεια της διεξαγωγής τους είτε με τηλεδιάσκεψη είτε δια περιφοράς. Ο λόγος; «Μα αφού διαπιστώσαμε επί του πρακτέου τη χρησιμότητα των τηλεδιασκέψεων, θα τις παγιώσουμε». Κάπως έτσι τις δικαιολόγησε το ΥΠΕΣ.
Μα πού ακριβώς εντοπίζεται η χρησιμότητά τους; Στο γεγονός ότι ελάχιστοι πολίτες τις παρακολουθούσαν και ακόμη λιγότεροι συμμετείχαν; Στις διακοπές μετάδοσης; Στα ουκ ολίγα προβλήματα σύνδεσης; Στο γεγονός ότι κάθε αιρετός μπορούσε να δηλώσει «παρών» στην τηλε-συνεδρίαση και εν συνεχεία να «εξαφανίζεται»;
Δεν συντρέχει κανένας απολύτως λόγος απομονωτισμού του πολιτικού προσωπικού από τις δημόσιες εστίες λειτουργίας των δημοκρατικών θεσμών και κατ’ επέκταση από τη σχέση του με τους δημότες. Για να μην αναφερθούμε στη νέα Δημαρχιακή Επιτροπή που θα «καθαρίζει» τα θέματα αρμοδίως και το Δημοτικό Συμβούλιο θα απέχει μια ανάσα πριν μετατραπεί σε «διάκοσμο» με ελάχιστες πραγματικές αρμοδιότητες (κατά τ’ άλλα διαλύονται πάσης φύσεως Δημοτικές Επιτροπές).
Πρόσφατα ο αν. υπουργός Θ. Λιβάνιος εξέδωσε εγκύκλιο, την οποία δημοσιεύσαμε στο προηγούμενο φύλλο, με την οποία αφήνει «παράθυρα» υπό προϋποθέσεις για τη διατήρηση Νομικών Προσώπων, Κοινωφελών Επιχειρήσεων και Σχολικών Επιτροπών. Από πολλούς αυτό ερμηνεύτηκε ως έμμεση υπαναχώρηση μπροστά στις αντιδράσεις για τον συγκεντρωτικό τρόπο με τον οποίο καλούνται να λειτουργήσουν οι Δήμοι. Καλό θα ήταν να το κάνει και για τα Δημοτικά Συμβούλια, ώστε να μη συνεδριάζουν ουσιαστικά με «κλειστές πόρτες». Με ό,τι αυτό συνεπάγεται στην ποιότητα της δημοκρατίας μας.
Υ.Γ. Από την πρώτη στιγμή είχαμε στηλιτεύσει ως «αλαζονική» και ως κακό δείγμα ευθείας κομματικής παρέμβασης την απόφαση της Ν.Δ. να δηλώσει τη στήριξή της στον δήμαρχο Αθηναίων Κώστα Μπακογιάννη ως υποψήφιο πρόεδρο της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδας, τουλάχιστον 3 μήνες… πριν γίνουν οι δημοτικές εκλογές. Η ζωή τα έφερε έτσι ώστε να δικαιωθούμε. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, ο δήμαρχος Βάρης – Βούλας – Βουλιαγμένης Γρηγόρης Κωνσταντέλλος υπέβαλε την υποψηφιότητά του για πρόεδρος της ΚΕΔΕ. Δεν ξέρουμε μέχρι στιγμής αν έχει την επίσημη στήριξη της Ν.Δ., αλλά τουλάχιστον είναι… επανεκλεγμένος.
