Παρακολουθώ την πολιτική διαμάχη μεταξύ κυβέρνησης και εκκλησίας για τον τρόπο διδασκαλίας των θρησκευτικών στα σχολεία με μεγάλο ενδιαφέρον. Αν και όχι σε αυτό το χρονικό σημείο, όπου η κοινωνία μας έχει άλλα, πολύ πιο επείγοντα, ζητήματα… γήινης επιβίωσης να λύσει, θεωρώ ότι ήταν κι αυτή μια συζήτηση που έπρεπε κάποτε να ανοίξει.
Το μείζον ζήτημα αυτής της διαμάχης έχει να κάνει με το αν είναι υπερβολικά… κατηχητικό το μάθημα για τον ορθόδοξο χριστιανισμό κι αν αυτό θα πρέπει τρόπον τινά να υποχωρήσει, υπέρ της πιο θεολογικής προσέγγισης τόσο του χριστιανισμού, όσο και των άλλων μεγάλων θρησκευτικών δογμάτων του πλανήτη.
Κι εδώ είναι η δική μου ένσταση, λιγάκι… επικίνδυνη βέβαια. Θα έχει και ιστορική διάσταση η διδασκαλία των θρησκευτικών; Γίνεται, για παράδειγμα, ικανοποιητική αναφορά στο δωδεκάθεο και τη φιλοσοφία με την οποία χτίστηκε; Γίνεται αναφορά στα προ-δωδεκαθεϊστικά (και ακόμη παλαιότερα) μητριαρχικά συστήματα; Θα μπορέσει, άραγε, να πληροφορηθεί ο μαθητής ότι κάποτε ο άνθρωπος είχε φροντίσει στις μεταφυσικές του αναζητήσεις να έχει την γυναίκα σε πρώτο πλάνο ή τουλάχιστον ισότιμη με το ανδρικό φύλο; Ότι δεν αντιμετωπιζόταν πάντα ως «ακάθαρτη», ως «αντικείμενο» και ως «αμαρτωλή», άρα εξ ορισμού υποτιμημένη στις πατριαρχικές μας κοινωνίες και ενίοτε κρυμμένη πίσω από τις «μαντήλες» και τα «πέπλα» της καταπίεσης για τα… δεινά που έχει επιφέρει στην ανθρωπότητα;
Αν είναι το μάθημα των θρησκευτικών να έχει μια πραγματική χρησιμότητα, ας είναι αυτή η διεύρυνση των οριζόντων των παιδιών και η αντίληψη του -θετικού ή αρνητικού- ρόλου των θρησκειών στην καθημερινότητα, τη σχέση μεταξύ των δύο φύλων και τις επιπτώσεις της στην κοινωνική ισορροπία. Πέρα από τις μεταφυσικές και μετά θάνατον αναζητήσεις (απαραίτητες για την ανθρώπινη ύπαρξη από την αρχή του χρόνου). Γνώση, συγκρητισμός, πίστη. Μια ωραία πνευματική τριάδα…
Υ.Γ. Προς διοίκηση του Δήμου Αμαρουσίου: Όταν εκδίδετε ανακοίνωση με την οποία αναφέρεστε ευθέως σε ρεπορτάζ της ΑΜΑΡΥΣΙΑΣ, είναι άραγε δεοντολογικά σωστό να ξεκινάτε με τη φράση «Με αφορμή δημοσίευμα τοπικής εφημερίδας των Βορείων Προαστίων»;. Πόσω μάλλον, όταν σε άλλες αντίστοιχες περιπτώσεις αναφέρετε κανονικά το όνομα των ΜΜΕ που σας απασχόλησαν με τα δημοσιεύματά τους; Εμείς εδώ πάντα αναλαμβάνουμε την ευθύνη όσων δημοσιεύουμε ή υποστηρίζουμε ως ΑΜΑΡΥΣΙΑ. Επώνυμα. Όχι με υπονοούμενα…