Oύτε ο πρώην δήμαρχος Αμαρουσίου και γνωστός για τις τολμηρές ιδέες του, Παναγιώτης Τζανίκος δεν νομίζουμε ότι θα μπορούσε να συλλάβει σε όλη του τη διάσταση το σκηνικό που έχει στηθεί στο εμπορικό κέντρο της πόλης.
Την εκτεταμένη βιοκλιματική ανάπλαση της περιοχής από τη διοίκηση του Γιώργου Πατούλη, διαδέχεται η φιλόδοξη κατασκευή υπόγειου πάρκινγκ στην πλατεία Ευτέρπης, τη στιγμή που ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας επιβεβαίωσε το «ξεπάγωμα» της κατασκευής της Γραμμής 4 του μετρό που θα φτάσει στο Μαρούσι, όπου, δια στόματος του δημάρχου, ο χώρος του σταθμού θα είναι η πλατεία Γαρδέλη!
Αν ζαλιστήκατε και μόνο διαβάζοντας τα παραπάνω, φανταστείτε να πρέπει να τα… ζείτε καθημερινά και σε βάθος χρόνου ως έμπορος, κάτοικος, εργαζόμενος, επισκέπτης, επιβάτης και οδηγός. Κι όταν λέμε «βάθος χρόνου» δεν το λέμε… «παίξε – γέλασε». Μιλάμε για μια κατάσταση που ξεκινά από το 2003 και τους… διαβόητους κυβόλιθους του Κέντρου. Ένα ασύλληπτο «ράβε-ξήλωνε» δρόμων, πεζόδρομων και πλατειών που 13 ολόκληρα χρόνια αργότερα συνεχίζεται ακόμη πιο εντατικά και δεν προβλέπεται να σταματήσει για τουλάχιστον μια δεκαετία (εφόσον ο σχεδιασμός για το μετρό δεν «σκοντάψει» ξανά).
Με κάθε ειλικρίνεια, δηλώνω ενθουσιασμένος για το ότι σταδιακά θα έρθει η ώρα που τα βόρεια προάστια θα βρεθούν εντός δικτύου μετρό (γεγονός τεράστιας σημασίας για την καθημερινότητα εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών, όπως έχω υπογραμμίσει λίγους μήνες νωρίτερα από αυτή εδώ την στήλη), όμως ως προς το κέντρο του Αμαρουσίου διανύω έναν αναγκαστικό μονόδρομο σκεπτικισμού. Θα μπορέσει να φτάσει «αναίμακτα» στο τέλος της η κατασκευή του υπόγειου πάρκινγκ; Θα είναι λειτουργικότερο το Κέντρο; Θα το χρησιμοποιούν οι οδηγοί; Θα αποκατασταθεί όπως πρέπει η επιφάνεια της πλατείας; Θα σκαφτεί πράγματι και η απίστευτης ομορφιάς και δροσιάς ιστορική πλατεία Γαρδέλη για το μετρό; Πώς θα είναι η περιοχή μετά από 15 χρόνια; Θα έχει απορροφήσει τις τεράστιες «σεισμικές» και «μετασεισμικές» δονήσεις των αλλαγών ο εμπορικός κόσμος ή θα έχει πληγεί ανεπανόρθωτα ένας μεγάλος αριθμός ιδιοκτητών, καταστηματαρχών και εργαζομένων; Θα είναι τέτοια η οικονομική ωφέλεια του Δήμου Αμαρουσίου, μεσοπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη, ώστε να μπορούμε να πούμε «άξιζε τον κόπο»;
Δυστυχώς, μαγική σφαίρα δεν έχω για να προβλέψω τα ερχόμενα. Μόνο το μέλλον μπορεί να δείξει αν και ποιες ανησυχίες είναι βάσιμες. Το μόνο που ξέρω και είναι αυτό που με ανησυχεί, είναι ότι μιλάμε για το… Ελλάντα. Και όσο καλές και οργανωμένες να είναι οι όποιες προσπάθειες για το οτιδήποτε, ποτέ δεν ξέρεις από πού θα σου ‘ρθει. Ίδωμεν, λοιπόν…
Υ.Γ. Στο editorial της 19ης Απριλίου είχαμε ασχοληθεί με την επίσκεψη της πρέσβειρας του ΟΗΕ Ατζελίνα Τζολί στην Ελλάδα για το προσφυγικό. Έπρεπε να φτάσουμε μέσα Ιουνίου για να… αξιωθεί να πατήσει… σκαρπίνι στα χώματά μας ο γ.γ. του Οργανισμού Μπαν Κι Μουν και να δει από κοντά μια κατάσταση που, όπως και να το κάνουμε, έχει ηρεμήσει αρκετά σε σχέση με το χάος που επικρατούσε πριν τη συμφωνία με την Τουρκία. Μιλάμε για… αντανακλαστικά, όχι αστεία.
