Γράφει ο Αιμίλιος Περδικάρης – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 13/06
Η υπογραφή της συμφωνίας Ελλάδας – Ιταλίας για την ανακήρυξη ΑΟΖ στο Ιόνιο συνιστά μια ιστορική στιγμή. Όχι τόσο διότι κλείνει μια εκκρεμότητα δεκαετιών, αλλά κυρίως γιατί έρχεται την κατάλληλη στιγμή ως απάντηση στις κλιμακούμενες τουρκικές προκλήσεις και την πρόθεση της Άγκυρας να προχωρήσει σε έρευνες και γεωτρήσεις μεταξύ Καστελλόριζου και Κρήτης. Η συμφωνία αναγνωρίζει πως τα νησιά έχουν τη δική τους υφαλοκρηπίδα, γεγονός που αν και είναι συμβατό με το Διεθνές Δίκαιο δεν αναγνωρίζει η Τουρκία, δημιουργώντας εντάσεις και προβλήματα στο Αιγαίο. Τα βλέμματα στρέφονται έτσι στην Αίγυπτο κι αν η Ελλάδα καταφέρει να πετύχει μια αντίστοιχη συμφωνία για την ΑΟΖ με το Κάιρο, τότε θα ακυρωθεί στην πράξη το ούτως ή άλλως παράνομο μνημόνιο Τουρκίας – Λιβύης, πάνω στο οποίο «πατάει» η Άγκυρα για να δικαιολογήσει τις προκλήσεις της.