Aν δεν ήταν τόσο τραγικές οι επιπτώσεις στην ελληνική κοινωνία τα τελευταία 6 χρόνια, δεν θα είχα την παραμικρή επιφύλαξη να χαρακτηρίσω ως τουλάχιστον κωμική όλη αυτή την διαδικασία που προηγείται πριν το σερβίρισμα κάποιου… μνημονίου στην πλάτη μας.
Σκληρές διαπραγματεύσεις, ανυποχώρητοι διαπραγματευτές, «κόκκινες γραμμές», απειλές, αναβολές Eurogroup, Σύνοδοι Κορυφής, «είμαστε κοντά σε συμφωνία (αλλά ταυτόχρονα και μακριά)», ταξίδια-αστραπή, ο Σόιμπλε τα… δικά του, έρχεται η τρόικα – φεύγει η τρόικα, επαφές και συνομιλίες με τους Ευρωπαίους ηγέτες, όλοι τα «ρίχνουν» στο ΔΝΤ που πάντα με κάποιο τρόπο επιβάλλει τη γραμμή του στο τέλος και η «λυπητερή» σκάει στα μούτρα μας και τρυπάει τα πορτοφόλια μας σαν πύραυλος αέρος-αέρος.
Έχει καταντήσει τόσο προβλέψιμη όλη αυτή η κατάσταση που προκαλεί νευρικό γέλιο. Σαν να ζούμε εδώ και χρόνια τη μέρα της μαρμότας. Κι όλα αυτά ενώ τον περασμένο μήνα ασχοληθήκαμε «έκπληκτοι» με τα wikileaks και τις συνομιλίες ανάμεσα σε Βελκουλέσκου και Τόμσεν που τι μας είπαν; Ότι κανονικά θα έπρεπε να έχουν εκπομπή μαγειρικής (μια ακόμη) στην ελληνική τηλεόραση, όπου θα παρουσιάζουν τις «1000 + 1 συνταγές για να προκαλείτε τεχνητή κρίση που θα διευκολύνει τους σκοπούς σας να τελεσφορήσουν». Κι όμως, το ΔΝΤ εξακολουθεί να παραμένει κραταιό και κυρίαρχο στις διαπραγματεύσεις, να ορίζει το μέλλον και την έκβασή τους, τη στιγμή που στην Ελλάδα και στην Ευρώπη παρουσιάζεται ως πολιτική βούληση η απομάκρυνσή του από τη γηραιά ήπειρο. Όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος.
Την ίδια στιγμή, στην Ελλαδίτσα μας η ανεργία παραμένει ακμαία και αυγατίζει, οι μισθοί στην πιάτσα έχουν πέσει σε τέτοια επίπεδα που μπροστά τους η περίφημη εκείνη «γενιά των 700 ευρώ» θα αισθανόταν… «Κροίσος», οι ηλικιωμένοι συνταξιούχοι -χάρη στους οποίους δεν έχει καταρρεύσει πλήρως το κοινωνικό μας οικοδόμημα- εξακολουθούν να βομβαρδίζονται από πληροφορίες που κάνουν το φυλλοκάρδι τους να τρέμει και αναμένεται νέα φοροκαταιγίδα.
Το χαοτικό σκηνικό επέτεινε και το αλαλούμ με την απεργία των δημοσιογράφων, που δεν είμαστε και πολύ σίγουροι ότι πέτυχε τον σκοπό της έτσι όπως κύλησαν τα πράγματα. Το μόνο σίγουρο που πέτυχε είναι να μην υπάρχει πληροφόρηση τόσο για το επίμαχο «ασφαλιστικό» όσο και για την πορεία των διαπραγματεύσεων, αφήνοντας την κατάσταση έρμαιο στα νύχια των ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης, στα οποία ο καθένας, όπως είναι γνωστό, ανεβάζει το… μακρύ του και το κοντό του.
Μάλλον πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι θα χρειαστεί πραγματικά μια ρηξικέλευθη πολιτική προσέγγιση για να ξεμπερδέψουμε από τη μνημονιακή «μέγγενη» δίχως να διακυβευτεί η κατάρρευση της χώρας. Αλλιώς, θα ταλαιπωρούμαστε κι εμείς και πολλές ακόμη γενιές…
Όπως και να’ χει, Καλό Πάσχα σε όλους!
